Saturday, November 18, 2006

Ο ...Αύγουστος

Όλες οι στιγμές δεν είναι ίδιες...




"Πύργος το 04, στην τελική για προσγείωση, οδηγίες"
"04 επανακυκλώστε, έχουμε πρόβλημα στο Η (σημ: το σημείο προσγείωσης), ένας γάιδαρος περιφέρεται εκεί και προσπαθούμε να τον διώξουμε"
"Πώς προσπαθείτε δηλαδή;"
"Ε, του κάνουμε ουστ, τον τραβάμε από την ουρά, τίποτα. Κάνετε ακόμα ένα κύκλο να ξαναπροσπαθήσουμε"
"Άσε Πύργε, θα προσπαθήσω εγώ να τον διώξω. Θα τον τρομάξω λίγο"

Έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Αιωρήθηκα λίγο μακρύτερά του αλλά, αντί να τρομάξει, με κοιτούσε με ενδιαφέρον, θα έλεγα...
Πλησίασα λίγο πιό κοντά του ώστε το κατώρευμα του στροφείου να τον σπρώξει έξω από τον χώρο προσγείωσης. Αμ, δε.
Αιωρήθηκα ακριβώς από πάνω του και με την μπροστινή ρόδα του Ε/Π τον έσπρωχνα "εν πτήσει!" στον κώλο. Μπά! Είχε ανοίξει τα πόδια, είχε βάλει την ουρά ανάμεσά τους, κατέβασε τα αυτιά οριζόντια και δεν κουνιόταν ρούπι.
Άσε που με κοίταξε πλαγίως με νόημα ότι όπου να 'ναι έρχεται και η κλωτσιά στο ζελατινοτζάμι του ενοχλητικού τεράστιου εντόμου που τον ...έσπρωχνε, οπότε εγκατέλειψα την προσπάθεια και πάρκαρα το Ε/Π στη θέση του.
Ο γάιδαρος προσέλκυσε βεβαίως ευάριθμο φιλοθεάμον κοινό το οποίο, ως αμιγώς ελληνικό, εξέφραζε και ισάριθμες των ατόμων γνώμες για το πώς θα φύγει ο ταλαίπωρος.
Ξεχώρισα έναν ξερακιανό σκουρόχρωμο ναυτάκο που χαμογελούσε πονηρά. "Γιατί γελάς εσύ;" τον ρώτησα.
"Ε, με τους φλώρους τους Αθηναίους που έχετε μπλέξει ποιός να σας πεί τι πρέπει να γίνει... "
"Δηλαδή, εσύ ξέρεις;" ξαναρωτάω. "Βεβαίως" μου λέει "καν' το" του λέω και πάει στον γάιδαρο. Μ' ένα σάλτο τον καβαλάει, του λέει κάτι πρρ και τσονγκς και τσσσ και ντε και ο γάιδαρος μεγαλοπρεπώς οδηγείται εκτός πίστας.
"Από πού είσαι ρε μεγάλε;" τον ρωτάω όταν ξεπέζεψε.
"Απ΄τα Γρεβενά" μου λέει (σημ: πολύ πριν γίνω γαμπρός σε Γρεβενιώτισσα - φαίνεται ότι κι εγώ πολύ γαϊδούρι είμαι και χρειαζόμουν την κατάλληλη "χειραγώγηση"...)
"Θα με μάθεις κι εμένα να οδηγάω γάιδαρο, ρε μπαγάσα;" καλαμπούρισα
"Αν με μάθετε να οδηγάω κι εγώ Ελικόπτερο..." !!!

Λοιπόν, ο γάιδαρος είχε κατεβεί στη μονάδα από τη χωματερή του Σχιστού (πριν γίνει πάρκο) όπου κάποιος "φιλόζωος" αφεντικός τον άφησε να πεθάνει από βαθιά γεράματα. Περιποιηθήκαμε τις πληγές του, τον πλύναμε, τον ξεψειριάσαμε, τον χτενίσαμε, παραγγείλαμε και του φορέσαμε τζόκεϋ σαν τα δικά μας με τα αυτιά απ' έξω (δυστυχώς φωτό δεν έχω) και τον ονομάσαμε Αύγουστο γιατί μόλις είχαμε παραλάβει τα Ελικόπτερα Augusta. Αφού ήρθε στα ίσα του, παραδόθηκε στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας και μετέφερε καθημερινώς το συσσίτιο στις σκοπιές του βουνού όπου δεν μπορούσε να πάει αυτοκίνητο!
Έζησε ευχαριστημένος, καλόβολος, φιλικός με όλους, υπομονετικός και χρήσιμος για πολλά χρόνια ακόμη. Ήξερε γιατί επέμενε από την αρχή να μείνει κοντά μας....

Labels:

26 Comments:

At Sat Nov 18, 10:51:00 PM, Blogger Derek said...

ΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜΑΤΟ το γαϊδούρι!

 
At Sat Nov 18, 11:26:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Αγαπητέ,αυτό ήθελε κάμερα!!!;)

 
At Sat Nov 18, 11:33:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

derek, σωστόος!

evelina, αμ δεν υπήρχαν κάμερες τότε... (ή αυτές που υπήρχαν ήταν πιό μεγάλες απ' το κεφάλι του γαϊδάρου)
:)))

 
At Sun Nov 19, 12:04:00 PM, Blogger σχολιαστής said...

Στο χωριό μου, χρησιμοποιούσαν άλλη γλώσσα, για το μανουβράρισμα του γαιδάρου, όπως "κιτσιό μ", "ουρντέκι", και άλλα καταπληκτικά.

Βέβαια τώρα στο χωριό δεν βλέπεις γαιδούρι, ούτε για δείγμα.

Ημίαιμε, πας απ΄το καλό στο καλύτερο. Γράφτα για να μείνουν.

 
At Sun Nov 19, 03:36:00 PM, Blogger ATHENA said...

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΡΙΖΑ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟςΥ 30 ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΧΑΚΙ ΠΟΥ ΨΑΡΕΥΕ ΚΑΙ ΠΝΙΓΗΚΕ. ΚΑΡΔΙΑΚΟ, ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΘΑ ΣΑΣ ΓΕΛΑΣΩ. Ο ΘΑΝΩΝ ΗΤΑΝ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΜΕ ΓΑΙΔΑΡΟ, ΚΙ ΕΜΕΝΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΙΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΕΣΦΑΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΤΟΝ ΤΑΙΖΟΥΝ... (ΔΝΕ ΤΟΝ ΑΦΗΣΝΑ ΚΑΝ ΑΜΟΛΥΤΟ... ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΦΑΕΙ ΤΑ ΜΠΟΣΤΑΝΙΑ ΛΕΕΙ)

ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ ΝΤΟΠΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΑΝΕΜΕΛΑ "ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΓΕΣ ΧΤΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΣΦΑΞΑΝ ΤΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ, ΚΡΙΜΑ ΝΕΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ, ΩΡΑΙΟ ΑΣΠΡΟ, 2-3 ΧΡΟΝΩ ΓΑΙΔΟΥΡΙ"

ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΙΧΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ 10 ΕΥΡΩ ΤΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΔΙΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ 100 ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΤΑΙΖΕΙ...

ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΕΥΤΗ Η ΣΚΛΗΡΑΔΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΝ ΣΤΑ ΖΩΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥς...
ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ...

Ο ΙΔΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΩΣ ΚΡΕΜΑΣΕ ΕΝΑ ΣΚΥΛΙ ΠΟΥ ΤΟ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΠΟΛΥ (ΗΔΗ ΤΟ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΤΑ 10 ΠΟΥ ΓΕΝΝΟΥΣΕ Η ΣΚΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΑ 100 ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ, ΗΤΑΝ ΔΕΙΓΜΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΕΥΝΟΙΑΣ). ΞΕΧΝΑΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΞΑΝΑΛΕΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΦΩΝΑΞΕ, ΠΩΣ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΤΗ ΘΗΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΕΜΑΣΕ ΣΤΟ ΑΛΜΥΡΙΚΙ, ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΕΠΝΙΓΕ ΤΙς ΚΟΤΕς...

 
At Sun Nov 19, 03:39:00 PM, Blogger ATHENA said...

ΥΓ. ΘΕΙΚΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗΣ

ΛΟΛΟΛ

 
At Sun Nov 19, 06:01:00 PM, Blogger panagiota said...

Τα ζωα εχουν το χαρισμα να "οσφραινονται"την αγαπη.Κατι που εμεις οι ανθρωποι δεν ξερουμε να το θεσουμε σε λειτουργια.
Ημιαιμε,χαιρομαι για την καλη τυχη που ειχε το ζωντανο.

Athena..αν ειχα αυτον τον φιλο σου,τωρα μπροστα μου και μου ελεγε τα κατορθωματα του με τις κρεμαλες,την μπουνια δεν θα την γλυτωνε,και λυπαμαι που το λεω.....

 
At Sun Nov 19, 06:20:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Αθηνά, ακόμα τον έχεις φίλο;;; !!!!

Παναγιώτα, αυτό είναι σίγουρο. Τα ζώα ξεχωρίζουν τους ανθρώπους πολύ καλύτερα από τους ίδιους...

 
At Sun Nov 19, 07:00:00 PM, Blogger ATHENA said...

ΦΙΛΟΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ. ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.
ΤΟΝ ΣΕΒΕΣΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΑΚΕΤΟ...

ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ

ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ
ΣΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ, ΛΕΠΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ
ΟΣΟ ΟΞΥΜΩΡΟ ΚΙ ΑΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ...

 
At Sun Nov 19, 10:04:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Αθηνά, για να είμαι ειλικρινής, μου φαίνεται ΠΟΛΥ οξύμωρο. Και δεν είμαι παιδί της πόλης.
Η ψυχική γενναιοδωρία, η ευαισθησία και η λεπτότητα, όμως, αποδεικνύεται από τη συμπεριφορά μας στους πιο αδύναμους από εμάς.
Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις, το βλέπω και αλλού αλλά ποτέ μου δεν θα το αποδεχθώ ως "φυσιολογικό".

 
At Mon Nov 20, 03:22:00 AM, Blogger panagiota said...

Γλυκεια μου Αθηνα ,κι εγω δεν μπορω να καταλαβω αυτο το οξυμωρο σχημα.Ποια ειναι η διαφορα μεταξυ πολης και χωριου?(Αθηνα-νησι?)κι εγω σε χωριο μεγαλωσα.Ειναι δυνατον να δικαιολογουμε εναν ανθρωπο,και να λεμε πως εχει ψυχικες ευαισθησιες,οταν φωναζει το αμοιρο το κουταβι,που τον εμπιστευται και του δειχνει αγαπη και αφωσιωση,και το κρεμαειμε μια ανεση ,που τον κανει και υπερηφανο να διηγειται το ανοσιουργημα του?Ελεος.....
Και το αγαπουσε κι ολας.Φαντασου να μην το αγαπουσε.Θα το σουβλιζε σαν τον Αθανασιο Διακο.Αληθινα,λυπαμαι αυτους τους ανθρωπους.
Κανενας δεν εχει το δικαιωμα να αφαιρεση ζωη,ουτε την δικη του ακομα,εφοσων δεν ειναι ικανος να δημιουργησει"ζωη"

 
At Mon Nov 20, 10:27:00 AM, Blogger αλκιμήδη said...

Αχ βρε Αθηνά μας χάλασες τη γλυκειά ιστορία του ημίαιμου με τη σκληρή σου πραγματικότητα!

Μου άρεσε που ο γάιδαρος σας υιοθέτησε, όντως ξέρουν αυτά.

 
At Mon Nov 20, 01:51:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Πολύ ωραίος ο Αύγουστος. Πολύ καλύτερος από τον σκληρό Αύγουστο του 2006... :^)

(btw, ρε συ Αθηνά, τι ιστορία ήταν αυτή, μας κατέστρεψες! - όχι ότι φταις βέβαια...)

 
At Mon Nov 20, 04:13:00 PM, Blogger ATHENA said...

ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΦΑΝΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ (ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΦΤΩΧΟ ΝΗΣΙ ΤΗς ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ) ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑΙΣΟΥΝ ΤΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ. ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΗ ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΤΟΥ, ΚΙ ΕΓΩ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ ΟΤΝΑ ΤΟ ΕΜΑΘΑ...
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΚΥΛΙ (ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΚΑΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ) , ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗς ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, ΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥΣ.
ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟ ΟΞΥΜΩΡΟ, ΠΡΩΤΗ ΤΟ ΕΘΕΣΑ ΑΛΛΩΣΤΕ, ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΑΥΤΗ Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ ΚΑΝ. Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΙ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΤΣΕΙ ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΣΜΟ!

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΜΙΑΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ, ΑΠΛΩΣ ΘΕΩΡΗΣΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΝ ΔΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗς ΤΟΣΟ ΞΕΝΗΣ ΣΕ ΜΑΣ ΑΛΛΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ...

 
At Mon Nov 20, 06:04:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Αθηνά, δεν ξέρω για ποιό νησί μιλάς, αλλά τέτοια σκληρότητα συναντάει κανείς και μέσα στις μεγάλες πόλεις. Εγώ Θα σε μαλώσω για τη συγνώμη, όμως. Δεν χρειαζόταν.
Είμαι σίγουρος ότι και οι άλλοι φίλοι δεν δυσανασχέτησαν επειδή τα έγραψες, αλλά επειδή έγιναν. Εξακολουθώ να καταλαβαίνω αλλά να μην αποδέχομαι τέτοιες πράξεις και εξακολουθώ να παραμένω ανοιχτός στα ευαίσθητα και τρυφερά σου σχόλια. :)

 
At Tue Nov 21, 12:39:00 AM, Blogger Кроткая said...

"Η ψυχική γενναιοδωρία, η ευαισθησία και η λεπτότητα, όμως, αποδεικνύεται από τη συμπεριφορά μας στους πιο αδύναμους από εμάς."

Το ξέρεις ότι αυτό είναι ένας από τους πολλούς λόγους που σ'αγαπαώ, ε, σκυλάκι;

 
At Tue Nov 21, 10:06:00 AM, Blogger Lion said...

Ειμαι γνωστος (ελπιζω) για τα ζωοφιλικα μου αισθηματα - για μενα ειναι δειγμα αφανταστης σκληροτητας να σκοτωνεις ενα ζωο.

Οταν ομως παλευεις εσυ ο ιδιος να επιβιωσεις (οπως γινεται σε μερικες χωρες στην Αφρικη η σε περιοχες της Ινδιας), τοτε ισχυει το "ο θανατος σου η ζωη μου".

Το ψυχικο μεγαλειο ειναι (στα δικα μου ματια) οταν ειδικα σε τετοιες δυσκολες περιστασεις μπορεις να προστατευεις την ζωη. Στον εκατομμυριουχο δεν κοστιζει τιποτα να ειναι ζωοφιλος. Στον πεινασμενο κοστιζει.

Ο ανθρωπος που περιγραφει η Αθηνα δεν εχει ψυχικο μεγαλειο (ειπαμε, στα δυσκολα φαινεται) αλλα δεν ειναι και καθαρμα. Φερεται φυσιολογικα για τις συνθηκες και για τον τοπο που ζει.

Γιατι τα βαζουμε μαζι του; Σκοτωσε εναν σκυλο και εναν γαιδαρο επειδη πεινουσε - και τον καταδικαζουμε. Αν ειχε σκοτωσει ενα γουρουνι και μια κοτα θα το θεωρουσατε ολοι σας φυσιολογικο....

Δεν μπορω να φανταστω ελληνικα νησια, οπου οι ανθρωποι πεινουν. Αλλα για να το λεει η Αθηνα, ετσι θα 'ναι.

Χαιρομαι για τον Αυγουστο που εγινε ναυτης στο Πολεμικο Ναυτικο. Ημιαιμε, του δωσατε σαρδελλες οταν βγηκε στην συνταξη;

 
At Tue Nov 21, 10:37:00 AM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Κροτούλα αμοιβαία τα αισθήματα, φιλικά ε, μη παρεξηγηθεί ο κουμμμμπάρος. :)

Καπετάνιε μου, προσυπογράφω το σχόλιο.
Όλα τα καλά του δώσαμε. Και τον προβιβάσαμε σε Δίοπο! :)

 
At Tue Nov 21, 02:53:00 PM, Blogger An-Lu said...

Μου αρέσουν οι αληθινές ιστορίες με happy end!

 
At Tue Nov 21, 03:33:00 PM, Blogger panagiota said...

Hμιαιμε,συμφωνω μαζι σου πως η συγγνωμη της Αθηνας δεν χρειαζοταν.πιστευω πως ηθελε να μοιραστει αυτη την θλιβερη αφηγηση που υπεστη.Μετα τις επεξηγησεις της ενοιωσα το"ο θανατος σου-η ζωη μου".Αλλα κι αυτος ο χριστιανος το εκανε,που το εκανε,επρεπε να το αναλυει σε μια κοπελλα που πηγε για παραθερηση?Οσο κι αν η σκληροτητα ειναι τροπος ζωης σ'αυτο το νησι,εξ'ισου σκληρο ειναι να διηγουνται τα σκληρα κατορθωματα.
Εγραψε η Αθηνα"αν ηξερε τα συναισθηματα μου ,θα καταπινε την γλωσσα του"Επρεπε να την καταπιει πριν την ταραξει με μια τετοια διηγηση.

Αθηνα....πλουσια δεν ειμαι,αλλα φιλοζωος ειμαι απο τα γεννοφασκια μου(εμπρακτα).Και για να σε κανω να γελασεις λιγο,επειδη πολυ γατί και σκυλί μαζεψα στην ζωη μου,αμα βρεθει και κανας αδεσποτος ,δυστυχισμενος γαιδαρος γραψε ενα μηνυμα.(τωρα μιλαω σοβαρα).
Κατι θα γινει και γι αυτον.
Εχουμε ενα πολυ καλο team,απο γραφικες-οπως μας αποκαλουν οι δηθεν-φιλοζωες,καθε ηλικιας και επαγγελματος...


ημιαιμε,ευχαριστω για την φιλοξενια !

 
At Tue Nov 21, 04:53:00 PM, Blogger ATHENA said...

ΒΡΕ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΤΟΝ ΓΑΙΔΑΡΟ (ΔΝΕ ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ, ΕΓΩ ΑΚΟΥΣΑ ΟΤΙ Ο ΠΑΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΝΙΓΗΚΕ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΜΕ ΓΑΙΔΟΥΡΙ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΩΡΑΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΕΙΧΑ ΚΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΕΔΩ ΤΣΟ ΝΗΣΙ -ΠΕΡΝΑΩ ΑΡΚΕΤΟ ΧΡΟΝΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΜΑΛΛΟΝ Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΓΙΑ ΦΙΛΟ ΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΣΑ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞ ΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΝΙΞΙΜΑΤΑ- ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΧΤΕΣ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΑΝ) ΑΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΜΑΘΕΙ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΘΑ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΕΓΩ ΣΟΥ ΛΕΩ ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΤΟΣΤΑΡΙΚΟ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΣΕΝΙΟ ΤΟ ΓΑΙΔΑΡΑΚΟ...

ΚΙ ΕΓΩ ΠΛΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΑ ΦΙΛΟΣΩΗ ΕΙΜΑΙ

ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΝΕΙ ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΒΙ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΕΥΑΘΝΑΣΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ
ΘΑ ΒΑΛΩ ΠΟΣΤ ΜΕ ΦΩΤΟ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ

(ΕΓΩ ΤΣΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΙ ΑΛΛΟ...)


ΗΜΙΑΙΜΕ Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΥ (ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝ ΛΙΓΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ)

 
At Tue Nov 21, 05:38:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Λοιπόν, για να καλμάρει η ψυχή μας ανεβάζω μια πολύ ωραία φωτογραφία να ταξιδέψουμε μαζί την ελληνική θάλασσα... :)

 
At Sun Nov 26, 11:18:00 PM, Blogger NinaC said...

Σμουτς!!!!! :********

 
At Wed Nov 29, 03:36:00 PM, Blogger άσκεπος said...

Όλες σου οι ιστορίες που έχουν να κάνουν με ελικόπτερα και θάλλασα είναι πολύ καλές. Για να είμαι ειλικρινής, δεν το περίμενα. Μπράβο καπετάνιο!

 
At Wed Nov 29, 08:16:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Εξοριτούλη ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

 
At Fri Jan 02, 09:58:00 PM, Blogger ΔΙΟΝΥΣΟΣ said...

Φοβερή και διδακτική ιστορία. Οι χωριάτες με τη μονολιθικότητα που τους διακρίνει έχουν μια διαφορετική εκτίμηση για την χρησιμότητα των ζώων.Εχει να κάνει με τι νομίζουν ότι τους συμφέρει, τι τους δίνει το έρημο ζώο. Γιαυτό τα σκυλιά τα δένουν σε αχανείς εκτάσεις χωραφιών. Οι ιπτάμενοι με το εύρος οριζόντων που τους διακρίνει δίνουν στην αίσθηση χρησιμότητα άλλη έννοια....

 

Post a Comment

<< Home