Αγγελιοχώρος - Ημερήσια πολιτική εφημερίδα

Μένω λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου αστικό λεωφορείο περνάει σπανιότερα απ’ ότι πλοίο στην άγονη γραμμή του Αιγαίου Αρχιπελάγους.

Το γεγονός αυτό με υποχρεώνει να κινούμαι με το αυτοκίνητό μου και, επίσης, να αγοράζω κάθε μέρα μία εφημερίδα αφού δεν έχω την ευκαιρία να προμηθεύομαι αυτές που μοιράζονται δωρεάν μέσα στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ.

Σήμερα, 15 Μαρτίου, διαπίστωσα ότι εκτός από το ένα Ευρώ την ημέρα, έχανα και άλλα πράγματα μη διαβάζοντας τις τζάμπα εφημερίδες.

Έχανα, ας πούμε, την ενημέρωσή μου για τα μπλόγκς γνωστών και φίλων που για να τα διαβάσω καθόμουν με τις ώρες στον υπολογιστή και έβγαζα τα μάτια μου αντί να τα έχω καλοτυπωμένα και συγκεντρωμένα όλα στις έγχρωμες σελίδες μιας τζάμπα εφημερίδας που μπορούσα να τη διαβάσω καθισμένος σ’ ένα παγκάκι της παραλίας.

Έχανα, ας πούμε, τον καιρό μου περπατώντας στους αιθέρες, νομίζοντας ότι θα βοηθούσα αυτούς που πρωτοέθιξαν το θέμα και θα συνέβαλα στην προσπάθεια ανάδειξης σοβαρού, για την πόλη μας, προβλήματος, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσω παλιούς και νέους φίλους (δημοσιογράφους και μη) να βοηθήσουν στο ψάξιμο.

Κάποιος φίλος, μετά από ένα σχόλιό μου, που δεν του άρεσε, με συμβούλευσε να βρω το μέτρο. Προσπαθώ.

Αλλά ποιο μέτρο; Της φιλόξενης «εφημερίδας» με πρωτοσέλιδο, στις 13 Μαρτίου –για να χλευάσει τη Βίσση-, ποστ που ξεκινάει: «….στη διαφήμιση σαρώνει η γιαγιά (έως και κωλόγρια μπορείς να την πείς) του 11-8-80….»;

Στις 24 Φεβρουαρίου, ένα άλλο ποστ ενημερώνει τους Θεσσαλονικείς ότι «Κάποιος πρέπει να μας σώσει από τους προστάτες του περιβάλλοντος» (Αυτούς που αντιδρούν στον τρόπο με τον οποίο «μελετάται» η επέκταση του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ…).

Από τον ίδιο μπλόγκερ που πέντε σελίδες μετά, στο ίδιο φύλλο, υπερασπίζεται το δικαίωμα των απεργοσπαστών αφού πρώτα τους έχει καταχεριάσει υπερασπιζόμενος το δικαίωμα των απεργών!

Είναι και θέμα αισθητικής. Ας ξαναδούν μερικοί τι δημοσιεύει η «εφημερίδα» κάτω από τα άρθρα τους.

Και, όπως φαίνεται από τα Φύλλα των τελευταίων είκοσι ημερών που έπεσαν μαζεμένα στα χέρια μου, είναι και θέμα ματαιοδοξίας.

Είναι κρίμα υπέροχα κείμενα και σκέψεις να γίνονται αχταρμάς με χυδαίες απρέπειες και κράχτες των 090. Λυπάμαι αφάνταστα.