ΟΛΟΙ τα παίρνουν!;

ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΡΑΔΟΞΑ
Ο συμμαθητής, γιατρός άρα, από χέρι καθυστερημένος στο ραντεβού...
“Πού είσαι;”
“Πού να ‘μαι, κάτω απ’ το ρολόϊ στην πλατεία Γρεβενών και σε περιμένω!”
“Ο.Κ., σε λίγο φτάνω, είμαι στην Κρανιά” (!!!)
Το σε λίγο, βεβαίως, σημαίνει πάνω από μισή ώρα με 35 βαθμούς υπό σκιά, μόνο για την άλλη κάψα -αυτή των ματιών της- θα άντεχα να περιμένω.
Με το που είπα να φύγω, να σου ο περίεργος(όταν περιφέρεσαι ασκόπως στην πλατεία των Γρεβενών, όλο και κάποιος θα σε πλησιάσει). Γύρω στα 80.
“Τίνους είσι ισύ; Πρώτ’ φουρά σι βλέπου”
“Γαμπρός είμαι παππού, εσύ από εδώ, ντόπιος;”
“Ναι, πιδί μ’, ποιόν περ’μέν’ς;” Σκέφτηκα, χωροφύλακας θα ‘ταν στα νιάτα του (20 χρόνια γαμπρός ακόμα δεν χώνεψα την ...ανάκριση).
“Ένα φίλο μου παππού και ευτυχώς που έχουμε και τα συντριβάνια εδώ να δροσιζόμαστε” αστειεύτηκα.
“Ε, σιγά του έργου, ιδώ πιδί μ’ χαΐρ’ δεν έχουμι, χτίζουμι, γκρεμίζουμι, έτσ’ για να κάμουν μερ’κοί λιφτά”
“Γιατί το λές αυτό παππού; Έτσι ήταν τα Γρεβενά πριν είκοσι χρόνια; Δεν έχει προοδεύσει ο τόπος;” προσπάθησα να αποφύγω την τρικλοποδιά της πολιτικολογίας που φαινόταν στον ορίζοντα...
“Ου τόπους κι μερ’κοί προυόδιψαν, ιγώ δεν προυόδιψα” μου λέει και μου κλείνει το μάτι.
“Δηλαδή;”
”Τι δηλαδής. Ούλοι τα παίρνουν πιδάκι μ’, κι εμείς ντιπ τίπουτις.”
“Ξέρεις δηλαδή εσύ προσωπικά ότι ο τάδε ή ο δείνα τα παίρνουν;” επιμένω μάλλον ανοήτως να προβληματίσω τον ηλικιωμένο συνομιλητή μου.
“Αμ δεν ξέρου; Άνθρουπος μέσ’ απ’ του Χρηματιστήριου μι τά ‘πε, ποιός έρ’ξε του χρηματιστήριου, θ΄κός μας είνι, αλλά δεν του μαρτυράου γιατί θα με κλείσουν φυλακή” “Παππού, πόσων χρονών είσαι;” ρωτάω,
“ογδόντα” μου απαντάει,
“ξέρεις, στα ογδόντα δεν σε κλείνουν φυλακή, δεν μας λες ποιός είναι να κάνεις και καλό στον τόπο σου αντί να μας αφήνεις να ψάχνουμε και να κατηγορούμε ενόχους και αθώους;”
Ο παππούς μάλλον κατάλαβε ότι δεν ήμουν διατεθειμένος να τον σιγοντάρω στην ελληνική πολιτική “ξερολίαση” και έσυρε τα βήματά του παραπέρα μουρμουρίζοντας. Ξεκίνησα τον γύρο της πλατείας για να περάσει η ώρα.
Τι περίεργοι που είμαστε, αλήθεια, οι άνθρωποι... Κατηγορούμε συλλήβδην όλους αυτούς που εμείς ψηφίζουμε, όποιο ιδεολογικό χρώμα και να υπηρετούν, για διαφθορά, εξαγορά, διαπλοκή, ανηθικότητα και άλλα σοβαρά και μη, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι τους κατηγορούμε γι αυτά που ΕΜΕΙΣ καθημερινά κάνουμε. Ο επιχειρηματίας που στρογγυλεύει το ευρώ προς τα πάνω, το αφεντικό που δεν ασφαλίζει τον εργάτη, ο επιστήμονας που αμείβεται για "μη μελέτες", ο αγρότης που δηλώνει άλλα, ο φούρναρης που κλέβει στο ζύγι, ο κρεοπώλης που πουλάει και το χαρτί στην τιμή του κρέατος, ο ταξιτζής που σκαλίζει το ταξίμετρο...ο και ο και ο.
Σε μια κοινωνία που μιζάρει ακόμη και τους Αγίους της με τάματα “για να πετύχει το παιδί στο Πανεπιστήμιο”, ποιός έχει το δικαίωμα να κατηγορεί χωρίς αποδείξεις τον άλλον;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη ΚΑΝΕΙΣ.
Και πρέπει κάποτε, η συκοφαντία να θεωρηθεί κακούργημα, όπως τότε στην αρχαία Αθήνα που ο συκοφάντης εξοστρακιζόταν (εξορίζονταν) από την κοινωνία.
Και η επώνυμη τεκμηριωμένη καταγγελία να μην εκλαμβάνεται ως ρουφιανιά!
Ίσως έτσι εντοπίζονται πιό εύκολα και οι πραγματικοί απατεώνες, όπου κι αν ανήκουν...


Καλές διακοπές σε όλους τους φίλους. Σας περιμένω ανανεωμένους!