Saturday, February 24, 2007

Στη μάνα μου

που ποτέ της δεν ήξερε τι έκανα



Εικοσιπέντε χρόνια παρά ένα μήνα, σχεδόν. 31 Μαρτίου, 11 το βράδυ.
Ο αξιωματικός επιχειρήσεων μπροστά από τον Χάρτη δίνει τις τελευταίες οδηγίες. «Ο τομέας που θα ψάξετε είναι εδώ –δυτικά της Μήλου- πλοίο ελέγχου Ελικοπτέρων είναι η φρεγάτα Χ, επικοινωνία στη συχνότητα Β. Ο καιρός είναι καλός, αίθριος, με ανέμους μεταβλητούς 2 με τρία μπωφόρ, το φεγγάρι μισό, η ορατότητα καλή».
23:30. Τα δύο Ελικόπτερα απογειώνονται και παίρνουν ύψος πάνω από τη Σαλαμίνα κατευθυνόμενα προς την περιοχή της Άσκησης. Αποστολή τους ο εντοπισμός του «εχθρικού» υποβρύχιου που περιπολεί δυτικά της Μήλου.

Παρένθεση.
Τα Ελικόπτερα, στον Ανθυποβρυχιακό τους ρόλο είναι εξοπλισμένα με τις κατάλληλες συσκευές και όπλα για να εντοπίζουν και να καταστρέφουν υποβρύχια. Κύρια συσκευή εντοπισμού είναι το Σόναρ, συσκευή που εκπέμπει ήχο μέσα στο νερό και αυτός αντανακλάται πάνω στο υποβρύχιο και επιστρέφει διαδοχικά ‘οξύτερος’ αν το Υ/Β πλησιάζει ή ‘βαθύτερος’ αν το Υ/Β απομακρύνεται. Υπάρχει βέβαια και οπτική απεικόνιση σε οθόνη αλλά, για την εποχή που μιλάμε, το αυτί του sonarman εξακολουθούσε να είναι σημαντικός παράγοντας.
Για να κατεβάσει το σόναρ στο νερό, το Ε/Π σταματά ακίνητο και αιωρείται 30-40 πόδια (10-13μ) πάνω από την επιφάνεια και με το καλώδιο του βαρούλκου της συσκευής το κατεβάζει μέσα στο νερό σε βάθος από 10 μέχρι 500μ. Η όλη διαδικασία ονομάζεται Dip( από το dipping-πόντιση).
Για να «αιωρηθεί» το Ε/Π ακίνητο πάνω από τη θάλασσα, χρειάζεται τη συνδρομή ηλεκτρονικών συστημάτων και αισθητήρων που υποβοηθούν αυτόματα τις απαιτούμενες κινήσεις των χειριστηρίων γιατί στη θάλασσα δεν υπάρχουν συγκριτικά σημεία που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός να βλέπει για να αντιλαμβάνεται αν είναι απολύτως ακίνητος. Τη νύχτα, δε, το πρόβλημα για την ανθρώπινη αντίληψη είναι, βεβαίως, ακόμα μεγαλύτερο.
Για να αιωρηθεί το Ε/Π ακίνητο, επιβάλλεται επίσης να έχει τη ‘μούρη’ του στον άνεμο, γιατί αν τον έχει στην ‘ουρά’ του, δεν μπορεί να είναι ‘οριζόντιο’ και απαιτεί πολλαπλάσια ισχύ του κινητήρα για να το καταφέρει. Και τα Ε/Π ΑΒ212 (της συγκεκριμένης αποστολής) είναι πολύ βαριά από τις συσκευές που κουβαλούν σε σχέση με την ισχύ των κινητήρων τους.
Το Ε/Π για να πάει στο επιλεγμένο σημείο που πρέπει να ‘ποντίσει’ το Σόναρ’, αρχικά ‘οδηγείται’ από το ηλεκτρονικό σύστημα στα 100 πόδια ύψος. Η διαδικασία λέγεται AP1 (από το Approach 1) και στη συνέχεια ο πιλότος το στρέφει στον άνεμο ελαττώνει την ταχύτητα στους 60 κόμβους και πατάει το κουμπί AP2 για να αναλάβει το ηλεκτρονικό σύστημα να ‘οδηγήσει’ το Ε/Π στα 30-40 πόδια πάνω από τη θάλασσα και να το ακινητοποιήσει σε αιώρηση. Κατά τη διαδικασία AP2, ΟΛΟΙ (καράβια-άλλα Ε/Π) βγάζουν τον σκασμό γιατί η φάση αυτόματης προσέγγισης είναι ιδιαίτερα ‘λεπτή’ και απαιτεί την απόλυτη προσήλωση των πιλότων σ’ αυτήν. Όταν τα όργανα δείξουν ότι το Ε/Π είναι τελείως ακίνητο, ο χειριστής της συσκευής Σόναρ διατάσσεται και κατεβάζει τη συσκευή στη θάλασσα. Μόλις ο ‘θόλος’ της συσκευής μπεί στο νερό, ο πιλότος πατάει ένα άλλο κουμπί (CABLE) και το ηλεκτρονικό σύστημα παίρνει πια πληροφορίες για να σταθεροποιεί το Ε/Π από το καλώδιο του Σόναρ που –αν το Ε/Π κινηθεί- ακουμπά σε ηλεκτρικές επαφές που ενεργοποιούν τις διορθωτικές κινήσεις μέχρι και ταχύτητα 5 κόμβων.

Κλείνει η παρένθεση.


Η βραδιά είναι υπέροχη. Μπροστά μου ο Σείριος, ο λαμπρότερος Φάρος του ουρανού συναγωνίζεται σε λάμψη το μισό φεγγάρι. Ο οξύς ήχος των κινητήρων και το χτύπημα του στροφείου στον αέρα, οικείοι ήχοι ζωντάνιας του πετούμενου, με κρατούν σε εγρήγορση, το βλέμμα κυκλικό όργανα-συσκευές-Σείριος-όργανα-συσκευές-Σείριος, αριστερά η νυχτερινή φωτεινή ομορφιά της Αθήνας (η νύχτα και η απόσταση ομορφαίνουν τα πάντα), δεξιά μου η Αίγινα και μπροστά το …Αιγαίο. Ήρεμο, αθόρυβο, σκοτεινό. Συγκυβερνήτης ο Νικόλας, εκπαιδευτής κι αυτός, έμπειρος, Χειριστής του Σόναρ και του Ραντάρ ο Χρήστος, απ' τους παλιότερους και τους καλύτερους.
Το Ελληνικό ακόμα να συνηθίσει στην ιδέα ότι υπάρχουν Ελικόπτερα που πετούν νύχτα.
«Αθήνα τα Π.Ν. 21 και 22, από την Αμφιάλη για περιοχή Δυτικά της Μήλου όπου θα συνεργαστούμε με πλοίο και θα πετάμε κάτω από τα 300 πόδια για διόμισυ ώρες» «Π.Ν. 21, πετάτε VFR ή IFR;» (πετάτε με κανόνες «όψεως» -βλέποντας;- ή με κανόνες «πτήσεως δι ‘οργάνων»)
«Από Π.Ν.21 πετούμε με κανόνες νυκτερινής πτήσης του Πολεμικού Ναυτικού, κάτω από τα 300 πόδια όπου δεν έχετε αρμοδιότητα ή ευθύνη, απλώς σας ενημερώνουμε.»
«Μα τα Ε/Π δεν πετούν νύχτα, Π.Ν.21, από πού πήρατε άδεια;»
«Σας στείλαμε Σχέδιο Πτήσεως, Καινούργιος είστε; Τρία χρόνια τώρα πετάμε ΚΑΘΕ νύχτα. Αν έχετε πρόβλημα, επικοινωνήστε με το ΓΕΝ. Καλή συνέχεια στη βάρδια σας.»
«Από Αθήνα, συνεχίζετε με δική σας ευθύνη»
«Από Π.Ν.21. Ελήφθη, κατενοήθη, Καληνύχταααα!» Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια…




«22 το 21, κατεβαίνουμε στα 300», «300 πόδια ελήφθη το 22» και «Κοντρόλ (Πλοίο ελέγχου) από Π.Ν.21»
«Π.Ν.21 από Κοντρόλ δυνατά καθαρά. Αναφέρατε θέση σας.»
«Το Π.Ν. 21 και 22 δεκαπέντε μίλια Βορειοδυτικά στα 300 πόδια προσεγγίζουμε περιοχή, Οδηγίες»
«Από Κοντρόλ ελήφθη, σας έχω στο ραντάρ, συνεχίστε προσέγγιση, ο άνεμος στην περιοχή είναι μεταβλητός τρία με τέσσερα, η κατάσταση θαλάσσης στα τέσσερα, ορατότητα καλή. Θα αναλάβετε την έρευνα στον Βόρειο τομέα, εγώ στον Νότιο»
«Από Π.Ν.21 ελήφθη συνεχίζουμε προσέγγιση»

«Ρε συ Νικόλα, το ‘χει το κυματάκι του, από τον χθεσινό Βοριά θα ‘χει μείνει», «Θα δείξει, ευτυχώς έχει κάποια ορατότητα»
«22 το 21 εσύ στα Βορειοανατολικά και εγώ Βορειοδυτικά, όταν είσαι έτοιμος άρχισε τα dip, προσοχή στον άνεμο που αλλάζει διεύθυνση και στη φουσκοθαλασσιά. Ρίξε και καπνογόνο να δεις ακριβώς τον άνεμο εκεί που θα κάνεις dip. Θα ρίχνω κι εγώ στη μεριά μου γιατί μπορεί να είναι διαφορετικός.»
«Ο.Κ. από 22, ελήφθη»
«Κοντρόλ το 21 και 22 στους τομείς τους ξεκινούμε την έρευνα»
«Ελήφθη από Κοντρόλ, σε συνεχή επαφή»
«Ο.Κ. Π.Ν.21 στο ΑΡ1. Θα κάνω dip δίπλα στο καπνογόνο, εδώ ο άνεμος είναι από 345ο» «Το 22 στο ΑΡ1 εδώ το δικό μου δείχνει 045ο.»
«Το Π.Ν.21 ΑΡ2»
Το Π.Ν.22 ΑΡ2»
Και η ..παράσταση αρχίζει. Δυό Ελικόπτερα μέσα στη νύχτα σταματούν πάνω από τη θάλασσα, αιωρούνται στο σκοτάδι και κατεβάζουν τα σόναρ τους που εκπέμπουν το τσιριχτό ‘πίιινγκκκ’ αφήνοντας τον ήχο να διαχέεται στο νερό, να κυνηγά τη σκιά του, να χτυπά στο βυθό, στα βράχια, στα συμπαγή κοπάδια ψάρια και να επιστρέφει σαν φωτεινή γραμμή στην οθόνη του Χρηστάρα και στα ακουστικά του σαν κωδικοποιημένος ήχος που πρέπει να αποκωδικοποιήσουν τα αυτιά. Σε λίγο τα σόναρ ξαναβγαίνουν από το νερό, τα Ε/Π αγκομαχούν να ξαναπετάξουν μπροστά, καινούργια καπνογόνα και ξανά στο ΑΡ1, ΑΡ2, dip. Δυό μεταλλικοί χορευτές με ακρίβεια κινήσεων που απαιτεί η εύθραυστη ισορροπία της πτήσης και ο αιφνιδιασμός του ύπουλου ‘εχθρού’, του Υ/Β, που γλιστρά αθόρυβα στο σκοτεινό νερό και «λουφάζει» σαν αγρίμι για να μη το μυρίσουν τα λαγωνικά.
«Κάτι έχω εδώ, κατεβάζω τον θόλο στα 250» λέει ο Χρήστος. «Τρία πινγκ και φύγαμε» του λέω. «Ο.Κ. τρία πινγκ» δεν προλαβαίνει ν’ απαντήσει και στο δεύτερο φωνάζει «τον έχω τον καριόλη, 090ο τέσσερεις πεντακόσιες (γιάρδες), αξιοπιστία 3»
«Κοντρόλ και Π.Ν.22, το Π.Ν.21 επαφή προς 090ο και τέσσερεις πεντακόσιες, αξιοπιστία 3, πορεία του στόχου 350ο ταχύτητα 4 κόμβοι. 22 έλα για dip Βόρεια από εμένα στα δύο μίλια να του βγείς μπροστά του.» «Το 22 στο ΑΡ1 για τη νέα θέση» Σε λίγο αναφέρει έναρξη dip και μετά από ένα λεπτό «το 22, τον έχω κι εγώ προς 175ο δυόμισυ χιλιάδες γιάρδες, το κατάλαβε ότι τον έχουμε στρίβει Ανατολικά και αυξάνει ταχύτητα» «Ο.Κ. το 21 διακόπτω από παρούσα θέση και πάω τέσσερα μίλια ανατολικά, περνώντας από πάνω του θα ρίξω και μια χειροβομβίδα (στην άσκηση σημαίνει ότι του επιτίθεμαι με τορπίλη), θα καλοπεράσει αυτός σήμερα» «Φάτην μεγάλε» λέει ο Χρήστος καθώς αμολάει τη χειροβομβίδα από την τρύπα στο πάτωμα ενώ επιταχύνουμε για τη νέα θέση dip.
00:45. «Όλα τα όργανα Ο.Κ. καύσιμο 1400 λίμπρες, όλα καλά» λέει ο Νικόλας. «‘Α, και καλό μήνα, Πρωταπριλιά σήμερα! Λες να πουν ότι οι επαφές μας ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα; Αυτοί οι υποβρύχιοι δεν έχουν τον θεό τους»
«Δεν αποκλείεται, κάτσε τώρα να μπούμε ξανά στην πλώρη του να το χωνέψει. ΑΡ1»
«Κοντρόλ το 21 στο ΑΡ2 για dip»
Είναι το δέκατο τρίτο της σειράς. Πρωταπριλιά του 82, ώρα 00:52.

«Το 21 σε dip, επαφή προς 270ο τρεις χιλιάδες γιάρδες, πορεία του 110ο ταχύτητα 6 κόμβοι, φαίνεται να παίρνει βάθος»
«Κατεβάζω στα 300 πόδια» φωνάζει ο Χρήστος
«Ο.Κ. τρία πινγκ πάλι και σηκωνόμαστε, μου φαίνεται ότι ο αέρας άλλαξε διεύθυνση και ζορίζονται οι actuators (μοχλοί που με υδραυλική κίνηση ‘διορθώνουν’ την τάση του Ε/Π να κινηθεί από την ‘αιώρησή’ του)».
«Μπα», λέει ο Νικόλας «βλέπω το καπνογόνο, στην πλώρη μας είναι ο άνεμος»
«Τότε τι στο δια…» δεν προλαβαίνω να τελειώσω τη φράση μου.
Το Ελικόπτερο σηκώνει τη μούρη του στον ουρανό και πάει με δύναμη προς τα πίσω, καρφώνομαι στον τεχνητό ορίζοντα και στα όργανα, το ραδιοϋψόμετρο στα 20 πόδια, θα χτυπήσει η ουρά στη θάλασσα, ίσιωνε Νικόλα, μπροστά το χειριστήριο, εδώ σε θέλω μάγκα μου, τα διδάσκεις αυτά στους νέους, ίσιωσε καλό μου, κάτι μας τραβάει κάτω, ο γαμημένος ο θόλος, κόψ’ τον Χρήστο, τον έκοψα μου φωνάζει, μάλλον πριν από μένα, νοιώθω το νερό δίπλα μου, τραβάω το χειριστήριο ν’ ανέβει, ένα ρίγος στο σβέρκο μου, εικόνες σκόρπιες απ’ τη ζωή μου, καλά περάσαμε μέχρι εδώ, ’21 πού είσαι;’ ρωτάει το 22, ‘στη θάλασσα’ απαντάω και πατάω το κουμπί ενεργοποιώντας τους πλωτήρες ανάγκης, τρομακτικό το μπαμ του ανοίγματός τους δυό τεράστια λαστιχένια πούρα αριστερά και δεξιά, ο ήχος του κινητήρα οξύς, η ισχύς στο 110%, νοιώθω την αρμύρα στο στόμα μου και ξαφνικά διαβάζω στο ραδιοϋψόμετρο 300 πόδια και ο Ορίζοντας στο ίσιο του. Βγήκαμε!
Γυρίζω στον Χρήστο. «Το γαμημένο μας πήγαινε σούμπιτους κάτω. Βαρέσαμε στο νερό ξέρετε, ε;» μου λέει. Δεν χρειάζεται να μου το πει. Είναι βρεγμένος μέχρι το κόκαλο από το θαλασσινό νερό που μπήκε από την τρύπα του θόλου. Γυρίζω μπροστά. Το χέρι του Νικόλα είναι απλωμένο στη φάτσα μου με ένα τσιγάρο αναμμένο. Το παίρνω και τραβάω μια ρουφηξιά που πήρε το μισό. «Δικά σου τα χειριστήρια, 60 κόμβοι, πάμε πίσω. Εγώ αρχίζω τα διαδικαστικά»
«Κοντρόλ το 21, διακόπτουμε αποστολή λόγω βλάβης, έχουμε ανοίξει τους πλωτήρες ανάγκης και επιστρέφουμε στη βάση με 60 κόμβους. Το 22 θα έρθει μαζί μας για συνοδεία.»
«ελήφθη από κοντρόλ, καλή προσγείωση»

Εφτά τσιγάρα μετά, προσγειωνόμαστε στη Βάση. Πρωταπριλιά 02:30. Ο Διοικητής ενημερωμένος περιμένει αγουροξυπνημένος στο γραφείο του. Του αναφέρω τα καθέκαστα. 'Προφανώς βλάβη στο σύστημα αιώρησης, θα δείξουν και οι έλεγχοι των συστημάτων'.Με τη σειρά του ενημερώνει τον Αρχηγό Στόλου, που ξυπνάει και θέλει να δει τον πιλότο. Τζιπ, βάρκα, Αρχηγείο Στόλου, πήγε 03:30, ακούει, λέει και δυο καλά λόγια και ‘άντε να ξεκουραστείς θα τα πούμε αύριο το μεσημέρι με λεπτομέρειες’.
Ξεκαβαλλάω τη Χόντα μου πέντε παρα κάτι στα Βριλήσσια, ξεκλειδώνω και πέφτω με τη φόρμα στο κρεβάτι.
Ντριιιννν! Το τηλέφωνο. «Ποιος είναι πάλι;» αναρωτιέμαι και σηκώνω το ακουστικό.

«Κωστή; Είσαι καλά παιδί μου; Είδα ένα πολύ κακό όνειρο»

Από το σπίτι μου έφυγα στα 17 μου. Ποτέ η μάνα μου δεν με πήρε τηλέφωνο -από τη Θεσσαλονίκη- τέτοια ώρα. Ούτε είχε ξαναδεί κακό όνειρο. Πέντε παρά κάτι, το πρωί.
Εκτός από την Πρωταπριλιά του 82…
"Καλά είμαι, μάνα, καλά"

Saturday, February 17, 2007

5 χ 5

Άντε να ξαναθυμηθούμε τα νιάτα μας και να 'παίξουμε' κι εμείς αυτό το "Αποκάλυψη πέντε αστέρων" που εξαπλώθηκε ως ...αλβανική πυραμίδα για να μπερδέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα στην μπλογκόσφαιρα.
Όχι τίποτ' άλλο, αλλά ο προκαλών/προσκαλών είναι ο kapetanios και ανεβάζει και ενδιαφέροντα θαλασσινά 'βίδεα'(link μέσω των σχολίων του μέχρι να ανακαλύψω την ταυτότητα και συνδεθώ) και η ευειδέστατη Αλεπού.

Βεβαίως, αυτοί που με 'κράτησαν' στην ηλεκτρονική παρέα γνωρίζουν πολλά περισσότερα από πέντε ή δέκα σημεία ώστε να έχουν μια, κατά το δυνατό, ολοκληρωμένη εικόνα των εμπειριών του συνομιλητή τους. Κι επειδή η ηλεκτρονική παρέα είναι και αυτή μια ...πυραμίδα από μόνη της, είμαι σίγουρος ότι πολλοί περισσότεροι γνωρίζουν τα δεδομένα του βιογραφικού μου.

Γι αυτούς, λοιπόν, που με τιμούν με την παρέα τους αλλά δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες:

1. Γεννήθηκα, δεύτερος γιός, στη Θεσσαλονίκη. Οι (βαθιές) ρίζες του σογιού από πατέρα (αυτός γεννήθηκε Χαλκίδα) είναι Ηπειρώτικες -Τζουμέρκα- και της μάνας (αυτή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη) Θρακιώτικες -Αδριανούπολη-. Αμφότεροι οι γονείς εργαζόμενοι.

2. Από μικρός 'σκιαζόμουν' με τον Καραγκιόζη και τη ματιά του Καζαντζίδη. Μεγαλώνοντας απέφευγα κάθε Καραγκιόζη και φρόντιζα η επαφή μου με τον Καζαντζίδη να είναι μόνο ακουστική.

3. Είχα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επαγγελματική σταδιοδρομία στο Πολεμικό Ναυτικό μέχρι τους 'πάνω-πάνω' βαθμούς. Εκτός από τη θαλασσινή μου ιδιότητα, και παράλληλα μ'αυτή, επί 18 χρόνια ήμουν και πιλότος/εκπαιδευτής/αξιολογητής στα Ε/Π του Πολεμικού Ναυτικού. Απόλαυσα και τις δύο ιδιότητές μου στον υπερθετικό βαθμό. Απολαμβάνω και τα ...απόνερά τους έχοντας επαφή με λίγους από τους μόνιμους και πολλούς από τους στρατευμένους που υπηρέτησαν μαζί μου. Απολαμβάνω επίσης να κάνω και τον εκπαιδευτή στην ιστιοπλοΐα ανοικτής θάλασσας και να εξερευνώ την Πίνδο. Όλη μου η ζωή κυλά μεταξύ ευπρεπούς στέρησης και σχετικής άνεσης ανάλογα με τη χρονική απόσταση από την ημερομηνία των εκάστοτε εκλογών (όσο πιό κοντά, τόσο πιό προς τη σχετική άνεση...)

4. Στην αρχή της επαγγελματικής σταδιοδρομίας μου είχα την ευτυχή ατυχία (ή την ατυχή ευτυχία;) να ακολουθήσω τον πρώτο μου κυβερνήτη -Νίκο Παππά- στην 'ανταρσία' του Αντιτορπιλλικού ΒΕΛΟΣ εναντίον της χούντας, αυτοεξοριζόμενος σε Ιταλία και Αγγλία μέχρι την μεταπολίτευση και την επάνοδό μου στο Ναυτικό. Χαρακτήρισα και 'ατυχία' την πολύπλευρη αυτή εμπειρία ζωής γιατί ως ελάχιστη συνεισφορά στον αγώνα κατά της χούντας με γεμίζει (συν)ενοχές για την ποιότητα της 'Δημοκρατίας' που 'απολαμβάνουμε' σήμερα.
Αυτό που εγώ κρίνω ως 'φασισμό των εσχάτων' (όπου έσχατοι οι της χείριστης δυνατής ανθρώπινης ποιότητας διαχειριστές της όποιας δημόσιας εξουσίας και διαδικασίας διαμόρφωσης κουλτούρας πολιτισμού)

5. Μπήκα στα μπλογκς για να συμβάλω στην αποτροπή του περιβαλλοντικού διακομματικού εγκλήματος της επέκτασης του διαδρόμου του Α/Δ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στη θάλασσα. Μη νομίζετε ότι το έχω ξεχάσει! Θα επανέλθω σύντομα δριμύτερος με επιτόπια ρεπορτάζ!

Και δώρο ένα έκτο:
Είμαι παντρεμένος, θαυμαστής και ερωτευμένος μέχρι τα μπούνια με μια καθαρόαιμη Νανά (Αναστασία -της Φαρμακολύτριας-) και παρατηρητής χαζομπαμπάς του Αντώνη (20) και της Σοφίας (17). Είμαι επίσης ...αυτοκόλλητος με τον ημίαιμο -έως ...πολύαιμο- Σίμπα (12) και αγκαλιαζόμενος με οποιονδήποτε αδέσποτο κοπρίτη βρω στον δρόμο μου.
Πέρα και από τα 'οικογενειακά', σ' όλη μου τη σταδιοδρομία ευτύχησα να έχω καλούς και με 'πολύ περιεχόμενο' συντρόφους. Το ίδιο μου ΄λαχε και στα μπλογκς.

Είμαι, τελικά, ένας πολύ Τυχερός Άνθρωπος!

Να προκαλέσω κι εγώ πέντε;
  • Composition doll

  • Allmylifelila

  • Χνούδι

  • Ροδιά

  • ο σκύλος της Βάλια Κάλντα


  • Άντε, παλιμπαιδίσαμε απόψε!

    Ένα χαμόγελο για το τριήμερο

    Γρεβενιώτης καθηγητής Αγγλικών προς Γρεβενιωτόπουλα:

    Γινάρ'ς - Τζένιουαρυ
    Φλιβάρ'ς - Φέμπριουαρυ
    Μάρτ΄ς - ως έχει!

    ΑΝΑΝΕΩΣΗ 17/2/07

    Στα μετεμφυλιακά Γρεβενά, στα Δημοτικά Σχολεία οι μαθητές ήταν "ποικίλης ηλικίας" μέχρι και με δέκα χρόνια διαφορά! Σε μιά από τις πρώτες Τάξεις, λοιπόν, μαθήτευε (τρόπος του λέγειν) και ο δεκαεξάχρονος γιός ενός πλανόδιου που ακόνιζε μαχαίρια. Επειδή ο πατέρας ταξίδευε συχνά, ο γιός, είτε τον ακολουθούσε, είτε ρεμπέλιαζε πηγαίνοντας σχολείο. Με τα μικρά συμμαθητάκια του καμμιά σχέση, ούτε με τα βιβλία και τετράδια, μόνη του σχολική δραστηριότητα ήταν να γράφει με την κιμωλία αισχρόλογα στον καμπινέ του σχολείου. Ου Θυμιούλας!
    Μια μέρα, ο δάσκαλος εξέταζε ορθογραφία και ο Θύμιος κοίταζε απλανώς έξω από το παράθυρο.
    "Για πες μας Κώτσο, στο 'σχήμα', το 'σχη' με τι γράφεται;"
    "Με ήτα κυρ δάσκαλε"
    "Για πές μας Θωμαή, στο 'σκυλί, το 'σκυ' με τι γράφεται;"
    "Με ύψιλον κυρ δάσκαλε"
    "Για πες μας Στεργιούλα, στο 'μνήμα', το 'μνη' με τι γράφεται;"
    "Με ήτα κυρ δάσκαλε", οπότε ζωντανεύει ο Θύμιος και πετάγεται από πίσω:

    "Του μ'νί μι γιώτα ρε χαϊβάν'!!

    Wednesday, February 14, 2007

    "κυρίες μου και κύριοι"




    ΣΠΑΘΑΡΕΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
    Θεάτρου Σκιών Δήμου Αμαρουσίου

    Αντιγράφω από την ιστοσελίδα του Μουσείου
    εδώ

    "Ο Καραγκιόζης: Είναι ο ιδανικός τύπος του φτωχού Έλληνα, του τόσο φτωχού που έχει πια απαρνηθεί κάθε ιδιωτική φροντίδα κι έχει εξυψωθεί σε εύθυμη φιλοσοφική θεώρηση της ζωής. Είναι αγαθός, σκληρός καμμιά φορά στ'αστεία του, αλλά καλόκαρδος στο βάθος. Γεμάτος τεμπελιά και αισιοδοξία, αλλά και γεμάτος διάθεση ν'ανακατεύεται σε όλα. Τον ενδιαφέρει κάθε τι που γίνεται γύρω του, όλους τους πειράζει και τους κοροϊδεύει και προ πάντων τον ίδιο τον εαυτό του. Το χέρι του είναι εξαιρετικά ευκίνητο και υπερβολικά μακρύ, για σκηνικούς λόγους, για να μπορεί να ξύνει την πλάτη του και το κεφάλι του ή για να χειρονομεί. Επίσης έχει συμβολική σημασία γιατί εκπροσωπεί το έξυπνο πνεύμα του. Καρπαζώνει προθυμότατα, δέρνει αλλά και δέρνεται. Είναι ευφυολόγος, ετοιμόλογος και αστείος, ποτέ όμως γελοίος. Δεν είναι ταπεινός, ούτε όταν δέρνεται. Το δέχεται κι αυτό σαν μια κακοτυχία του και σαν συνέπεια της κακοκεφαλιάς του, με την ίδια εύθυμη εγκαρτέρηση και το ίδιο ειρωνικό του κέφι."

    Το καλοκαίρι βρέθηκα στο Σπήλαιο Γρεβενών, ένα χωριό κτισμένο σε βραχώδη βουνοκορφή της Πίνδου. Ένα χωριό με ιστορία και Ιστορία. Αν ήταν στην επικράτεια κάποιου άλλου κράτους, το χωριό θα μπορούσε να φημίζεται και για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του. Αν ήταν στην επικράτεια κάποιου άλλου κράτους, το χωριό θα ήταν Κέντρο Διαχείρισης, Ανάπτυξης και Εκμετάλλευσης όλων των παραμέτρων που συνιστούν την περιουσία του προς όφελος της δικής του αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας. Παραμέτρων όπως, του περιβάλλοντος, της αρχιτεκτονικής, μουσικής, χορευτικής και μαγειρικής παράδοσης, καθώς και της ιστορίας του.
    Δεν γράφω άλλα, γιατί …πονάει.
    Το καλοκαίρι, λοιπόν, βρέθηκα εκεί για μια ημερίδα για τα Πέτρινα Γεφύρια του Νομού Γρεβενών (είναι κι αυτά, σαν τα Ηπειρώτικα, εκπληκτικής ομορφιάς). Το χωριό ήταν γεμάτο από τις οικογένειες των Σπηλιωτών που τον χειμώνα ζουν στη Θεσσαλονίκη. Πολύς κόσμος και πολλά παιδιά που απολάμβαναν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο χωριό. Βγαίνοντας, νύχτα πια, απ’ το παλιό Σχολείο, εκεί στη πλατεία του χωριού, είδα πάγκους και καρέκλες στη σειρά και πολλά παιδιά να τιτιβίζουν και να χειροκροτούν ανυπόμονα.
    «Ανυπομονούν ν’ αρχίσει ο Καραγκιόζης» με ενημέρωσε ο δραστήριος Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου. «Το κάνουμε συχνά, πολύ αρέσει των παιδιών» συμπλήρωσε.
    Πλησίασα. Σε λίγο τα φώτα έσβησαν, η γνωστή μουσική άρχισε και η σκιά του Καραγκιόζη κουνώντας το μακρύ της χέρι ανακοίνωσε με στόμφο «Κυρίες και Κύριοι (αλήθεια γιατί πάντοτε απευθύνεται στα παιδιά με το ‘κυρίες και κύριοι’;), σήμερα θα παρακολουθήσετε την παράσταση Ο Καραγκιόζης Βουλευτής»
    Χα, χα, χα! Τα πρώτα παιδικά γέλια γέμισαν την πλατεία. Πλησίασα κι άλλο.
    Ο Καραγκιοζοπαίχτης είχε φαντασία, οι φιγούρες εναλλάσσονταν με τον ίδιο ρυθμό με τις σφαλιάρες που έπεφταν στην καμπούρα του Καραγκιόζη, ο Χατζηαβάτης, ο Μπαρμπα Γιώργος, ο Σιορ Διονύσιος, τα Κολλητήρια, όλοι οι παλιοί γνώριμοι ξανάρχονταν μπροστά μου, και τα παιδιά γελούσαν, κι εγώ κάθισα στην ακριανή καρέκλα πίσω πίσω, όπως τότε, πολλά χρόνια πριν, για να μπορώ να φύγω γρήγορα, γιατί εγώ δεν γελούσα με τ’ αστεία του καμπούρη, τον λυπόμουν, τον φοβόμουν, σκιαζόμουν τη σκιά του.
    Σαν το κοριτσάκι που καθόταν δίπλα μου και παρακολουθούσε σιωπηλό.
    Τούτη τη βραδιά δεν σκιάχτηκα. Λυπήθηκα. Λυπήθηκα γιατί μετά από τόσα χρόνια ο Καραγκιόζης εξακολουθούσε να ζει στην καλύβα του ξυπόλητος, τα παιδιά του εξακολουθούσαν να είναι ξυπόλητα κι αυτά, οι σφαλιάρες εξακολουθούσαν να πέφτουν στην καμπούρα του...
    Τίποτα δεν άλλαξε από τότε… για τον Καραγκιόζη.
    Κι εξακολουθεί να μπαίνει ο πονηρός στο μυαλουδάκι κάθε παιδιού, να γεννάει ραγιάδες, καραγκιοζάκια πνευματικά ξυπόλητα, σφαλιαροεισπράκτορες και παραμυθιασμένα τίποτα.
    Γιατί;
    Κυρίες και Κύριοι, σήμερα σας παρουσιάζουμε το έργο «Ο Καραγκιόζης Εγώ».
    Υπόκλιση.

    Thursday, February 08, 2007

    ΟΤΕ και πάσης Ελλάδος

    Να σας θυμήσω ότι στις 14-11-2006, σκέφτηκα να διαμαρτυρηθώ στην ΟΤΕΝΕΤ επειδή παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις μου, η παρεχόμενη ταχύτητα σε υποτιθέμενη ADSL σύνδεση ήταν μικρότερη από την dial up που είχα προηγουμένως. Και, ενώ, βεβαίως, δεν είχα ούτε το ήμισυ της υπηρεσίας που διαφήμιζε η ΟΤΕΝΕΤ, τα τέλη που πλήρωνα εξακολουθούσαν να είναι τα ίδια! Η όλη διαδικασία 'διαμαρτυρίας' εδώ.
    Μετά σκέφτηκα, δεν μπορεί -με πληροφόρησαν κι οι φίλοι μου στο δίκτυο-, κάποια Υπηρεσία θα πρέπει να είναι αρμόδια για το πρόβλημά μου. Ψάχνοντας, βρήκα την ΕΕΤΤ (Επιτροπή Ελέγχου Τηλεπικοινωνιών) του Υπουργείου Μεταφορών και έστειλα ένα μέηλ εξιστορώντας τα πάθη μου. Στις 21-11-2006.
    Ω, του θαύματος, στις 18 Δεκεμβρίου 2006 -ούτε μήνας δηλαδή- η ΕΕΤΤ έστειλε επιστολή στην ΟΤΕΝΕΤ διαβιβάζοντας την καταγγελία μου και ζητώντας από την εταιρία να εξετάσει το θέμα και να μου απαντήσει.
    Και, ω, του δεύτερου θαύματος, η ΟΤΕΝΕΤ στις 18 Ιανουαρίου 2007 (άσχετο αν το πήρα χτες, τα ΕΛΤΑ φταίνε) απαντά στην ΕΕΤΤ και μου κοινοποιεί την απάντηση.
    Πολύ φοβάμαι ότι τα θαύματα εξαντλήθηκαν στα δύο. Γιατί αν το περιεχόμενο επιδέχεται χαρακτηρισμού θα έλεγα ότι, είναι ΜΑΓΙΚΟ. Σαν το ανέκδοτο που σας ξαναείπα: Λέει ένας σε μιά όμορφη στο δρόμο 'κυρία μου να σας κάνω ένα μαγικό;' 'Τι μαγικό;' αντιρωτά αυτή. 'Καθείστε να σας πηδήξω και μετά θα εξαφανιστώ'...
    Απολαύστε:

    "Στις ADSL υπηρεσίες (ανεξαρτήτου SP) δεν παρέχεται καμία εγγύηση αναφορικά με την ταχύτητα λήψης δεδομένων, καθώς οι συνδέσεις αυτές χαρακτηρίζονται ως UBR (Unspecified Bit Rate).
    Η σύνδεση UBR, αφορά το ΑΤΜ δίκτυο του τηλεπικοινωνιακού φορέα (ΟΤΕ), που περεμβάλλεται ανάμεσα στα DSLAM’s και την ΟΤΕΝΕΤ και εξ ορισμού αναιρεί οποιαδήποτε έννοια εγγυημένης ταχύτητας στον τελικό χρήστη. Η χωρητικότητα που επιτυγχάνεται προσδιορίζεται από το διαθέσιμο bandwidth κάθε στιγμή. Αυτό σημαίνει πως, η ταχύτητα λήψης μιας ADSL συνδρομής, εξαρτάται από το ADSL modem router που διαθέτει ο πελάτης, από την κατάσταση του ΑΤΜ δικτύου του τηλεπικοινωνιακού φορέα (ΟΤΕ), από την κατάσταση του δικτύου της ΟΤΕΝΕΤ, από τον κόμβο-server από τον οποίο γίνεται η λήψη δεδομένων και δε συσχετίζεται άμεσα ή/ και πάντα με την ταχύτητα σύνδεσης.
    Τα παραπάνω αναφερόμενα συνιστούν τεχνικής φύσεως παράγοντες (συμπεριλαμβανομένου των εξοπλισμών, ζευκτικών κυκλωμάτων, πληρότητα δικτύου κορμού, απόσταση και ποιότητα γραμμής τελικού χρήστη), που ανάγονται στην ίδια τη λειτουργία και τον σχεδιασμό της τεχνολογίας ADSL και βρίσκονται εκτός του πεδίου ελέγχου και ευθύνης της ΟΤΕΝΕΤ.
    Περαιτέρω, στους όρους σύμβασης – σύνδεσης στο δίκτυο της εταιρίας, τους οποίους γνωρίζει και αποδέχεται ο πελάτης, αναφέρονται ειδικότερα τα όρια των εγγυήσεων και ευθυνών της ΟΤΕΝΕΤ, σε σχέση με τη λειτουργία ή/ και απόδοση της υπηρεσίας.

    Οι κατά τόπους αναβαθμίσεις σε τοπικά κέντρα DSLAM έχουν ως επί το πλείστον ολοκληρωθεί. Αυτό δεν συνεπάγεται ωστόσο και άμεση αύξηση της απόδοσης, καθώς αυτή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού, των ζευκτικών κυκλωμάτων, την πληρότητα δικτύου κορμού καθώς και την απόσταση και ποιότητα γραμμής τελικού χρήστη. Ο Τηλεπικοινωνιακός Φορέας (ΟΤΕ) προχωρά σε συνεχείς αναβαθμίσεις και βελτιώσεις των ζευκτικών κυκλωμάτων, ούτως ώστε να βελτιώνονται οι αποδόσεις των Ευρυζωνικών Υπηρεσιών.
    Τέλος διευκρινίζεται ότι, εφόσον το προϊόν OnDSL Kit S1 του πελάτη έχει ημερομηνία ενεργοποίησης την 13η Ιανουαρίου 2006, η δωδεκάμηνη δέσμευση έχει λήξει και μπορεί να προβεί (αν το επιθυμεί), σε διακοπή των παρεχομένων υπηρεσιών, σε περίπτωση που δεν είναι ικανοποιημένος με αυτές.
    Το άιτημα υλοποιείται αποστέλλοντας συμπληρωμένο το έντυπο ¨Αίτηση Καταγγελίας Σύμβασης Αορίστου χρόνου ΟΤΕΝΕΤ» το οποίο μπορεί να βρεί ο κος Γκ…. στη διεύθυνση http://www.otenet.gr/hd/downloads/Aithsh Diakophs Syndesewn Aoristoy Xronoy.pdf.

    Τέλος, αναφορικά με την επικοινωνία του κ. Γκ…. με τηλεφωνικό κέντρο, σας ενημερώνουμε ότι, η τηλεφωνική εξυπηρέτηση από το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πελατών της ΟΤΕΝΕΤ, γίνεται πάντα ονομαστικά, από τους εκπροσώπους μας.
    Είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση.
    Με τιμή
    Για την ΟΤΕΝΕΤ Α.Ε.
    Μεταξάς Άγγελος
    Δ/ντής Τμήματος Οργάνωσης & Λειτουργίας"


    Ανανέωση 9-2-97 23:15

    Αξιότιμε κύριε Καρίμαλη,
    Έλαβα την ακόλουθη επιστολή, σε σχέση με την καταγγελία που σας είχα υποβάλει για τις (μη) παρεχόμενες υπηρεσίες ADSL της ΟΤΕΝΕΤ και της μη σωστής συμπεριφοράς του τεχνικού εκπροσώπου της με τον οποίον επικοινώνησα.

    ".................
    ................."

    Επί της απαντητικής επιστολής παρακαλώ να λάβετε υπ’ όψη σας τα ακόλουθα:
    1. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που έτυχα απαντήσεως.
    2. Δεν χαίρομαι που με την απάντησή της η ΟΤΕΝΕΤ ομολογεί ότι αυτά που διαφημίζει δεν μπορεί –για οποιονδήποτε λόγο- να τα τηρήσει. Και, ως απλός πολίτης αισθάνομαι αδύναμος απέναντι στην παραπλανητική της διαφήμιση.
    3. Δεν χαίρομαι καθόλου, επίσης, που ο αρμόδιος Διευθυντής Οργάνωσης και Λειτουργίας μιας εταιρίας του μεγέθους της ΟΤΕΝΕΤ αμφισβητεί την ειλικρίνεια της καταγγελίας μου αποδίδοντάς μου ιδιότητες ψεύτη! Επαναλαμβάνω ότι, στις 13-11-2006 17:00, ο τεχνικός εκπρόσωπος της ΟΤΕΝΕΤ μου δήλωσε τρεις φορές ότι τα στοιχεία του είναι «Θέση 14» και ότι «μας απαγορεύεται να δίνουμε το όνομά μας».
    4. Εκτιμώ ως ιδιαιτέρως λυπηρό φαινόμενο την προτροπή του κυρίου Μεταξά να διακόψω την σύμβαση αν δεν είμαι ευχαριστημένος από τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Τέτοια προτροπή, μετά από τη λήξη της υποχρεωτικής για ένα έτος σύνδεσης, κατά το οποίο έτος εγώ εκπλήρωνα τις υποχρεώσεις μου στο ακέραιο ενώ η εταιρία δεν τις εκπλήρωνε για οποιονδήποτε λόγο, αγγίζει τα όρια της θρασύτητας και χλεύης προς τον πελάτη στερούμενης στοιχειώδους έστω ευγένειας.

    Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστώ την ΕΕΤΤ για τη μεσολάβησή της και εύχομαι κάποια στιγμή να βρεθεί τρόπος προστασίας του καταναλωτή από τις παραπλανητικές διαφημίσεις των εταιριών και από τις απαράδεκτες «αφ’ υψηλού» συμπεριφορές των στελεχών τους.

    Με εκτίμηση
    Κ.Γκ.

    Friday, February 02, 2007

    DIVA


    Όλο το βράδυ στριφογυρνούσα στον ύπνο μου και πάνω που ερχόταν ο βαθύς, μια φωνή με ξανάφερνε στο μισοξύπνιο ‘ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΤΗΝ DIVA!’, σε μια στιγμή η καθαρόαιμη ανησύχησε που δεν άκουγε το ελαφρύ ροχαλητούλι μου και ξύπνησε κι αυτή, ‘τι έγινε; Ποιος ήρθε;’, ‘κανείς, κοιμήσου’.
    Αξημέρωτα, η συμβία έφυγε για τη δουλειά, ο Σίμπα γκρίνιαζε γλύφοντάς μου τη μύτη ‘σήκω, μεγάλε θα σκάσει η φούσκα μου’, σήκωσα τα σκεπάσματα και προς στιγμή αναρωτήθηκα γιατί ρε γαμώ το να σηκώνομαι, συνταξιούχος ων, ώρα επαγγέλματος βαρέως και ανθυγιεινού. Χαρές ο Σίμπα, ‘κάτσε ρε μπαγάσα να βάλω το παντελόνι’, στα τυφλά κι εγώ στο μπάνιο αλλά, φευ, κατειλημμένο απ΄την κόρη που για να πάει στο σχολείο πρέπει να λουστεί (χειμωνιάτικα!) κι ας σπάσει η φούσκα του μπαμπά, οπότε, με τον σκύλο ουρά, τροχάδην στο κάτω πάτωμα, και τα πλακάκια κρύα, οι παντόφλες εξαφανισμένες από τον Σίμπα και τα ποδαράκια μου ευαίσθητα γιατί η μάνα μου μωρό μου φόραγε παπαλάκια και το καλοκαίρι, ανακούφιση, μπουφάν, κασκόλ, σκουφί, ‘πάμε μεγάλε’ και πέφτουμε στο κρύο σκοτάδι ενώ η κόρη με το τουρμπάνι αναφωνεί βγαίνοντας από το μπάνιο ‘ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΤΗΝ DIVA!’
    Με την τσίμπλα στο μάτι, ο σκύλος με πάει την καθημερινή μου πρωινή βόλτα, σηκώνει το πόδι σε πεντακόσια σημεία στο χιλιόμετρο και αφήνει την τούρτα του στην πόρτα του εξοχικού του πιο αντιπαθούς γείτονα (θα με μαλώσει ο Δρακολέων αλλά από ΕΚΕΙ δεν τα μαζεύω επίτηδες!), συναντώ τη συμπαθή νεαρά έγκυο με την σκυλίτσα της, ‘καλημέρα κύριε Κώστα, ‘ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ DIVA!’ μου λέει, πολύ χάρηκε ο Σίμπα ‘σου είπα ρε να μη γλύφεις ΕΚΕΙ! και μετά σε φιλάει και το Σοφάκι’ τον μαλώνω αφού απομακρυνόμαστε και επιστροφή στο σπίτι. Α, είχε και πανσέληνο! Με το ζόρι ένα φλυτζάνι καφέ, ‘μπαμπά άντε θ’ αργήσω’, βρουμ για το σχολείο και ξεφόρτωμα της κόρης και της απουσιολόγας σπαστικιάς συμμαθήτριας που δεν χωνεύει αλλά μένει δίπλα μας και τι να κάνουμε την παίρνουμε μαζί. Τη Βάσω. Η οποία κατεβαίνοντας μου λέει ‘ευχαριστώ κύριε Κώστα και ‘ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ DIVA!’
    Τι στο διάολο! 08:15. Ψιλικατζίδικο παλαιού τύπου, ψιλικατζής παλαιότατου τύπου, σκουντούφλης και η ‘εφημερίδα’ του χωριού. Προβληματίζεται μ’ εμένα γιατί κάθε μεσημέρι παίρνω και διαφορετική εφημερίδα οπότε δεν μπορεί να με κατατάξει κάπου κι αυτό τον ενοχλεί. ‘Νωρίς σήμερα κύριε Κώστα. Δεν ήρθαν οι απογευματινές’, ‘ κυρ Γιάννη η DIVA ήρθε;’ ρωτάω και με κοιτάζει περίεργα. ‘Η DIVA; Όχι αλλά έχω από χτες το COSMOPOLITAN, έχει κι ένα άρθρο για τους εξοπλισμούς Ελλάδας-Τουρκίας’ (με ειρωνεύτηκε,ε;), ‘ασ’ το, θα περάσω αργότερα’ λέω και γυρίζω σπίτι. Μπαίνω για την πρωινή εξερεύνηση της μπλογκοπαρέας. DIVA εδώ, DIVA εκεί, DIVA και παραπέρα κι εγώ να έχω να τελειώσω το περιοδικό του Γρεβενιώτικου Συλλόγου. Βασανιστήριο. Ο γιος, μια και η Σχολή είναι υπό κατάληψη από πρόπερσι ξυπνάει μια φυσιολογική ώρα –κατά τις 12- (δούλευε κιόλας μέχρι αργά-το διευκρινίζω μη μας την πέσει ο Vromios πάλι...), έρχεται από πάνω μου και μου λέει ‘ρε μπαμπά χτες το βράδυ κάτι έλεγες στον ύπνο σου για μια ντίβα, τι έγινε έχουμε καμιά εικονική κατάκτηση;’ κλείνοντας και το μάτι. ‘Άσε ρε γιε, με κάτι ροκάδες, κάτι δρακολέοντες, κάτι μπαμπάκηδες και κάτι διάσημους Καιρούς, μόνο κάτι ευγενικές, πανέμορφες, πανέξυπνες κοπέλες –μη τις χάσουμε κι αυτές…- μας αφήνουν κάτι τις ως σχόλιο και τρέχουν μετά από τους άλλους. Αλλά, ρε παιδί μου, δεν ξέρω γιατί, από παντού ακούω και παντού διαβάζω
    ‘ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΤΗΝ DIVA!’

    συνεχίζεται


    13:30. Η κόρη σχολάει στις δύο, κατεβαίνω στην κουζίνα, παίρνω το σημείωμα ‘γάλα, ψωμί, κριτσίνια, λάχανο, σερβιέτες μωβ, σερβιέτες πράσινες, πιπεριές κόκκινες, καρότα,χαρτί υγείας’ –τι τραβάμε κι εμείς οι συνταξιούχοι- και φεύγω για ψώνια και παραλαβή του Σοφακίου. Αποφεύγω τον κουτσομπόλη ψιλικατζή και περνώ από το καινούργιο ψιλικατζίδικο με μία νεαρά ψιλικατζού εκπάγλου καλλονής ως η δικιά μας (της μπλογκόσφαιρας). Εφημερίδα (το sudoku το’ κοψα από τότε που εμφανίστηκε ο dodos) και, ‘το DIVA το έχετε;’ ρωτάω. ‘Βεβαίως’ μου αποκρίνεται, ‘τι χρώμα τσάντα θέλετε;’. ‘Τσάντα; Το περιοδικό θέλω!’ ‘Μα έχει και τσάντα δώρο, διαλέγετε ένα από τα τρία χρώματα’ ‘θα πάρω τη μπέζζζ, ταιριάζει στα σκαρπίνια μου’ της απαντώ χαριτωμένα, χαμογελά συγκαταβατικά σκεπτόμενη ‘τι παθαίνει ο άνθρωπος στα γεράματα’ και απέρχομαι προσέχοντας το βάδισμά μου.
    Ψωνίζω τα διαταχθέντα και στήνομαι έξω από το σχολείο. Μένουν πέντε λεπτά για το κουδούνι οπότε, τι να κάνω, ξετυλίγω την DIVA από τη συσκευασία της και αρχίζω το ξεφύλλισμα. Η σχολική τροχονόμος μου χαμογελά συγκαταβατικά, ‘γιατί μωρή εσύ δεν διαβάζεις STATUS;’ σκέφτομαι και πέφτω στην ενημέρωση για τα τρέντυ αξεσουάρ. Πάνω που διάβαζα για το THERMAL SPA της PALMOLIVE και σκεφτόμουν πώς να δοκιμάσω το δείγμα χωρίς να με πάρουν είδηση η καθαρόαιμη και τα παιδιά και γίνω ρεζίλι της παρέας του Σίμπα, τσουπ τα κορίτσια. ‘Α, η DIVA, μπαμπακουλάκο είσαι καλά;’ ρωτάει η κόρη, ‘κι η μαμά μου την παίρνει’ λέει η σπαστικιά συμμαθήτρια, ‘θα σου ‘λεγα τι παίρνει αν ήσουν ενήλικη’ σκέφτομαι γιατί ούτε να σκεφτώ τη μάνα της με θέρμαλ σπα για σύσφιξη, και γκαζώνω για το σπίτι ενώ οι μικρές χασκογελάνε στο πίσω κάθισμα με τις οδηγίες γι αυτό το –πώς το λέτε εσείς οι νέοι, δεν θυμάμαι-, σεξ;

    Συνεχίζεται, επίσης.


    Ξεμπαρκάρουμε τη γειτονοπούλα, μπαίνουμε στο σπίτι ‘παιδιά στρώστε για φαγητό, έχω κάτι επείγον εγώ’ , αρπάζω την DIVA και πάω… εκεί που πάνε, τέλος πάντων, με φραπέ και περιοδικό. Ξαναβυθίζομαι στην ανάγνωση, ‘Μπορεί μια παλιά σχέση να μπει στο φούρνο μικροκυμάτων και να σερβιριστεί εκ νέου σαν ένα σπουδαίο γεύμα; Παίζεται’ γράφει μια νεαρά και ανώριμη δημοσιογράφος, εγώ ξέρω ότι αναμφιβόλως μπορεί –ρωτήστε και τη φίλη μου τη Νίνα-, τι ‘παίζεται’ κυρά μου; παρακάτω διαβάζω ότι ‘η Courtney Love βγάζει ημερολόγιο με τα καμώματά της. Ο τίτλος αυτού Dirty Blond, σκασίλα μου θα πείς αλλά δεν έχεις λίγο περιέργεια;’ , όχι ρε δεν έχω, πιο κάτω μουράτος νεαρός σκηνοθέτης ‘φτύνει την αναμασημένη τσίχλα της ελληνικής τηλεόρασης και ακολουθεί τις ιδιοσυγκρασιακές διαδρομές του κόντρα στο ρεύμα –δηλώνοντας «Θα ήθελα να κάνω ένα γουέστερν, ένα θρίλερ, μια τσόντα»’ κι εγώ χαρακίρι αλλά, κρατιέμαι, βγαίνω, αράζω στον καναπέ και δεν το κλείνω γιατί η εσωτερική φωνή μου λέει συνεχώς ‘παρακάτω, παρακάτω’ και ξεφυλλίζω και προσπερνώ αρώματα, στήθια, φορέματα, στήθια, τσάντες, στήθια, παπούτσια, στήθια, (σαν τα κρεοπωλεία στα Γρεβενά μαγαζί παρά μαγαζί), εντρυφώ για λίγο στον ‘κώδικα του σομιέ’ , προσπερνώ το άρθρο για τις φίλες του Αντώναρου με τίτλο ‘Μια γυναίκα με γουστάρει» κάποιας Δανάης και γυρίζω σελίδα 114. Και τι βλέπω; Τίτλος «ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ έχουν έμπνευση» της δημοσιογράφου κυρίας Εβίτας Κυριαζή η οποία με ένα εκπληκτικό δείγμα γραφής ξεκινά την παρουσίαση ήρεμα, ανεβάζει στροφές, ανεβάζει κι άλλες και φτάνει στην οργασμική κορύφωση στη σελίδα 118 με την παρουσίαση της μίας και μοναδικής, της Θεάς, αυτής που γράφει συγκλονιστικά, της αηδιαστικά έξυπνης, της ανεπανάληπτης Composition doll! Ναι, η Νίνα μας φωτογραφημένη σε στυλ ‘ελάτε καλέ, μην υπερβάλλετε, εγώ φταίω που είμαι η καλύτερη;’, παρέα με τις συνθετικές της κούκλες δίνει το σύνηθες ρεσιτάλ απαντήσεων στην εμβρόντητη κυρία Κυριαζή, στήνει το κακό της ημιπροφίλ ημιανφάς -μη πάθουμε με το καλό της- στο καλλιτεχνικό ημίφως και μας αποκαλύπτει εκούσα-ακούσα το τρομερό μυστικό που δεν μπόρεσε να αποκαλύψει ούτε ο Dan Brown: Ναι, κυρίες και κύριοι, η Τζοκόντα ήταν Βενετσιάνα εγγαστρίμυθος που έδινε παραστάσεις στο Μουλέν Ρουζ, ρωτείστε και τον Μαυροπρόβατο, με συνθετικό κούκλο σαν κι αυτόν της Composition doll συν το χαμόγελό της!
    «ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ;» με επαναφέρει στην πεζή πραγματικότητα η καθαρόαιμη που έχει επιστρέψει εδώ και ώρα. «ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΠΙΠΕΡΙΕΣ έγραψα και ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΣΕΡΒΙΕΤΕΣ! Πάλι ανάποδα τα ψώνισες;»
    «Άλλη φορά να ψωνίζεις εσύ τις πιπεριές» απαντώ σκίζοντας τη γάτα. Όχι παίζουμε…

    TELOS!
    Νομίζατε;

    Λοιπόν, στην εκπληκτική εμφάνιση της αγαπημένης μας Νίνας και στην ανάδειξη της ομορφιάς της, συντέλεσε τα μέγιστα το βάψιμο και το χτένισμα από την κυρία Allmylifelila η οποία, επίσης, συντέλεσε τα μέγιστα και στο ύφος της Νίνας με το τελευταίο ποστ της στο οποίο έγραφε το βαθύγδουπο (με Θ) "η ομορφιά με πονάει εμένα. πολύ. και σβήνει έτσι η ασχήμια. μην προσπαθείτε μάταια."

  • Composition doll η Νίνα Μου‚

  • Allmylifelila


  • ΤΕΛΟΣ (τω όντι)