Ηλεκτροσόκ.

Ξέρετε πώς μας βλέπει;

Τοσοδούληδες, ακριβώς στο μέγεθός μας...

Πόρταααα!

Ω! Πατρίδα μου γλυκιά 3

Ο χαυλιόδοντας που βρέθηκε στη Μηλιά Γρεβενών (Δήμος Ηρακλεωτών), τρείς λεβέντες μακρύς...














Απολιθωμένα γαστερόποδα 25-30 εκατομ. ετών. Δοτσικό Γρεβενών.

Ιδού οι αποδείξεις!

Κοχύλι 3-30 εκατομυρίων χρόνων, από το Δοτσικό Γρεβενών, υψόμετρο 1400 μέτρα!
Για τους άπιστους που αμφισβητούν τη "ναυτικότητα" των Γρεβενών!

Ε;!

Μαύρε Γάτε, με την συγκυριακή γκαντεμιά, πρόσεχε και πού πας για μπάνιο...

Το παράλογο...

Μίλησαν, λέει οι αρχηγοί ΓΕΕΘΑ Ελλάδας - Τουρκίας.
Μίλησαν, ξαναλέει, η Μπακογιάννη με τον Γκιούλ.
Και ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ότι τέτοια περιστατικά δεν θα πρέπει να εμποδίσουν την πορεία προσέγγισης των δύο χωρών.
Ποιός θα εξηγήσει στους γονείς, στις γυναίκες και στα παιδιά των πιλότων (Ελλήνων και Τούρκων) γιατί σκοτώνονται;;;

Σαν αστραπή.

Η πλατεία της Νέας Σμύρνης έσφυζε από κίνηση. Τι περιστέρια (δύο), τι δεκαοχτούρες (μία), τι σπουργίτια (τέσσερα), τι χελιδόνια (δύο), ένας οδοκαθαριστής, ένας νταλικέρ που ξεφόρτωνε στο σουπερμάρκετ, τρείς αδέσποτοι που έψαχναν για γάτες και ένας ημίαιμος μετά της καθαρόαιμης που έψαχναν για την Ντόλυ.
Ώρα 9 το πρωί Σαββάτου, η Αθήνα ακόμη κοιμάται (η Ν.Σμύρνη τουλάχιστον).
Ωσάν τους τρείς Μάγους, οι δυό μας κατευθυνθήκαμε προς το σημείο που λες και κάποιο φως έλουζε στην πάνω γωνία της πλατείας. Και τότε ΤΗΝ ΕΙΔΑΜΕ!

Η συγκίνηση ήταν τέτοια που με την πρώτη γλυκιά κουβέντα της ("ο Oldskipper είναι πιό όμορφος") έπεσα ξερός.

Ξύπνησα στ' Αηδόνια Γρεβενών και ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!

Το μαγαζί θα παραμείνει κλειστό λόγω απουσίας εκτός πόλης 19, 20 και 21 Μαΐου. Παρακαλούνται οι εν Θεσσαλονίκη μπλόγκερς που δεν θα φύγουν από την πόλη να προγραμματίσουν τις δραστηριότητές τους ώστε να μπορέσουν να περάσουν και από τη πρώτη σύναξη Πολιτών που οργανώνουν τα Μυστικά του Κόλπου στην Περαία την Κυριακή το βραδάκι! Λεπτομέρειες

εδώ

Ω! Πατρίδα μου γλυκιά! 2

Αθηναίων άνοδος 1-2-3

Updated και ξαναupdated


Το μήνυμα ήταν έμμεσο, συγκαλυμμένο, ευγενικό και χδουδοαχνό, μόλις που γινόταν αντιληπτό:
«Πού είναι ρε η Θεσσαλονικιώτικη φιλοξενία σας, δεν θα έρθει κανείς να μας πάρει από το Αεροδρόμιο;»
Μόλις κατάλαβα τον ελαφρύ υπαινιγμό ότι κανείς δεν είχε ενημερωθεί για τον τρόπο άφιξης των Αθηναΐδων Ροδιάς και Χνουδίου ώστε να τσακιστεί να πάει να τις υποδεχθεί, ένοιωσα μια κάποια τοπικιστική ντροπή και πήρα την κατάσταση στα χέρια μου. Άμεση επικοινωνία μετά του Χνουδίου,
«τι ώρα θα ‘ρθείτε καλές μας; Πού σκοπεύετε να καταλύσετε; Θα είστε φαγωμένες; Αφάγωτες; Θα σας περιμένει κανείς μη Σαλονικιός μήπως;»
«Αχ! Καλέ μου, πώς το κατάλαβες ότι θα έρθουμε αεροπορικώς; Μη σε κουράσουμε, όμως, θα πάρουμε ένα ταξάκι οι ταλαίπωρες να πάμε στο ξενοδοχείο CITY στου διαόλου τη μάνα, κουρασμένες και πεινασμένες… Να βρεθούμε το βραδάκι;»
Έκθαμβος από την Αθηναϊκή λεπτότητα και τη σεμνότητα της μπλογκονεράϊδας μας, προσφέρθηκα, όπως είναι φυσικό, να δοθώ ολοψύχως και ολοσώμως στην άψογη υποδοχή τους, κατά πως πρέπει σε μας τους γνήσιους απόγονους του Μεγαλέξαντρου που φημιζόταν για την ευγένειά του προς κάθε θηλυκό (και όχι μόνο).
Προβλεπόμενη Ώρα άφιξης 14:15. Ηλιοφάνεια και ζέστη.
Πρόβλημα πρώτον: Λόγω και άλλων απασχολήσεων έπρεπε να φύγω από το σπίτι στις 09:00 και να πάω κατ’ ευθείαν στο αεροδρόμιο το μεσημέρι. Πώς αντέχουν τα τριαντάφυλλα που οφείλω να κόψω απ’ τον κήπο μου για να προσφέρω στις αφικνούμενες ως γνήσιος απόγονος του μη το επαναλαμβάνω; Πατέντα, λοιπόν. Κουζινόχαρτο μουσκίδι, αλουμινόχαρτο περιτύλιγμα και τα αυτοσχέδια βαζάκια στη σκιά του πορτμπαγκάζ.
Άφιξη στο υπό ανάπλαση (ναι, κι αυτό) αεροδρόμιο ακριβώς στις 14:00. Παράνομο παρκάρισμα, έλεγχος για το τι κάνουν τα όργανα της τροχαίας (έγραφαν κλήσεις σε μακρινή απόσταση), έλεγχος κατάστασης των τριαντάφυλλων (εντάξει, ακόμη), και τρέξιμο στην αίθουσα αφίξεων μη κι ήρθε νωρίτερα το αεροπλάνο (πάντοτε αιθεροβάμων…). Ατενίζω στον ηλεκτρονικό πίνακα και, τι να δώ; AEGEAN 530 DELAYED χωρίς ΝΕΑ ΩΡΑ ΑΦΙΞΗΣ.
14:08 Το κινητό μου βαράει τα Tubular bells του mike Oldfield και η οθόνη αναγράφει Μήνυμα Χνουδομάνουλο! «Ακόμη στο Α/Δ ψάχνουν γιατρό για επιβάτη»
Απαντώ ευγενικά «ε, αξίζει να περιμένουμε» και τρέχω όξω βλέποντας τα όργανα να πλησιάζουν στο παρανόμως παρκαρισμένο όχημα. Με προσπέρασαν, όμως, και την έκαναν μάλλον για το μεσημεριανό φαγητό. Ήσυχος, πια, για το πάρκινγκ, ανήσυχος για τα τριαντάφυλλα στο πορτ μπαγκάζ, είπα να διερευνήσω λίγο τους λόγους της καθυστέρησης της πτήσης. Λίγο το παρελθόν μου, λίγο το παρόν μου, (και λίγο η φαντασία μου) μου επέτρεψαν να διασυνδεθώ καταλλήλως και, τι έμαθα;
Λοιπόν, οι πηγές μου με πληροφόρησαν ότι μισή ώρα πριν την απογείωση εμφανίσθηκαν στο γκισέ της AEGEAN δύο κυρίες εκ των οποίων
η μία είχε μαζί της, το εισιτήριο, το κινητό, μία σοκολάτα, ένα κραγιόν, έναν αστρικό χάρτη, ένα πότο μπλέ χρώμα, δύο πινέλα, ένα σακκουλάκι αστρόσκονη και υπέροχα μάτια. ΔΕΝ ΕΙΧΕ μαζί της ταυτότητα ή δίπλωμα οδήγησης ή οτιδήποτε που να αναγράφει το όνομά της!
Η άλλη κυρία κουβαλούσε όλα τα απαιτούμενα έγγραφα, ωραία μάτια επίσης, και την προαναφερθείσα κυρία.
Η υπάλληλος της εταιρείας, ζηλιάρα –όπως όλες οι κυρίες μεταξύ τους-, δεν εξέδιδε την κάρτα επιβίβασης της ΑΤΩΥ (Αγνώστου Ταυτότητας Ωραιοτάτης Ύπαρξης) μέχρι που επενέβη ναρκισσευόμενος ψιλοπροϊστάμενος της ζηλοφθόνου.
«Πώς θα μπορούσα να σας εξυπηρετήσω;» ρώτησε, αναλογιζόμενος τους τουλάχιστον 69 τρόπους που θα προσέφερε ευχαρίστως.
«Να, ξέρετε, η κυρία είναι καλλιτέχνις κι εγώ η μάνατζέρ της, ως καλλιτέχνις είναι και λίγο αφηρημένη, έχει και τα αισθηματικά της μπερδέματα, θα χάσουμε το ραντεβού με σοβαρό επιχειρηματία και η Θεσσαλονίκη θα στερηθεί της λάμψης της…»
«Δώσε μωρή την κάρτα επιβίβασης στην κυρία» διέταξε ο αποσβολωμένος ψιλοπροϊστάμενος την υφιστάμενή του και οι δύο κυρίες έσπευσαν να επιβιβαστούν στο αεροπλάνο.
Είχε πάει ήδη 13:45, με ώρα απογείωσης 13:35!

Συνεχίζεται

Μπαίνοντας βιαστικά στο αεροπλάνο, οι Αθηναΐδες έβγαλαν στεναγμό ανακούφισης και προχώρησαν προς τις θέσεις τους με ανέμελη βιασύνη κάνοντας ότι δεν ακούν τα μουρμουρητά των θηλυκών, κυρίως, συνεπιβατών για τις υπαίτιες της καθυστέρησης, και αποφεύγοντας τα επιδοκιμαστικά βλέμματα των αρσενικών που κάθονταν διάδρομο. Τι το ‘θελαν κι αυτοί;…
Πάνω που ο πιλότος μαρσάριζε τις μηχανές για να κουνήσει το θεριό, επιβάτης, τυχερός-άτυχος, που καθόταν σε οπτική επαφή με τις κυρίες δεν άντεξε στο κάλλος της ματιάς της ΑΤΩΥ (Αγνώστου Ταυτότητας Ωραιοτάτης Ύπαρξης) ,με το ψευδώνυμο Χνούδι, έβγαλε μια πνιχτή κραυγή «χάνομαι» και έπεσε ημιλιπόθυμος στο κάθισμά του!
Η πλησιέστερη αεροσυνοδός τράβηξε τη χειρολαβή EMERGENCY BRAKE και ο πιλότος σαν είδε το σινιάλο έπεσα στα φρένα σκεπτόμενος «τι σκατά έγινε πάλι;»
Η μακρύτερα καθήμενη αεροσυνοδός έτρεξε για βοήθεια και ξεκούμπωσε το πουκάμισό της για να πάρει αέρα (έτσι το είχε καταλάβει το μάθημα πρώτων βοηθειών) με αποτέλεσμα ο ημιλιπόθυμος επιβάτης να ξεραθεί τελείως!
Η πλησιέστερη άρχισε να φωνάζει «ένας γιατρός-ένας γιατρός» και η μακρύτερα καθήμενη κουμπώθηκε και έτρεξε στο κόκπιτ να ενημερώσει τον πιλότο που μόλις την είδε να ‘ρχεται ξεκουμπώθηκε αυτός αλλά «όχι, όχι, για άλλο έρχομαι, το και το» τσίριξε αυτή.
«Τάουερ, η Aegean 530, ρικουέστ ε ντόκτορ εντ εν άμπιουλανς, ουι χεβ εν ιμέργενσι», δηλαδή στα ελληνικά «Tower, Aegean 530 requests a doctor and an ambulance, we have an emergency” και η ώρα είχε πάει 14:08.
«Πώ, πώ!» Είπε η Ροδιά. «Στείλε καλέ ένα μήνυμα στο θύμα που περιμένει στο Αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης ότι θα αργήσουμε μη μας την κάνει κι άντε να βρείς ταξί μεσημεριάτικα…» Έτσι το Χνούδι συγκέντρωσε τη ματιά της στο κινητό της, οι λοιπές καρδιακές ταχυαρρυθμίες των αρσενικών επιβατών εξομαλύνθηκαν και ώρα 14:35 ο τα έχων παίξει επιβάτης παραλήφθηκε από το ασθενοφόρο και ο κυβερνήτης πήρε το μικρόφωνο και φώναξε «Πόρταα, φύγαμε!»

(εδώ επιβάλλεται να σας πληροφορήσουμε ότι ο επιβάτης είναι καλά γι αυτό και συνεχίζουμε την πλάκα)

Συνεχίζεται

Όσο ο πιλότος της AEGEAN 530 προσπαθούσε να βρει το δρόμο του για την πόλη μας, ο ταλαίπωρος εγώ, -αφού έμαθα τις λεπτομέρειες που σας περιέγραψα-μπαινόβγαινα στο αεροδρόμιο, μια για να δω αν το καταραμένο DELAYED στην οθόνη είχε αντικατασταθεί από προβλεπόμενη νέα ώρα άφιξης και μια για να τσεκάρω τι κάνουν τα όργανα της τροχαίας αφ’ ενός και πώς είναι τα έρμα τα τριαντάφυλλα στο πορτμπαγκάζ αφ’ ετέρου. ΞΕΠΟΔΑΡΙΑΣΤΗΚΑ ο προ ολίγου μεσήλιξ!
Ω! του θαύματος εδέησε η οθόνη να αναγράψει 15:15, τα όργανα είχαν μπλέξει με κάτι άλλους παράνομα παρκαρισμένους φουκαράδες και καπάκι διαβάζω AEGEAN 530 LANDED 15:13.
Κι αρχίζουν που λέτε να βγαίνουν και να βγαίνουν από λεωφορεία και λεωφορεία (πλάκωσαν πολλά αεροπλάνα μαζί, είχαν πληροφορηθεί όλοι οι εν πτήσει πιλότοι ότι η 530 κάτι ενδιαφέρον κουβαλούσε και συντονίστηκαν στην άφιξη) μιλιούνια ανθρώπων.
Πάνω που απελπίστηκα, τελευταίες (για να κάνουν εμφάνιση μάλλον) να ‘σου οι Αθηναΐδες με ερευνητική ματιά, ελαφρώς ανήσυχη μήπως και την έχω κοπανήσει, βλέπω και μια κίνηση κάποιων χαμουτζήδων –προφανώς- να τις διπλαρώσουν, οπότε κάνω βήμα μπρος και:
«Λαμπρούκο!!!» φωνάζουν ταυτοχρόνως και προλαβαίνει πρώτη και πέφτει στην αγκαλιά μου η Χνούδω.
«Ρε κορίτσια, εντάξει, δεν είμαι και ο δίδυμος του Ντελόν αλλά δε μοιάζω και πίθηκος ρε γαμώ το!» «Αχ! Καλέ σόρυ, αλλά να με τις έμμουνες (η ορθογραφία σωστή) ιδέες που μας έχει βάλει ο Λαμπρούκος, όλο αυτόν έχουμε στο μυαλό μας»
Έβαλα τον πληγωμένο εγωισμό μου στην άκρη και στήθηκα μαζί τους στην κορδέλα που έφερνε τις βαλίτσες με εκνευριστικά αργό ρυθμό για να γίνουν τα νεύρα μου τέλια απ’ την έγνοια για τα όργανα της τροχαίας και τα ρόδα στο όχημα.
ΦΥΣΙΚΑ, η αποσκευή της Ροδιάς ήταν η μακράν τελευταία που ήρθε στην αίθουσα που είχε πια αδειάσει. Και τι αποσκευή. Ένας εκδρομικός σάκος σαν κι αυτόν που με φόρτωνε η μάνα μου στις εκδρομές του δημοτικού!
15:45! Πρώτη ανακούφιση, τα όργανα δεν «διαπίστωσαν» παράβαση του οχήματός μου. Ανοίγω ιπποτικώς τις πόρτες, προσφέρω τα μυρωδικότατα ρόδα, δεύτερη ανακούφιση - ζούσαν ακόμη, οι κυρίες μουρμουρίζουν τα τυπικά «μα δεν ήταν ανάγκη, αχ τι ωραία μυρίζουν, σαν κάτι γιαπωνέζικα μικρά της θειάς μου» λέει η Ροδιά, ευγενής εγώ δεν λέω «της θειάς σου» ούτε από μέσα μου, και ξεκινώ άνετος για το αργοφαγείο του φίλου μου που μου κάνει και καλές τιμές!
ΦΥΣΙΚΑ, καθ’ οδόν ανάβει το λαμπάκι για το ABS και σε λίγο κοκκαλώνουν και τα φρένα, «κάποιος μας γκαντέμιασε…» αλλά εγώ βράχος, ούτε λέξη, οι κυρίες χαζεύουν τα ολυμπιακά έργα που δεν έγιναν στην πόλη μας και δεν ψιλιάζονται τον κίνδυνο και φτάνουμε στο αργοφαγείο όπου η γκαντεμιά τσακίστηκε στον εξαποδώ αφού: έσβησαν τα λαμπάκια, λειτούργησαν τα φρένα και ΒΡΗΚΑΜΕ χώρο για να παρκάρουμε ΕΞΩ από το μαγαζί! Σε μια περιοχή που κλείνεις χώρο για παρκάρισμα ένα εξάμηνο πριν!
Τα υπόλοιπα τα διαβάσατε μέσες άκρες και όταν ξελαμπικάρει και το Χνούδι θα σας πεί κι άλλα.
Χοντρικά, φάγαμε ευπρεπώς, ήπιαμε συγκρατημενότατα, μιλήσαμε πολύ με τη Ροδιά ενώ με το Χνούδι μιλήσανε ΠΟΛΛΟΙ με το κινητό της που δεν σταμάτησε να κτυπά και είχαμε έτσι και την ευκαιρία να την απολαμβάνουμε κινούμενη με το εφαρμοστό μαύρο κολάν, ψάχνουσα σήμα στα στενά της άνω-κάτω πόλης.
Βλαστημώντας την ώρα και τη στιγμή που ΕΠΡΕΠΕ να παραδώσω τις κυρίες αυτές στα πιθηκοχέρια του Λαμπρούκου, τις οδήγησα με βαριά καρδιά στο ξενοδοχείο τους και πήρα τον δρόμο για τις …αρκούδες.

Κυρίες μου Ροδιά και Χνούδι, ελπίζω στην επόμενη συνάντησή μας να απολαύσουμε την παρέα σας για πολύ πολύ μεγαλύτερο χρόνο. Σμουτς!

Ω! Πατρίδα μου γλυκιά!

Βάλλια κάλντα (η Ζεστή κοιλάδα) ΠΙΝΔΟΣ
Μιά άλλη Ελλάδα που σε "ψηλώνει", σε αγκαλιάζει και σε ζεσταίνει...
(δεν λείπουν, βεβαίως, και τα χνάρια της "κανονικής Καραγκιοζοελλαδίτσας" μας, αλλά αφήνουμε την γκρίνια γι άλλο ποστ...)

Λαϊκή συνέλευση για το Α/Δ

Πριν να καταθέσω το συγκλονιστικό ρεπορτάζ για την ...άνοδο των Αθηναίων στη Θεσσαλονίκη, για την ενημέρωση των φίλων πληροφορώ ότι χθες, 15/5/06, έγινε στον Δήμο Θερμαϊκού Λαϊκή Συνέλευση (ο Θεός να την κάνει -ως προς τις διαδικασίες αλλά, χαλάλι) για το Α/Δ.

Πρώτη μίλησε η Διευθύντρια Δημόσιων έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ) Βόρειας Ελλάδας κυρία Σοϊλεμετζίδου η οποία διευκρίνησε ότι θα μιλήσει ως Υπηρεσιακός παράγοντας και όχι ως Μηχανικός ή πολίτης της Θεσσαλονίκης. Είπε, λοιπόν,
ότι δεν είμαστε στο "παρά πέντε" αλλά στο "και πέντε" αφού ο εργολάβος έχει εγκατασταθεί και "πρόδρομα έργα" (δρόμοι και εργοτάξιο) έχουν ήδη κατασκευαστεί. (ΣΗΜ: Παρά το ότι εκκρεμεί Προσφυγή στο ΣΤΕ, τα έργα ξεκίνησαν! Αν ισχυριστεί κανείς ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ γνωρίζει εκ των προτέρων την απόφαση του ΣΤΕ που θα εκδικάσει την προσφυγή στις 2/6/06, θα είναι κακόπιστος; Αν συμπερασματικά κρίνει ότι με αυτό το δεδομένο η Δικαιοσύνη στο σύνολό της είναι αναξιόπιστη, θα είναι κακόπιστος;)
Στη συνέχεια η κ.Διευθύντρια ανέλυσε με αρκετές λεπτομέρειες τα κονδύλια που έχουν δοθεί μέχρι τώρα για την "αναβάθμιση" του Α/Δ, "εκπέμποντας" δυνατά το μήνυμα ότι με τόσα λεφτά που έχουν δοθεί μέχρι τώρα ΔΕΝ μπορούμε να κάνουμε πίσω.
Μετά από αυτό, εν τάχει ανέλυσε ΧΩΡΙΣ πολλές πολλές λεπτομέρειες, τόσο το νομικό πλαίσο της σύμβασης όσο και το μελετητικό το οποίο και όρισε ως "καθ' όλα επαρκές και νόμιμο" ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ (ΣΗΜ: Ο τονισμός της φράσης έχει την έννοια ότι δεν μπήκε στην ουσία των πραγμάτων αλλά στον τύπο των διαδικασιών που ελέγχονται σε όλες τις φάσεις τους από τους ίδιους που ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ για το έργο!).
Εν μέσω σχετικής έντασης από τα λεγόμενά της (χαρακτηριστικό: είπε ΜΗΝ ανησυχείτε, τα βυθοκορήματα από το Α/Δ δεν θα τα αποθέτουμε στον Κόλπο αλλά στην ΠΙΕΡΙΑ (...), για να δεχθεί το σκωπτικό σχόλιο Πάνου Ζέρβα "α, τότε κανένα πρόβλημα") η Διευθύντρια μάλλον προσπαθούσε να ροκανίσει τον χρόνο για να μην μείνει και πολύς για την αντίθετη άποψη, αλλά ο λαός δεν μάσησε και σχεδόν με γιούχα την ανάγκασε να τελειώσει με έντονα ξυνισμένο ύφος (περιγραφικό επίθετο και όχι χλευαστικό).
Από εκεί και πέρα:

ΤΕΕ/Μηχανικός Φάμελλος: Οι μελέτες έχουν σχετική πληρότητα (ΣΗΜ: Αμάν αυτά τα "κλαδικά" και οι ισορροπίες μπας και θίξουμε κανέναν, τι θα πεί "σχετική πληρότητα"; Μήπως ότι οι μελέτες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΕΙΣ;).
Φαίνεται ότι τηρήθηκαν οι νομικές διαδικασίες (ΣΗΜ: σε ερώτησή μου γιατί "φαίνεται" και όχι "διαπιστώνεται", η απάντηση ήταν αφοπλιστική "δεν καταφέραμε να συγκεντρώσουμε όλα τα έγγραφα μέχρι τώρα γιατί δεν μας τα έδωσαν παρά τις αιτήσεις μας, από αυτά που έχουμε ΦΑΙΝΕΤΑΙ νόμιμη η διαδικασία". Και στην επανερώτηση "γιατί τότε γράψατε ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι τηρήθηκαν και δεν γράψατε ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝ ΤΗΡΗΘΗΚΑΝ" απάντηση δεν πήραμε εκτός ενός εύγλωττου χαμόγελου)
Μετά από τις "ακροβατικές" αυτές απόψεις, ο εκπρόσωπος του ΤΕΕ ήταν ξεκάθαρος ότι το έργο θα έχει σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην ακτογραμμή του Κόλπου.

Καθηγητής Μηχανικός Κρεστενίτης: Οι μελέτες Περιβαλλοντικών επιπτώσεων ΔΕΝ αποτυπώνουν την πραγματικότητα και ΔΕΝ είναι πλήρεις. Ενώ προβλέπουν έργα αποκατάστασης των όποιων επιπτώσεων, ΔΕΝ υπάρχει μελέτη για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις αυτών των ΕΡΓΩΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ!

Στη συνέχεια ο Νομικός εκπρόσωπος του Δήμου ανέλυσε τις νομικές κινήσεις του Δήμου και τη διαδικασία των προσφυγών.

Ακολούθησαν στο βήμα, ο βουλευτής Καράογλου (ΝΔ) και η βουλευτίνα Αράπογλου (ΠΑΣΟΚ) που είναι και οι μόνοι πολιτικοί που από χρόνια εκφράζουν την άποψη ότι ΔΕΝ πρέπει να γίνει το έργο. Ο μεν Καράογλου γιατί εκτιμά ότι θα πρέπει το Α/Δ της πόλης να αναπτυχθεί σε άλλη περιοχή γιατί αυτή, οικιστικά αναπτυσσόμενη, σύντομα θα "διώξει" το Α/Δ αναγκαστικά, η δε Αράπογλου λόγω των σοβαρότατων περιβαλλοντικών επιπτώσεων και της ανάγκης ανάπτυξής του. (ΣΗΜ: Όλον τον καιρό "κόντρα" στους ΥΠΕΧΩΔΕ των κομμάτων τους)

Ακολούθησε ένα "μπαράζ" σύμφωνων απόψεων βουλευτών και εκπροσώπων ΟΛΩΝ των κομμάτων που "είδαν φως και μπήκαν", λιβάδι να βοσκήσουν, και με πύρινους λόγους συντάχθηκαν με τον λαό στην άποψη ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ για την οποία έφταιγαν όλοι οι άλλοι ακτός από αυτούς... Απολαυστικός και ο νεαρός εκπρόσωπος του ΚΚΕ (ΣΗΜ: είναι και το μόνο κόμμα που από την αρχή ήταν σταθερό στο ΟΧΙ) ο οποίος εν μέσω βαθείας νυκτός απάγγειλε το προβλεπόμενο τροπάριο περί πολυεθνικών, ΝΑΤΟ, ιμπεριαλισμού κλπ.

Μετά μπήκαν στον πόλεμο οι της αυτοδιοίκησης. Ο εκπρόσωπος του Νομάρχη, κύριος Μπίκος, ανεκδιήγητος (ΣΗΜ: επιθετικός προσδιορισμός απολύτως συνειδητός), αφού επιτέθηκε κατά πάντων των μη ΝΔ, δήλωσε ότι η θέση της ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ είναι "Θα στηρίξουμε όποια απόφαση πάρετε ως Λαϊκή Συνέλευση"! (ΣΗΜ: Δηλαδή ελάτε να πάμε όλοι μαζί να ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ...) Η γελοιότητα στο αποκορύφωμά της.
Η αντιπολίτευση του Δήμου, κ.Καπλάνης, αφού κατάγγειλε τον Δήμαρχο για χίλια μύρια, τάχθηκε κατά του έργου και πρότεινε τη σύσταση επιτροπής αγώνα (ΣΗΜ: ΩΧ!).

Η σεμνή τελετή κόντεψε μεσάνυχτα γιατί έτος εκλογών είναι (μέχρι και ο υποψήφιος Νομάρχης του Συνασπισμού ήρθε αλληλέγγυος - α,ρε Λαμπρούκο έχασες) με συμπεράσματα:

ΟΛΟΙ, μα ΟΛΟΙ είναι εναντίον του έργου. Βουλευτές όλων των κομμάτων, προσπερνάω Νομαρχία, ΟΛΕΣ οι παρατάξεις στον Δήμο, ΟΛΟΙ οι καθηγητές και μηχανικοί πλην των μελετητών (ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΡΘΑΝ), ΟΛΟΙ οι φορείς (οικολόγοι, σύλλογοι κλπ) της περιοχής και πλήθος πολιτών (ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ παρέστησαν τουλάχιστον).
Ακόμη και η κυρία Διευθύντρια ΕΕΔΥΕ/ΥΠΕΧΩΔΕ κλείνοντας στο τέλος, και χωρίς ξυνισμένο ύφος, παραδέχτηκε ότι είπε αυτά που έπρεπε να πεί ως υπηρεσιακός παράγων και φεύγει προβληματισμένη από αυτά που άκουσε.

Ρεζουμέ: ΟΜΟΦΩΝΟ Ψήφισμα κατά της εκτέλεσης του έργου.
Εκλογή επιτροπής αγώνα υπό τον Δήμαρχο Θερμαϊκού κ. Μαντζάρη για προγραμμοατισμό και κλιμάκωση του λαϊκού αγώνα.
Αμήν.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ η εν διαστάσει Νύμφη από τον Θερμαϊκό.

Τα περισσότερα στοιχεία του κειμένου έχουν ξαναγραφτεί στο μπλογκ αυτό. Θεώρησα όμως καλό να τα ξανακαταθέσω και να τα αφιερώσω στην αγαπητή mamanni ως απάντηση σε σχόλιό της στην προηγούμενη φωτογραφία.

Ακόμα ζωντανή στη μνήμη μου η εικόνα των δυτών με τα γυαλιστερά μπρουτζοχάλκινα σκάφανδρα που συνέδεαν τα τεράστια τσιμεντένια μπλόκια μέσα στη θάλασσα θεμελιώνοντας την ωραία «νέα παραλία» της πόλης. Δεν ξέρω αν ήταν στις σκέψεις του «Εθνάρχη» όταν αποφάσιζε το μεγάλο αυτό έργο αλλά, η νέα παραλία λειτούργησε ευεργετικά για την κοινωνική συνοχή της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης. Μιας Θεσσαλονίκης με λίγους ντόπιους και πολλούς πρόσφυγες από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ακούγεται απλοϊκό αλλά, η νέα παραλία, το ατέλειωτο αυτό τσιμέντο, έπαιξε τον ρόλο του ως ένα τεράστιο νυφοπάζαρο της καθημερινής βόλτας. Η πολυρατσική μεταπολεμική Θεσσαλονίκη (ντόπιοι, πρόσφυγες από Πόντο, Σμύρνη, Ανατολία, Ίμβρο, Τένεδο, Βλάχοι κ.ά., αρκετοί Δημόσιοι υπάλληλοι, στρατιωτικοί και χωροφύλακες από Πελοπόννησο και Κρήτη)χρειαζόταν "ομογενοποίηση" ώστε να υπάρξει η αναγκαία κοινωνική συνοχή.
Κι ήρθαμε και αλληλογνωριστήκαμε, αλληλοερωτευτήκαμε, αλληλοπαντρευτήκαμε, αλληλομπασταρδέψαμε τις ράτσες μας και δέσαμε. Γίναμε όλοι πρώτα Έλληνες, μετά Μακεδόνες και μετά Πόντιοι, Σμυρνιοί κ.ο.κ.
Μπράβο μας!
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, διαβλέποντας προφανώς ότι η πόλη έχει τάσεις να αυξηθεί πληθυσμιακά με συρροή αλλοδαπών, αλλόθρησκων και αλλογεννημένων, αποφάσισε να "αναγεννήσει" και "αναμορφώσει" το νυφοπάζαρο, δίνοντας αρκετά εκατομμύρια για ανάλογη μελέτη, η οποία, κατά τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο (τότε Ταχιάος;) κατέληξε σε δημιουργία δέκα θεματικών πάρκων που "θα αλλάξουν εντελώς τη μορφή της παραλίας". Δεν τα θυμάμαι όλα αλλά, θα υπάρχει Πάρκο Νερού (με λίμνες, ρυάκια, σιντριβάνια), Πάρκο Ήχου (με θροΐζουσες καλαμιές και άλλα ηχοπαραγωγά φυτά προς τέρψη της ακοής των περιπατητών), Πάρκο των Εσπερίδων (με εσπεριδοειδή δέντρα), Πάρκο του Φωτός (με λοφίσκους για την παρακολούθηση της Δύσης), Πάρκο για τα σκυλιά.(Η περιγραφή των πάρκων από δημοσίευμα των ΕΠΙΛΟΓΩΝ)
Μα, για το Θεό μας, δεν υπάρχει παραλιακή πόλη στον κόσμο, ΟΥΤΕ ΜΙΑ, που να έχει τη θάλασσα μπροστά της και να λειτουργεί ως ΜΕΤΣΟΒΟ αγνοώντας παντελώς τη μεγαλύτερη πηγή ανάπτυξης και πλούτου.
Η παραλία της Θεσσαλονίκης το μόνο "ναυτικό" στοιχείο που διαθέτει είναι μια βάρκα με κίτρινη κουκούλα και το άγαλμα του Ναυάρχου Βότση να κοσμεί το περίπτερο από πίσω του με φόντο τις σημαίες του ΠΑΟΚ, ΑΡΗ, ΗΡΑΚΛΗ και τα κιτς ευζωνάκια και πιθάρια made in China. (ευτυχώς το περίπτερο σήμερα δεν υπάρχει λόγω εργασιών, ελπίζω να μη το ξαναστήσουν)
Κατά τα άλλα, διαθέτει: Μέγα Αλέξανδρο, Μνημείο για τη μάνα, για τον εμφύλιο, Ξενοδοχείο, τη νέα Αγια Σοφιά (Κυρίλλου και Μεθοδίου με τα χρυσά), αίθουσα δεξιώσεων για γάμους, βαπτίσεις, μνημόσυνα και γενέθλια, Μέγαρο Μουσικής, Παιδικές Χαρές κ.ά.
Θα μου πείτε, υπάρχουν και οι Ναυτικοί Όμιλοι. Ποιοί;;;
Οι παράγκες με τις αμιαντολαμαρίνες που έχουν στήσει ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ κάποιοι επιτήδειοι για να ελλιμενίζουν τζάμπα τα δήθεν "αγωνιστικά" σκάφη τους και να μισθώνουν παχυλώς σε τρίτους τα «κυλικεία» (τέτοια άδεια έχουν) ως Ταβέρνες και Εστιατόρια δέκα αστέρων (στις τιμές), είναι ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ της πόλης διαχρονικά και κανείς μα κανείς (ΥΠΕΧΩΔΕ, ΥΜΑΘ, ΝΟΜΑΡΧΙΑ, ΔΗΜΟΣ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, ΛΙΜΕΝΙΚΟ, ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ) δεν έχει αρθρώσει λέξη για την καταπάτηση της παραλίας, τα εκτρωματικά αυθαίρετα, και το που πάνε τα απόβλητά τους. Έχουν γίνει μάλιστα και ορατές στον κάθε περιπατητή, ΕΠΙΧΩΣΕΙΣ (όρα κλαμπ ΟΜΙΛΟΣ), αλλά και ΟΦΘ, χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός. Ο λεγόμενος Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Θεσσαλονίκης (Εστιατόριο-Ταβέρνα-Λέσχη Μπρίτζ- ε, και Κωπηλασία-Ιστιοπλοΐα) έχει κτίσει τα αυθαίρετά του και γύρω από τον ραδιοφάρο(!!).
ΚΑΙ ΧΘΕΣ -5-5-06- πήγαν οι μπουλντόζες να διώξουν τους ερασιτέχνες ψαράδες γιατί οι σκάλες που δένουν τις βάρκες τους είναι ...ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ! Και δεν ντρέπονται λίγο...
Αλλά αυτά αποτελούν άλλο Κεφάλαιο.
Μένουμε στην περιγραφή της σκληρής πραγματικότητας, του απέραντου τσιμέντου της παραλίας μεταξύ λιμανιού και αεροδρομίου. Μιας ερημιάς που διακόπτεται μόνο από τη μαρίνα της Καλαμαριάς που, λόγω της νοοτροπίας «χαλαρά και δεν βαριέσαι» δεν προσφέρει τίποτα εκτός από τη φυσική ασφάλεια του λιμανιού της.
Η Γάνδη, μια πόλη 250.000 κατοίκων στο Βέλγιο είναι παραποταμιοθαλάσσια. Σε μια θάλασσα γκρικαφέ που δεν θα βάζαμε το πόδι μας μέσα. Κι όμως, η Γάνδη έχει τρεις μαρίνες με 3500 σκάφη!
Τι να πούμε για τη Νέα Ζηλανδία που έχει 2.500.000 κατοίκους και 3.500.000 σκάφη!
Η Βαρκελώνη, πριν από τους Ολυμπιακούς που φιλοξένησε, ήταν περίπου σαν τη Θεσσαλονίκη. Σήμερα φιλοξενεί κάποιες χιλιάδες σκαφών σε μοντέρνες μαρίνες και οι Έλληνες επισκέπτες της μελαγχολούν αναλογιζόμενοι τα δικά μας.
Υπάρχουν και άλλοι, όπως κάποιος δημοσιογράφος της εφημερίδας Θεσσαλονίκη (υπογράφει ως Θ.Σιχ.) που ξορκίζει όποιον ζηλεύει την –κατ' αυτόν- «καταστροφή» του «μετώπου στη θάλασσα» της Βαρκελώνης και βρίζει όποιον διανοείται να σχεδιάζει την «καταστροφή» του μετώπου στη θάλασσα της πόλης μας που είναι –κατ' αυτόν- το μόνο που έχει μείνει ατόφιο να περηφανευόμαστε (!!!). Δικαίωμά του.
Αλλά, ας έχει υπ' όψη του, ότι για κάθε σκάφος απαιτείται: Μηχανικός, Ηλεκτρολόγος, Μηχανουργός, Ξυλουργός, Ράφτης πανιών, Έμπορος ναυτιλιακών ειδών, Έμπορος Χαρτών, Έμπορος ειδών Ναυτικού ρουχισμού, Παντοπώλης, Κάβα ποτά, Παγοπώλης, Βενζινάς, Καπετάνιος, Ναύτης και, και, και,. Οι Μπαρθελονέζοι μπορεί να έχασαν το μέτωπο στη θάλασσα κατά τη βόλτα τους αλλά βρήκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας που ανέβασαν το βιοτικό τους επίπεδο και ξέφυγαν από τη μιζέρια που τους είχε καταδικάσει και η αιώνια διαμάχη τους με την Αθήνα …Μαδρίτη ήθελα να πω.
Με τη νοοτροπία της διατήρησης της «παραδοσιακής» μορφής της παραλίας μας (ποιας παραδοσιακής; Του 60;), οι άνεργοι της πόλεως ( κατά Παπαγεωργόπουλο, όπως και «Άρεως») θα πηγαίνουν στο Πάρκο του Ήχου για να ακούν τις καλαμιές να ηχούν καλύπτοντας το γουργούρισμα της πείνας τους, κι αν πάλι δεν φυσάει, θα περνούν από το Πάρκο των Εσπερίδων να φάνε κανένα πορτοκάλι και να μαζέψουν νεράντζια να έχουν να πετάνε στις επικείμενες νέες προεκλογικές συγκεντρώσεις.
Περαστικά μας.
Και για να μη φαίνεται ότι μόνο κριτικάρουμε:
Να προτείνουμε:
70 χρόνια Δ.Ε.Θ. στην ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΑ Θεσσαλονίκη, έγινε ποτέ ένα, ΕΝΑ!, "Ναυτικό Σαλόνι" στο νερό; Το ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟ γιατί έχει αφεθεί στην τύχη του (χώρια που ο Βενιζέλος/Αγγελούδης και σία το έταξαν για ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ, δίπλα στη θάλασσα!!, μα τω θεώ!!). Στον ιδανικότερο χώρο για θαλάσσιο Ναυτικό σαλόνι!
Να αναβαθμιστούν τα απαράδεκτα αλιευτικά καταφύγια Χαλκιδικής, Πιερίας και Θεσσαλίας ώστε να υπάρχουν τουριστικά λιμανάκια ανά 30-40 ναυτικά μίλια για να διευκολυνθεί ο θαλάσσιος τουρισμός. (εδώ μπαίνω στον πειρασμό της κριτικής, πάλι, αλλά ποιος ηλίθιος έφτιαξε τη γέφυρα της Ποτίδαιας σε ύψος τέτοιο που δεν περνά από κάτω ιστιοφόρο μεγαλύτερο από τριάντα πόδια; Προφανώς κάποιος από τους κουπέ χιουντάι θαλασσινούς, τους φουσκωτούς και αυτούς με τα ταχύπλοα ρετιρέ που ψαρεύουν αθερίνα.)
Και, βεβαίως να γίνουν μαρίνες και Δημοτικές Ναυτικές Ακαδημίες στην παραλία της Θεσσαλονίκης για να φύγουν τα παιδιά από τις χουλιγκάνικες "Θύρες" των γηπέδων και να μπουν στη θάλασσα. Εκτός από οικονομική ανάπτυξη θα έχουμε και καλύτερους πολίτες.






Αυτή είναι μια κακή αλλά ενδεικτική φωτογραφία του "Ποσειδώνιου" τμήματος της παραλίας της νυμφομανούς πόλης μας (η ενημέρωση για τους ..εκτός). Δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής (αυτό το κοκκινοτούβλινο -βυζαντινής, λένε, τεχνοτροπίας-) που σώσει και καλά έπρεπε να γίνει πάνω στο κύμα..., με έτοιμη λεκάνη για δημιουργία μαρίνας ή χώρου Έκθεσης Σκαφών, με κάτι στρέμματα ανεκμετάλλευτα και έρημα επί 45 χρόνια, μια έκταση που μυρίζει μούχλα, υπανάπτυξη και ΘΑΝΑΤΟ...
Λοιπόν, την έκταση αυτή την έταξε ο Βενιζέλος σε "ιστορικό" ερασιτεχνικό ποδοσφαιρικό Σύλλογο για τη δημιουργία γηπέδου! (το οποίο τώρα βρίσκεται απέναντι στον χώρο του εργοστασίου ΑΛΛΑΤΙΝΗ που δόθηκε για εκμετάλλευση -ξενοδοχείο, πολυκατοικίες κλπ- σε μεγαλοεργολάβους. Μια εκδοχή λέει ότι η έκταση του Ποσειδώνιου παραμένει στην εγκατάλειψη για να δοθεί πακέτο κι αυτή με το ΑΛΛΑΤΙΝΗ.
Στην έκταση αυτή ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης εδώ και πέντε χρόνια εγκαινίασε με λαμπρότητα δημοτικό πάρκινγκ (ΔΩΡΕΑΝ), αλλά εδώ και πέντε χρόνια δεν παρκάρει κανείς γιατί ούτε αγορά υπάρχει στα πέριξ, ούτε σπίτια χωρίς πάρκινγκ, ούτε εξυπηρετεί κανέναν να παρκάρει εκεί! Το βράδυ δε, για τις ταλαίπωρες ψυχές που ενδημούν στην περιοχή είναι μεγάλος ο πειρασμός της αποψίλωσης των αυτοκινήτων από οτιδήποτε μπορεί να ανταλλαγεί με μια δόση...
Η έκταση αυτή παραμένει επί 45 χρόνια εγκαταλειμένη γιατί, επίσης, συνταξιούχος δικαστικός, που κατοικεί στα πέριξ, ισχυρίζεται (και οι "συνάδελφοί" του τον σιγοντάρουν) ότι τα μπάζα, με τα οποία μπάζωσαν την παραλία επί Εθνάρχου το 1960!) μεταφέρθηκαν από περιοχή "αρχαιολογικού ενδιαφέροντος"!
Έλα ...νινί στον τόπο σου που λένε.

Επειδή πέρασε μια δεκαετία από τα τελευταία ταξίδια μου στο εξωτερικό, πέστε μου αγαπητοί φίλοι που είστε τώρα εκεί έξω, γνωρίζετε καμμιά άλλη παραθαλάσσια πόλη στον κόσμο με τόσα χιλιόμετρα παραλίας χωρίς ίχνος πλοίου, καϊκιού, βάρκας έστω;;;