Έναν αιώνα πριν!

Η συζήτηση που ανοίξαμε με αφορμή τον 'τζερτζελέ' περί του στρατολογικού μπάχαλου δεν είναι και ό,τι πιό ευχάριστο μπορεί να μας απασχολήσει και, προσωπικά, πολύ θα ήθελα να αράξω στο μπλογκ του Rockerblogger‚ και να χαθώ στις μουσικές του διηγήσεις.
Ζητώ συγνώμη κι από τις κυρίες αν κάποιες ορολογίες, ή και το θέμα, είναι έξω από τα ενδιαφέροντά τους αλλά μια που ξεκίνησα κάτι οφείλω να το προχωρήσω.


Τα παρακάτω είναι αποκαλυπτικά για το 'υπόβαθρο' των εξοπλιστικών προγραμμάτων διαχρονικά.


Να πω ότι η συνεννόησή μας θα είναι καλύτερη αν εστιαστούμε στα δικά μας πράγματα και δεν 'επεκταθούμε' σε αναλύσεις φιλοσοφικού τύπου;

Οι φωτογραφίες είναι από ένα ανάτυπο της Ναυτικής Επιθεώρησης ΙΑΝ-ΦΕΒ 1990 μιας αναφοράς/μελέτης περί το 1907-08, κάποιου απόστρατου τότε Ναυάρχου. Κλήθηκε να την υποβάλλει από την τότε κυβέρνηση, πάνω στο εξοπλιστικό πρόγραμμα που πρότεινε ένας Γάλλος Υποναύαρχος ονόματι Φουρνιέ, για την 'ανόρθωση' του εγκαταλελειμένου Πολεμικού Ναυτικού.
Για τους νεότερους, υπενθυμίζω ότι η Ελλάδα μόλις είχε βγεί από τον εξευτελισμό της στον πόλεμο του 1897 (μια αιτία της ξεφτίλας -τεχνοκρατικά μιλώντας- ήταν ότι ΔΕΝ είχε Ναυτικό!) και 'προσπαθούσε' με εράνους και δανεικά (κάτι σαν τα σημερινά Αμερικανοδάνεια FMS...) να αποκτήσει Ναυτική Δύναμη.
Εν μέσω των γνωστών φιλονικιών και τον διαχωρισμό των πάντων σε ημέτερους και μη ημέτερους(διαχρονικό προτέρημα της ...φυλής) και για άλλους 'γκρίζους' λόγους, η τότε κυβέρνηση ζήτησε από τους Γάλλους, που είχαν το επάνω χέρι στην περιοχή, να αποσπαστεί ένας έμπειρος αξιωματικός του Ναυτικού ως Σύμβουλος της Ελληνικής Κυβέρνησης για να μελετήσει και προτείνει ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα για την ανασυγκρότηση του Στόλου.
Γάλλο ζητήσανε; Γάλλος ήρθε. Και τι πρότεινε ο Γάλλος στην Ελλάδα να αγοράσει από πλοία της εποχής; Υπενθυμίζω, μιλάμε για το 1907-08.
Πρότεινε, λοιπόν:
1. Την αγορά 12 (Δώδεκα) Υποβρυχίων (!!!) (κόστιζαν όσο τρία μεγάλα θωρηκτά)
2. Τριών ανιχνευτικών
3. Ενός αντιτορπιλλικού
4. Την αντικατάσταση των λεβήτων τριών παλιών θωρηκτών.

Βεβαίως, οι κυβερνώντες, όπως και όλος ο κόσμος της εποχής, πρωτοάκουγαν για ...'υποβρύχια' και οι ίδιοι οι Γάλλοι είχαν ναυπηγήσει δύο που ήταν σε πειραματικό στάδιο. Για να καταλάβει κανείς τις τότε δυνατότητες των υποβρυχίων, αυτά για να ρίξουν την τορπίλη (από κάποιες δεκάδες μέτρων) έπρεπε να ΑΝΑΔΥΘΟΥΝ στην επιφάνεια της θάλασσας.(!!!)
Αλλά τα καλά θωρηκτά που ήταν τα πλοία για την κυριαρχία στη θάλασσα εκείνα τα χρόνια, τα έφτιαχναν Άγγλοι, Γερμανοί και Ιταλοί. Οι Γάλλοι είπαν να μπουν στην 'αγορά' με κάτι καινούργιο, υποβρύχια ξεκίνησαν να φτιάχνουν, υποβρύχια πρότειναν σε μας να αγοράσουμε. Με δανεικά 60.000.000 της εποχής. Από αυτούς!

Απορημένοι, λοιπόν, οι κυβερνώντες, είπαν 'δε ρωτάμε και κανέναν δικό μας να μας πεί τη γνώμη του γι αυτά που προτείνει ο Γάλλος;'

Έτσι ο ανώνυμος Ναύαρχος (δυστυχώς δεν αναφέρεται το όνομά του στα ημικατεστραμένα αρχεία), πήρε τη μελέτη Φουρνιέ και τη μελέτησε. Και ...φουρτούνιασε.

Δεν μπορώ να αντιγράψω όλη την αναφορά εδώ. Αλλά διαβάστε δύο μικρά μέρη της. Είναι ξεκάθαρο πια, γιατί ΣΗΜΕΡΑ, από την πολλή επανάληψη της Ιστορίας, έχουμε προ πολλού ξεπεράσει και το επίπεδο της 'φάρσας' στην οργάνωση και λειτουργία της πολιτείας μας.
Λοιπόν:

"...Το πρόβλημα επομένως της ανορθώσεως των ναυτικών μας πραγμάτων εις την βάσιν του και κατ' εξοχήν δεν είνε ζήτημα χρηματικόν, αλλά ζήτημα καλής οργανώσεως των υπηρεσιών και προ πάντων τοποθετήσεως επι κεφαλής των υπηρεσιών προσώπων δυναμένων να εργασθώσι. Είνε δηλαδή ζήτημα καθαρμού του προσωπικού, δια της προσκλήσεως των ικανοτέρων αξιωματικών μας να διοικήσουν, να κανονίσουν, να εκπαιδεύσουν και να οργανώσουν..."
"...Τι υπολείπεται όμως όπως ταύτα τεθώσι εις εφαρμογήν και αρχίσει η προς ανόρθωσιν εργασία; ΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ. Υπουργός ικανός να θελήσει βαθέως την ναυτικήν παρασκευήν, ικανός να μελετήσει βαθέως την κατάστασιν, ικανός να αντιληφθή ότι εκάστη παρερχόμενη ημέρα υπό τοιαύτην κατάστασιν δεν συνεπάγεται δια το κράτος μόνον χρήματος άσκοπον δαπάνην, αλλ' ότι φθείρει, διαφθείρει, καταστρέφει το ηθικόν και την αξίαν του προσωπικού το οποίον ούτε αυτοσχεδιάζεται, ούτε καταρτίζεται εντός χρόνου βραχέως, οίος ο απαιτούμενος δια την ναυπήγησην η μετασκευήν ενός πλοίου ή και δια την συγκρότησιν ολοκλήρου Στόλου, αλλά καταρτίζεται δια της μεθοδικής εργασίας ολοκλήρων γενεών. Χρειάζεται το Ναυτικόν μας Υπουργόν δυνάμενον να εκλέξη συνεργάτας του τους αρίστους των αξιωματικών μας, ικανόν να εννοήση αυτούς και θέλοντα να συνεργασθή μετ' αυτών. Αλλά προ πάντων ικανόν να εκτελή τα αποφασισθέντα.
Δυστυχώς, προ εικοσαετίας (σ.σ:από το 1887 δηλαδή!) παραπλήσιος υπουργός δεν ανήλθε την κλίμακα του μεγάρου του κήπου του κλαυθμώνος (σ.σ: η έδρα του Υπουργείου Ναυτικών ήταν στην Πλατεία Κλαυθμώνος, εκεί που και σήμερα στεγάζονται υπηρεσίες του Ναυτικού). Και εάν εις ή δύο εκ των πολλών διατελεσάντων υπουργών έσχον την αγαθήν θέλησιν να εργασθώσιν δια το ναυτικόν, δεν είχον ούτε την δύναμιν, ούτε την ειδικήν μόρφωσιν ίνα εργασθώσιν όπως επέβαλλον τα πράγματα και η επιτακτική ανάγκη, ίσως δε και οι περιστάσεις δεν επέτρεψαν εις αυτούς όπως χρησιμοποιήσωσι την αγαθήν αυτών θέλησιν υπέρ του Ναυτικού. Οι λοιποί, εφ όσον δεν εφαντάσθησαν ότι με το χρίσμα του Υπουργού εδέχθησαν και τα φώτα, κατεγίνοντο εις τους διορισμούς φαροφυλάκων, λιμεναρχίσκων και ημερομίσθιων εργατών του ναυστάθμου και εις την υπογραφήν εγγράφων, ευσεβάστως υποβαλλομένων υπό της ρουτίνας και της συντηρητικής σαπίλας. Οι τα φώτα τέλος ομού με το υπουργικό σχήμα δεχόμενοι είνε οι αναδεικνυόμενοι υπό των στηλών των εφημερίδων αναστηλωταί της πειθαρχίας και οι ασυνειδήτως τολμώντες εγκληματικάς ίσως παραγγελίας πλοίων και μωροσόφους προμηθείας υλικού..." (σ.σ: η επισήμανση με έντονη γραφή, δική μου)('διορισμοί', 'γραφειοκρατία', 'συντηρητική σαπίλα', 'διαπλοκή με τον Τύπο', 'οικονομικά εγκλήματα' ε; Από το 1900...)

Ξεκίνησα τα περί θητείας δίνοντας τη δική μου άποψη περί του τι σημαίνει 'πολιτισμός' (το όποιο σύστημα διαμόρφωσης του ατόμου σε πολίτη), έδωσα ένα δείγμα της ηλιθιότητας του δικού μας πολιτισμού που προσπαθεί να πείσει τον πολίτη ότι είναι υποχρέωσή του να εκτίσει ποινή (!)(στρατολογικός νόμος-θητεία) και με το σημερινό θέλω να δείξω μια διαχρονική νοοτροπία (λαμογιάς) που εκ γενετής υπάρχει στο πολιτικό κατεστημένο με αποτέλεσμα η ευρύτερη κοινωνία και ιδίως οι νέοι -στην 'ασφάλειά' τους λόγω χρονικής απόστασης από πολεμικές εμπλοκές- δικαιολογημένα να θεωρούν ότι παραμυθιάζονται με απειλές και εχθρούς για να πέφτουν χοντρές οι μίζες από τους -άχρηστους;- εξοπλισμούς.

Αυτά τα αναφέρω ως προς τη νοοτροπία που δημιουργείται από την πρακτική του συστήματος.
Και από μία δυσκινησία, έως αναπηρία, (ή μήπως ΑΠΡΟΘΥΜΙΑ) του συστήματος να προσαρμόσει τα στρατολογικά δεδομένα στις σύγχρονες απαιτήσεις και στα σύγχρονα οπλικά συστήματα που, λαμογιές-ξελαμογιές, έχουν αποκτηθεί, πολύ συχνά με κόστος τις σταδιοδρομίες αυτών που δεν υποκύπτουν για να προσκτηθούν τα άχρηστα. (τι να πρωτο'κουβεντιάσει' κανείς...)

Γι αυτό προτείνω να αρχίσουμε τη συζήτηση, μετά τα διαδοχικά ποστς για πολιτισμό, θητεία και εξοπλισμούς πάνω στο ότι:
Η στρατολογική νοοτροπία στον 21ο αιώνα, είναι η ίδια με αυτή του 19ου! Εξακολουθεί να βασίζεται στην ανάγκη 'αριθμητικής' υπεροχής και δημιουργίας 'εφεδρειών' για να ρίπτονται μαζικά στον πόλεμο των χαρακωμάτων -του Α' Παγκόσμιου πολέμου- ή των μαζικών αποβάσεων -τύπου Ιβοζίμα και Νορμανδίας-, ή των 'γιούρια' και 'Αέραααα!- καταλήψεων των λόφων , που σήμερα ούτε ως σενάρια του Χόλιγουντ υφίστανται! Και, βεβαίως, να διευκολύνει τις αναγκαίες εξυπηρετήσεις/ρουσφέτια προς ...'ίδιον πολιτικό ώφελος' -συλλογή ψήφων-

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, 'Ένοπλες Δυνάμεις'; Κι αν 'ναι', οι πολίτες πώς πρέπει να εμπλέκονται σ' αυτές;
Να ξαναπώ ότι η συνεννόησή μας θα είναι καλύτερη αν εστιαστούμε στα δικά μας πράγματα και δεν 'επεκταθούμε' σε αναλύσεις φιλοσοφικού τύπου;

Σημ: Το αισιόδοξο είναι ότι με 'αντιδράσεις' όπως αυτή που διαβάσατε, 'ξεχάστηκαν' τα ...υποβρύχια του 1908 και αγοράστηκε το πολύ χρήσιμο -από άποψη ναυτικής ισχύος- θωρακισμένο καταδρομικό ΑΒΕΡΩΦ και μερικά άλλα πλοία που αποδείχτηκαν πολύτιμα πολύ γρήγορα στις Ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου το '12. Δεν είναι ΟΛΑ μαύρα, δηλαδή.