Δροσιστείτε!
Χωρίς ...κουμπάρους και μαλακίες!
Ο Ημίαιμος -κατά κόσμο Σίμπα-, παραθερίζων στ' Αηδόνια Γρεβενών, ηράσθη, σφόδρα, σχεδόν καθαρόαιμη αδέσποτη λαγονίκα αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Ο πορνογερόσκυλος (στα 11 πια) εμπλακής σε βουκολικά χορτοκυλίσματα, διακόρευσε τη νεαρά και εκ του έρωτος τούτου προέκυψαν έξη απιθανοκούταβοι, ΟΛΟΙ αρσενικοί! Απολαύστε:
Η νεαρά, σχεδόν καθαρόαιμη, ουρακουνίστρα που ξελόγιασε τον σκύλο μου.
Η, σχεδόν νεαρά, καθαρόαιμη που ξελόγιασε εμένα, κρατούσα δύο εκ των τριών κουταβιών που κατόρθωσα να βγάλω από τις βατσινιές (γρεβενιστί: "απ'τ'ς βατσ'νιές") προχθές.
Τα τρία ομορφόπαιδα.
Ο ευτυχής (;) μπαμπάς με τον έναν υιό (ούνα φάτσα ούνα ράτσα).
Ανανέωση, 4 Οκτωβρίου 2006, Ημέρα των ζώων
Απόντος του ημίαιμου Σίμπα στα Γρεβενολιβάδια όπου κυλιόταν με διάφορες ημιαιμοκαθαρόαιμες -και ενώ κατακαλόκαιρο εμείς στη Θεσσαλονίκη τρέχαμε και δεν φτάναμε με διάφορα προβλήματα-, η καλή μου κορούλα εμφανίστηκε με ένα μαύρο αρκουδονυχτεριδοσκυλοκούταβο, με μαλλί τζίβα, ημιαφυδατωμένο, και με τη γλώσσα να κρέμεται. Ο ειδικός -ποιός άλλος, ο μπαμπάς- αφού είπε πολλά ναυτικοθρησκευτικά πράγματα, από μέσα του, για τη ζωοφιλία του που κληροδότησε και στα παιδιά του, αποφάνθηκε μετά από ενδελεχή εξέταση: 40 ημερών και Διψάει! Πλην όμως ο εξασθενημένος σκυλούκος δεν κουνούσε τη γλώσσα του να πιεί νερό. Βουρ, λοιπόν στην κτηνίατρο της γειτονιάς.
"Κλειούλα, κοίτα τι μαζέψαμε πάλι!" "Ααααα!" είπε η κτηνίατρος Κλειώ.
"Τι είναι αυτό καλέ;" ρώτησε με τα μάτια γουρλωμένα. "Αυτό είναι μίξη Καυκάσιο με ροντβάιλερ, είναι δεν είναι δέκα ημερών, πεινάει το φουκαριάρικο" αποφάνθηκε με αποτέλεσμα να γουρλώσουν τα δικά μου μάτια.
"ΔΕΚΑ ημερών; Πόσος θα γίνει δηλαδή στις εκατό μέρες;" ρώτησα.
"Δυό φορές σαν τον Σίμπα" αποφάνθηκε η ειδικός. "Και για δυό τρείς εβδομάδες, αραιωμένο γάλα, όσο πίνει, κάθε δυό με τρείς ώρες".
Κι έτσι, χώρια τα λοιπά προβλήματα, πήραμε και πλαστικό μπουκαλάκι-μπιμπερό, χωριστήκαμε σε βάρδιες οικογενειακώς και...
Σε τρείς μέρες, ο Μούργος μάσαγε και το μπιμπερό! Πάλευε με αόρατους εχθρούς στην αυλίτσα και στις είκοσι μέρες πάλευε και μ΄εμάς. Στην φωτογραφία είναι 22 ημερών.
Ανεβαίνοντας στα Γρεβενά για μάζωξη καρυδιών, ο Μούργος κόντεψε να φάει και το αυτοκίνητο!
Με το που είδε τον Σίμπα, τον έβαλε στο κυνήγι (ο Σίμπα έχει φοβερή αμηχανία με κουτάβια) να του φάει την ουρά και ό, τι άλλο κρεμάμενο.
Για συντομία, τώρα ο Μούργος είναι τριών μηνών, μεγαλύτερος από τον Σίμπα σε μέγεθος, και φυλάει τα αιγοπρόβατα συγγενούς κτηνοτρόφου με ιδιαίτερες ικανότητες στη δουλειά. Εξακολουθεί και κάθεται πάνω από το φαΐ του μέχρι να το φάει ΟΛΟ και ούτε τα μεγαλύτερα και παλιότερα μαντρόσκυλα τολμούν να τον πλησιάσουν όταν τρώει!
Ευτυχείς που ο σκυλούκος βρήκε το κατάλληλο περιβάλλον, περιμένουμε τι άλλο θα μας φέρει η κόρη μας, η μοίρα μας, και η αγάπη μας, στην πλώρη μας.
22 Comments:
Ωχουουουου!!!!
Να τους χαίρεστε τους διαδόχους!!!!
Να σας ζήσουν και σε καλά σπιτικά εύχομαι!!!!
γούτσου-γούτσου-γου!
Να σας ζήσουν, είναι τέλεια!! Πολύ ερωτιάρικη οικογένεια είστε! Και καρπερή!
Μα ΟΛΑ ΑΡΣΕΝΙΚΑ?? ΕΛΕΟΣ!
Τι θα τα κάνετε τα κουτάβια; (θέλω...)
Άψογο το νέο, άψογος και ο τρόπος δημοσιοποίησής του!!! :^)
Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στον πορνόγερο!
Γοργονόγατα, ευχαριστούμε θερμώς :)
Και ξανά, ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ!
Κροτοφασαρία μου, γιατί δεν κάνετε κι εσείς ένα; Τι περιμένετε; Παπούτσι (...) απ΄τον τόπο σας όπως η alter ego σας;
:p
Μπαμπακομπαμπάκη, ΦΤΙΑΞΕ τα comments ΠΡΙΝ βγεί ο δευτερότοκος και δεν θα 'χεις χρόνο!!!
Έχουμε κι εμείς μια αλανιάρα κουταβίτσα. Ημίαιμη, ασφαλώς. Τι λες; Θα συμπεθεριάσουμε;
:))
Χρήστο, σιγά-σιγά, ...είμαστε και κάποιας ηλικίας! :)
Ιχνηλάτα μας, ο ημίαιμος αυτό έκανε, ο Ημίαιμος ζώστηκε απ' την πεθερά να μαζέψει τα καρύδια.
Και τους ψύλλους επίσης των Γρεβενιώτικων αγρών (με έχουν "γαζώσει").
Αλλά τι να κάνουμε... Κοτζάμ καθαρόαιμη μ' έδωσε... Άλλοι δροσίζονται κι άλλοι ...ζορίζονται, λοιπόν. :)
Έλεος με τα update, και υποτίθεται ότι θα πάρουμε σκύλο ξανά αφού πάει δημοτικό ο πιτσιρικάς!
Άψογος ο Μούργος. Ένα τέτοιο θέλω και γω, να μπορώ να παλεύω!!! (προσοχή τι έυχεσαι Μπαμπάκη!)
Να σου ζήσουν. Να περνάς καλά.
(Και να μαζευτείς πριν τις 15, γιατί έχουμε κάτι δημοτικούς άρχοντες να τιμήσουμε με την ψήφο μας)
;-)
Μπαμπάκης, κλομελέτα κι έρχεται!!! Σε βλέπω από τώρα με το λουρί πρωί-βράδυ...
:)
Diastimata, αγανάκτησα από τους εδώ άρχοντες και μεταδημότευσα στα Γρεβενά!
Δεν αντέχω άλλες αναπλάσεις!!!!! :)
Καλέ δε θέλω παιδο-κουταβο! Σκυλο-κουταβο θελω!
Όσο για τα παπούτσια, εγώ ψώνισα από Cartier, όχι αστεία! :Ρ
Έχει Cartier στο χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο;;
:) σμουτς!
Είναι γλύυυυυυυυυκες όλα! Αλλά πως αλλιώς θα ήταν? 'Ολοι γλύκες είστε στο σόι σας, άνθρωποι και ζώα!
Κατά τα λοιπά παρηγοριέμαι που δεν είναι μόνο οι δικές μου που μου κουβαλάνε ότι περπατάει στα τέσσερα σπίτι!
Εμένα η μαμά μου δεν έφερνε ζωάκια στο σπίτι γιατί μου έλεγε πως ένα φθάνει. Δεν καταλάβαινα τότε μα σήμερα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: χρόνια πολλά.
Γούφ!
;)
Ευχομαι τα καλύτερα και να περιμένετε ακοοοοοοοοοόμα καλύτερα από την κόρη, τη μοίρα κλπ, κλπ. (πλάτιασα)
έχει, έχει! απ'όλα έχει!!!
:ΡΡΡΡΡ
να σας ζήσουν,να τα χαίρεστε,να τα δείτε όπως θέλετε
:)
Σήμερα πολλά πατ πατ,πιο πολλά στα μικράκια κι ας ζηλέψεις!
Καλή μέρα
Να τα χαίρεσαι όλα,
και όλοι - ημίαιμοι και ημικαθαρόαιμες - να χαίρεστε τα υπέροχα καρύδια της Πίνδου (ζήλεψα ρε γαμώτο!) !
Σου κρατάω "κάβα" για τον χειμώνα. Και ντόπιο τσίπουρο. Αν ξεκουνηθείς από την πόλη του φωτός για νά 'ρθεις καμμιά βδομάδα στα βουνά... :)
Μακάρι να τα καταφέρω σύντροφε! :-)))
Το δεύτερο μέρος ήταν το καλύτερο!!!!
Χαίρομαι που βρήκε σπίτι και δουλειά ο Μούργος!!!!!!!
Επισκεύτηκα το μπλογκ μετά από το σχόλιο σου στον Oldskipper...
και ...είναι ΓΛΥΚΕΣΣΣΣ.... και πολύ χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που μαζεύουν και περιθάλπουν ό,τι κινείται στα τέσσερα ;-)
Συγχαρητήρια που βόλεψες όλους τους σκυλούκους!!!
Καλημέρες!
..τώρα.. θα μου πεις γιατί συγκινήθηκα;..
Πιθανότατα γιατί η κατάληξη της ιστορίας είναι στο κοπάδι του κτηνοτρόφου και αγαπώ ιδιαίτερα τα τσομπανόσκυλα.. έχω ακούσει και τόσες ιστορίες απ' τον παπού μου βλέπεις..
:-) ευχαριστώ για το 1 δάκρυ (μη σου πω ότι έχω πάνω από 10 χρόνια να δακρύσω)
Α! να τους χαίρεσαι όλους, ιδαίτερα όμως την κορούλα με τις εμπνεύσεις της.
An-lu, και Αλεπουδίτσα, χαιρετίσματα από τον Μούργο που εξελίσσεται σε "πρίγκηπα" του κοπαδιού! Όργιο, λέμε!
Ροδιά μου, το δάκρυ σου αυτό με ζέστανε όσο χίλια χαμόγελα! Εγώ ευχαριστώ :))
Post a Comment
<< Home