Tuesday, March 14, 2006

Ναυτοσύνη made in Greece

Αφιερωμένο στους πολιτικούς μας που προτιμούν τον Θερμαϊκό έρημο και μόνο και τα πέταλα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα γεμάτα αφιονισμένους νέους.

Του ‘χε γίνει έμμονη ιδέα.

Πού τα βρίσκει ο κερατάς ο γείτονας, δημόσιος υποϋπάλληλος, να, χθες μας πάρκαρε στη μούρη το καινούργιο κορεάτικο χατς – μπακ, με τις αεροτομάρες του, τις φιμέ τζαμάρες του και το ψεύτικο μπόξερ να κουνάει απορημένο το κεφάλι του ανάμεσα στις φούντες των μαξιλαριών στο πισινό παρμπρίτζ…

Που να πάρει, κι η δικιά μου η Πένυ –Παρθένα τη βάφτισε ο παπάς στο Καψοχώρι- σκότωσε το περιβολάκι και το ‘κανε λαιμαριά φακαντόρα για το κιμπαριλίκι μας, αλλά δεν μπορούμε ν’ αλλάζουμε αμάξι κάθε έξη μήνες σαν τους διπλανούς.

«Την είδες την κούρσα;;;» τσίριξε η Πένυ πάνω από τον ώμο του.

«Μας έπρηξε η Σάσα στο κομμωτήριο. Ηλεκτρικά παράθυρα, δέρμα τίγρεως τα καθίσματα, κάτι για φουσκωτά μαξιλαράκια και στα πλάγια, αν κατάλαβα, ακόμα και η κεραία ανεβοκατεβαίνει μόνη της, όχι σαν τη δική σου άχρηστε (αυτό το ‘πε ναζιάρικα) κι άλλα πολλά που δεν τα ‘πιασα γιατί βούιζε η κάσκα. Κατάλαβες το φρόκαλο; Νώντα, κάτι πρέπει να κάνουμε, για ένα πρεστίζ ζούμε γαμώ το.»

Το βράδυ έπεσε για ύπνο ανήσυχος. Η «κεραία» του δε λειτούργησε, η Πένυ μουρμούριζε και κοιμισμένη, μέτρησε κι αυτός δεν ξέρει πόσα πρόβατα –πιο πολλά από αυτά που μετρούσε στο μαντρί μικρός- και, στο τέλος, αποκοιμήθηκε βλέποντας τεράστια κύματα να τον απειλούν. Όπως τότε που ο γείτονας τον πήρε για ψάρεμα στο τραμπάκουλο, που κοτσάρει στη ρυμούλκα για να το βλέπει η γειτονιά, και κόντευαν να πνιγούν κοντά στο σκατοφάναρο, διακόσια μέτρα από τον Λευκό Πύργο όπου τα κεφαλόπουλα, έλεγε ο γείτονας, τρώνε καλά και μεγαλώνουν.

Στο εκατοστό κύμα που έσκασε πάνω του, ξύπνησε. Καταϊδρωμένος αλλά χαμογελαστός.

«Εδώ σ’ έχω κερατά» ψιθύρισε και σκούντησε την Πένυ. «Μανάρα μου ξύπνα, θα πάρουμε σκάφος, όχι παίζουμε, να δεις ποιανού κεραία θ’ ανεβοκατεβαίνει γρηγορότερα μωρή» είπε και όρμησε ακάθεκτος.

Τρεις βδομάδες μετά, κι ακόμη το παιδεύουν. Το σπίτι έχει γεμίσει προσπέκτους, οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν.

«Να, δες κι αυτό, δένει με τον φοίνικα στην παραλία, έχει και νίκελ στη μύτη μπροστά», «κι αυτό σαν το μπαλκονάκι της θείας Λίτσας στο ρετιρέ, τα παντζούρια δε μ’ αρέσουν», «όχι αυτό με τα πανιά, άμα φυσάει θα πρέπει να τα κατεβάζουμε, να, αυτό με την τέντα θέλω», «ρε Πένυ, μπέρδεψες πάλι τα προσπέκτους, τα έπιπλα κήπου κοιτάς» και άλλα ωραία.

Στην αντιπροσωπεία Σκαφών Αναψυχής, τα πράγματα φαίνονται πιο απλά.

«Για ποιο σκοπό θέλετε σκάφος; Για ψάρεμα; Για αναψυχή; Για εντός του Κόλπου δραστηριότητα ή για την ανοικτή θάλασσα;» ρώτησε ο νεαρός πωλητής –εξυπνάκιας του φάνηκε- και τι να του πεις τώρα, «για να μπω στο μάτι του γείτονα» δεν πάει, «για εντός του Κόλπου» φέρνει λίγο άσεμνο, οπότε καταλήγουμε στο «εμείς, βασικά, για την πλάκα μας, να πούμε, να ξεσκάμε δηλαδή, ευκολίες κάνετε;» και «για προχώρα ρε μεγάλε και στα εξτρά».

«Λοιπόν, βυθόμετρο, πυξίδα και δρομόμετρο είναι στάνταρ εξοπλισμός. Δώρο της αντιπροσωπείας είναι τέσσερα σωσίβια, ένας πυροσβεστήρας, ένα κουτί πρώτων βοηθειών και ένα σετ ναυτικών φωτοβολίδων με το πιστόλι τους».

«Ωραία» σκέφτηκε «βρήκαμε και φωτοβολίδες για το ντέρμπι την άλλη Κυριακή» και

«δε μου λες ρε μεγάλε, καλό το βυθόμετρο και τα λοιπά, άμα πέσει ομίχλη πώς γυρνάν στην Αρετσού; Άκουσα για κάτι κομπιουτεράκια που σου δείχνουν συνεχώς πού είσαι», « το τζι πι ες θα λέτε», «ναι, το τζιπ αυτό», «είναι λίγο ακριβό ξέρετε, από τριακόσιες χιλιάδες και πάνω, μπορείτε να βάλετε και ραντάρ από τετρακόσιες χιλιάδες συν ΦΠΑ και μάνιουαλ στα Ελληνικά», «ωραία βάλε ένα απ’ αυτά», «πρέπει, όμως, να βάλετε και ένα Βι έϊτς εφ, έχουμε με τριανταδύο, εξηντατέσσερα και εκατον είκοσι κανάλια», «βάλε τα εξηντατέσσερα, τόσα έχει και η Τρίνιτρον τηλεόραση και πιάνει φίνα, και κάνε τη σούμα παρακαλώ αφού μου πεις τα γραφειοκρατικά

Τα γραφειοκρατικά, πέρα από τη νηολόγηση, λένε για Δίπλωμα μετά από εξετάσεις στη θεωρία και στην πράξη αλλά «χέσε με δικέ μου, ποιος να τρέχει σε δασκάλους κι αηδίες, ο κουμπάρος στο Λιμενικό είναι»

Κι έτσι, ένα ωραίο απόγευμα, καταπλέει στην οδό Μπουρλοτιέρηδων και επί ανοξείδωτης ρυμούλκας το απαστράπτον σκάφος και παρκάρει δίπλα στο τραμπάκουλο του γείτονα.

Στο κομμωτήριο οι κάσκες βούιζαν ενοχλητικά και η Πένυ κόντευε να βραχνιάσει «ψιθυρίζοντας εμπιστευτικά» στη Σούλα –για ν’ ακούει η Σάσα του γείτονα- «έξι δορυφόροι του λεν πού να πάει» και «μιλάμε σ’ όλο τον κόσμο από εξηντατέσσερα κανάλια» και «είναι αβύθιστο σου λέω, ως και οι μοκέτες επιπλέουν».

Στο «λέμε να πάμε στο Πόρτο Καράς, για το καζίνο καλέ, το Σάββατο,» η Σάσα η γειτόνισσα γύρισε τον διακόπτη της κάσκας της στο φουλ και βυθίστηκε στη θορυβώδη απελπισία της.

Στο καφενείο, το θέμα ίδιο. «πού να στα λέω γείτονα. Τριανταδύο κόμπους για πλάκα τους πιάνει. Έχει και ότο πάιλοτ, να ‘χεις τα χέρια σου ελεύθερα» του είπε και του ‘κλεισε με νόημα το μάτι. «Είσαι για μια τσάρκα την Κυριακή, στη χρωστάω ρε μπαγάσα

Ο γείτονας σαν κάτι να μουρμούρισε. Κατέβασε μονορούφι τον καφέ του κι έφυγε σπινάροντας το Κορεάτικο χατς μπακ.

Ίδια μέρα ήταν, Παρασκευή και δεκατρείς, που το κορεάτικο χατς μπακ καρφώθηκε στο δέντρο στο δρόμο προς την Κατερίνη και τα κεφαλόπουλα στο σκατοφάναρο, διακόσια μέτρα από τον Λευκό Πύργο, έτρωγαν τον Νώντα και την Πένυ, κι έπιναν το γάργαρο νερό του Θερμαϊκού στην υγειά της Ελληνικής Ναυτοσύνης.

Labels:

13 Comments:

At Tue Mar 14, 04:57:00 PM, Blogger NinaC said...

Επιτέλους!!!!! Επιστρέφω υπογραφές στους κατόχους (βλ. σχόλιο που άφησα πριν λίγο στου αλόμπαρ).

Περιγραφή γλαφυρότατη, διασκεδαστικότατη και απολύτως πραγματική! Το τέλος, απρόβλεπτο, ομολογώ δεν το περίμενα. Είστε σκοτεινή ψυχή τελικά, Ημίαιμέ μου! :P

Σας αφήνω τώρα, πάω να λαδώσω τη μανέλα, δεν γυρνάει καλά και με ταλαιπωρεί. Σαββατοκύριακο θα πλεύσουμε προς Σπέτσες!

:))

 
At Tue Mar 14, 06:27:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

This comment has been removed by a blog administrator.

 
At Tue Mar 14, 07:30:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Ευχαριστώ την ευγενική ντάμα μου.

Παίρνω ...φως ταξιδεύοντας στα μάτια της καθαρόαιμής μου, στα μάτια της κόρης μου, στα μάτια του γιού και στη γραφή κάποιων ανθρώπων εδώ.

Περιδιαβαίνοντας τα μπλογκς,μάλλον επιβεβαιώνεται ο φόβος μου ότι αν δεν στραφούμε στον πολιτισμό της θάλασσας, σύντομα σαν κοινωνία θα έχουμε το τέλος των "ηρώων" του ποστ. Πολύς εγωισμός και πολύς φανατισμός..., πολλή ασχετοσύνη.

Θα συνεχίσω να χορεύω με τους ...λίγους.

Σημ: Το "σκατοφάναρο" επισήμαινε την έξοδο του αγωγού λυμμάτων όλης της Θεσσαλονίκης πριν γίνει ο βιολογικός καθαρισμός της Θεσσαλονίκης. Εξ ού και τ' όνομα.
Εξακολουθεί να είναι εκεί όπως και αρκετά προϊόντα που δικαιολογούν ακόμη το όνομά του.

Εύχομαι καλό σαββατοκύριακο με δευτερόπρυμα και πλαγιοδρομίες, να προσέχετε τα ρηχά μετά τον Πόρο στη στροφή, στα Τσελεβίνια. Και τη μάτσα στη μπότζα.
σμουτς και γαβ!

 
At Tue Mar 14, 07:39:00 PM, Blogger άστεγος said...

Απολαυστικότατο!Αγαπητέ Ημίαιμε, διακρίνω ταλέντο σατιρογράφου!
Ωραιότατη και καυστικότατη περιγραφή πτυχών της ελληνικής πραγματικότητας.

 
At Tue Mar 14, 10:36:00 PM, Blogger des said...

Γαβ-γαβ!
Γεια σου αθάνατη Νεο-ελληνική ναυτοσύνη!

Υπάρχουνε και κάτι άλλοι τύποι που αγόρασαν σκαφάκια και τα έριξαν στη θάλλασα ίσα για να ρίχνουν τις γκόμενες και να το κάνουνε κουνιστά, όταν εχει μπότζι. Οι γκόμενες πάνε κι'έρχονται, τα σκαφάκια παραμένουν μόνιμα δεμένα στο μόλο. ούτε κάν ράδα.

Ημίαιμος - καραβόσκυλος έτσι;

Χρωστάω κι'ένα υπόλοιπο διευκρινιστικό 'λιμενολογικό'. Δεν θέλω να φορτώνω το μπλόγκ, αν θες το στέλνω αυριο.

'Νέτα' για σήμερα.

 
At Tue Mar 14, 10:57:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Γειά σου νησιώτισα συν ημίαιμη και συν αδέσποτη.
"Έχω και κότερο, πάμε μιά βόλτα;" που έλεγε και ο Βουτσάς!

Φόρτωνε όσο θέλεις. Ευπρόσδεκτα τα σχόλιά σου και όμορφα τα κείμενά σου.
Φουντάρισα και στο δικό σου μπλόγκ για να παίρνω τον θαλασσινό μου αέρα.
Καλή σου νύχτα.

 
At Tue Mar 14, 10:58:00 PM, Blogger Λαμπρούκος said...

Ηθικόν δίδαγμα: Όσο ξέρει ο έλληνας από καράβια, άλλο τόσο ξέρει κι ο Κορεάτης να φτιάχνει αυτοκίνητα.

Ημίαιμε ήταν τόσο απολαυστικά μαύρο, που οι σηκωμένες μου τρίχες γουργουρίζουν γάργαρα...

 
At Tue Mar 14, 11:20:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Τι να πω και τι να γαυγίσω! Το σχόλιό σου μ'έριξε ανάσκελα!

Για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν θα ρίξω λευκό στις εκλογές. Μα το Θεό!

 
At Wed Mar 15, 01:01:00 PM, Blogger hardrain said...

τι να πω για το κείμενο; έτσι και χειρότερα. Η αλήθεια είναι πως μπήκα εδώ τώρα για άλλο λόγο. Ένιωσα την ανάγκη να σου πω πως ο Σίμπα, είναι από τις ωραιότερες μορφές που έχω δει στη ζωή μου. Έκανα κλικ στη φωτογραφία του και την κοιτούσα κατάματα ώρα πολύ στην οθόνη μου. Και όταν λεω από τις ωραιότερες μορφές εννοώ όλες τις μορφές και όχι μόνο των Σκύλων ή των Γατών ή τω Ανθρώπων. Είναι πολύ ιδιαίτερος, μιλάει κυριολεκτικά και μέσα από τη εικόνα του. Σκέψου...πως είμαι και αφοσιωμένος γατόφιλος!

 
At Wed Mar 15, 01:14:00 PM, Blogger Xνούδι said...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εξαιρετική γραφή. Τι άλλο να προσθέσω;;;

Οταν τα γράμματα πλέκονται μεταξύ τους και γίνονται λέξεις και οι λέξεις χαιδεύονται και γίνονται προτάσεις και οι προτάσεις ερωτοτροπούν η μία με την άλλη και γίνονται κείμενο και το κείμενο βάζει μια φωνή δυνατή και μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων.

Καλησπέρα :-)

 
At Wed Mar 15, 01:16:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Ο Σίμπα σε ευχαριστεί απ' την καρδιά του.
Το παπιγιόν το φόρεσε πραγματικά σε υπαίθριο γλέντι γάμου!
Οι ημίαιμοι, ξέρεις, δεν ντρέπονται, ούτε φοβούνται να κοιτάξουν τον άνθρωπο στα μάτια.
Κοιτιόμαστε για ώρες!
Κι εγώ είμαι γατόφιλος (στην ψυχιατρική "αιλουρολάτρης"). Και γενικά ζωόφιλος, ιδιότητα που κληρονομείται και ως εκ τούτου ταλαιπωρούμαι αρκετά με ό,τι φέρνει η κόρη σπίτι καθημερινά (από γκουστερίτσες, σκαντζόχοιρους(!), χελώνες, γάτες, σκύλους κλπ).
Θα ανεβάσω κάποιο γραπτό επί του θέματος...

 
At Wed Mar 15, 01:17:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Χνούδι μας,
σας γλυκοφιλούμε για τα γλυκά λόγια!

 
At Wed Mar 15, 10:46:00 PM, Blogger NinaC said...

Μια καλησπέρα και ευχές για μιαν όμορφη νύχτα!

:)

 

Post a Comment

<< Home