Σύντροφε Μαυροπρόβατε, προσπαθώ να γίνω ανταγωνιστικός. Οι πουροί της παρέας σαλιαρίζουν δεξιά αριστερά ή λόγω καιρού βγήκαν για το περπάτημα που τους σύστησε ο γιατρός...
Αμ ταχει πει η Λυσιστρατη εδω και κατι ψιλο-αιωνες. Αν το ριχναμε στο κοκο, δεν θα ειχαμε πολεμους. Ουτε στρατο (με τις δαπανες του) θα χρειαζομασταν. Ποιος θα θεωρουσε την θητεια ποινη; Ολοι θα ετρεχαν να καταταγουν.
Μόνον που, αυτήν τη φορά, θέλω για ειδικότητα "εκτροφεύς ωδικών πτηνών". Το ορκίζομαι, ήταν ειδικότητα στη σειρά μου (175), την πήρε γιος συνταγματάρχη από την Αθήνα και, όπως μάθαμε, είχε μία θέση στο Ρουφ και μία στο ΓΣΣ, για να ταΐζουν τα παγώνια που είχε στον κήπο. Όταν το άκουσα, η ειδικότητα "κανδηλαναύτης", που μόλις είχε πάρει ανίψι στρατηγού, για να υπηρετεί, ανάβοντας τα καντίλια του Αϊ Γιώργη, στο Λυκαβητό, μου φάνηκε σκληρή και άδικη.
by the way, το ναπτάκι με τα ριγέ τι ειδικότητα έχει;
Για να πω την αλήθεια, το κείμενο για το Ναύαρχο και τους Γάλλους μου φάνηκε λίγο ‘τσόντα’ στο προηγούμενο (αρκετά θεωρητικό) κείμενο. Οπότε, απάντησα στο προ-προηγούμενο. (Και απάντησα πολλά: μόνο αν δεν έχετε όρεξη για σεντόνια.)
Τώρα, αν χρειάζεται η θητεία. Απαντώντας ανάλογα με τις φωτογραφίες (εγώ δεν έμοιαζα με καμιά από αυτές στο στρατό), θα έλεγα ΝΑΙ. Τη χρειαζόμαστε. Όπως χρειαζόμαστε επισκέψεις τέτοιων κληρωτών κατ’ οίκον για να μας τονώσουν το πατριωτικό μας αίσθημα – όπως κάποτε οι κάποιες Κνίτισες τόνωναν το αίσθημα ταξικής πάλης, δεν τις πρόλαβα ή ήμουν σε άλλες παρέες, γμτ.
Αλλά έξω από τις φωτό... αυθόρμητα λέω δύο πράγματα: Πρώτον, εάν χρειάζεται η θητεία, δεν έχουμε θητεία. Έχουμε ένα καραγκιοζιλίκι όπου οι στρατιώτες κοροϊδεύουν τους ανωτέρους τους ότι είναι στρατιώτες ενώ οι ανώτεροι καραβανάδες, κοροϊδεύουν τους στρατιώτες ότι έχουν μπροστά τους στρατό. Και οι δύο ξέρουν ότι ο άλλος λέει ψέματα.
Δεύτερον, εύχομαι να μην χρειαζόταν η θητεία. (Στο κάτω-κάτω, 5 χρόνια ανυπότακτος, δεν έχω τα πιο πατριωτικά ή στρατιωτικά συναισθήματα.) Αλλά είμαι και πραγματιστής. Για να μην έχουμε θητεία, χρειάζεται, στον κόσμο που ζούμε, να γίνουν χίλια-δυο πράγματα. Από ορθολογική οργάνωση του στρατού, μέχρι ορθολογική οργάνωση του κράτους, μέχρι πίεση για κοινές ευρωπαϊκές δομές, μέχρι αντικατάσταση των καραβανάδων (δεν λέω επιμόρφωση, δεν είμαι τόσο αφελής).
Όταν το ΜΕΓΑ θέμα της ημέρας σε νεοσύλλεκτους είναι η καμπάνια της Camel στο στρατόπεδο (με ημίγυμνες κοπέλες), ή η α-λα-Βέφα παρουσίαση βιβλίου του παγκοσμίως άγνωστου Έλληνα συγγραφέα για τους Άγγλους κομάντος με δυνατότητα να το αγοράσεις εκεί-και-τότε, όταν βαράω 8 βολές όλες κι όλες στη θητεία μου και πετυχαίνω σύννεφα και στο βιβλίο μου λέει ότι 5 πετύχανε κέντρο, όταν έχουμε 8 ελιές στο στρατόπεδο και τη μια μέρα ο Διοικητής δεν ντρέπεται να βγει και να ζητήσει βοήθεια από κάποιους που ξέρουν να μαζεύουν ελιές και την επομένη έχουμε τις ελιές αυτές στο συσσίτιο (δεν μπορούσα να μην τις αναγνωρίσω: ήταν ποικιλία Κορώνης, από αυτές που ΔΕΝ τρώγονται!) και ακούς τόσα για κλεψιμέϊκα από τον ΚΨΜτζή... λες ότι δεν είσαι σε στρατό. Είσαι σε ένα μπουρδέλο.
Αν χρειάζεται η θητεία; Ορισμό παρακαλώ. Τι είναι θητεία;
Yannis, εξακολουθείς να ...στρίβεις δια του αρραβώνος. Αυτό το φελινικό τοπίο που περιγράφεις ως προσωπική εμπειρία θητείας, βεβαίως και δεν μπορεί να είναι ο ορισμός της. Και ελπίζω να μη προκαλέσει ...έκρηξη παρόμοιων περιγραφών που απαξιώνουν τη λογική μας. Ως 'καραβανάς' επί 32 χρόνια ήξερα το βασικό π.χ. ότι οι ελιές -και βρώσιμης ποικιλίας- δεν τρώγονται μια μέρα μετά το μάζεμα. Πρέπει να μπούν στο αλάτι, στο ξύδι, στο λάδι και παίρνει ΠΟΛΥΥ καιρό για να μπούν στο τραπέζι...
Θητεία, θα έλεγα εγώ, είναι το χρονικό διάστημα που θέτει ο πολίτης τον εαυτό του στη διάθεση των Ενόπλων Δυνάμεων για να εκπαιδευτεί στα όπλα και τις διαδικασίες του ΠΟΛΕΜΟΥ (αχρείαστος να 'ναι), εφόσον αυτό προβλέπεται ως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του στον 'πολιτισμό' (σύστημα κοινωνικής οργάνωσης) που βιώνει. Σημ: Το αν είναι απαραίτητη ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, εξαρτάται από πολλούς λόγους και αλληλεξαρτώμενες παραμέτρους.
Για να φτάσουμε, όμως, να συζητούμε το πώς είναι ή πώς πρέπει να είναι, πρέπει πρώτα να απαντήσουμε αν χρειαζόμαστε Ένοπλες Δυνάμεις. Εγώ λέω ΝΑΙ.
ΟΚ, στην ερώτησή σου απαντώ ότι χρειαζόμαστε ένοπλες δυνάμεις (ελαφρές όμως, όχι ένα θωρηκτό με δεκάδες πυρηνικές κεφαλές) και... (ΠΡΟΣΟΧΗ): κοινής χρήσης.
Ναι, κοινής χρήσης. Δηλαδή, δεν κατάλαβα: έχω ζήσει στο εξωτερικό, δεν χρειάζεται να το πω πλέον, αλλά όταν τίθεται το θέμα του στρατού, μου φέρνουν το επιχείρημα των Τούρκων εξ ανατολών, Βούλγαρων εκ βορρά, κοκ. Βρε παιδιά, και το λέω με όλο το θάρρος επειδή σας ξέρω, Ενωμένη Ευρώπη δεν θέλετε και θέλουμε; Δηλαδή εάν ο μπακαλιάρος είναι πρόβλημα στη Β. Θάλασσα και πρέπει να το μοιραστούμε, ναι, να το μοιραστούμε. Ενωμένη Ευρώπη είμαστε. Αλλά εάν η λαθρομετανάστευση, για παράδειγμα, είναι πρόβλημα εδώ (ε, ναι – εδώ: γιατί εδώ είναι τα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε.)... σφυρίζετε αδιάφορα;
Προσωπικά δεν καταλαβαίνω το πόσο χρονοτριβούν οι κοινές ευρωπαϊκές προσπάθειες (και δεν αφορούν καν Άμυνα – αφορούν κοινά συνεργεία διάσωσής!)
Με τις ιστορίες μου(και σκέψου, είναι ιστορίες μηνών, τι θα έλεγε σε προοπτική ετών ένας καραβανάς!) δεν προσπαθούσα να ενορχηστρώσω διαφωνίες σε αυτό το επίπεδο. Αλλά ΚΑΙ αυτό το επίπεδο, κάτι λέει. Έστω, για το πόσο σέβονται οι στρατιώτες τους καραβανάδες. Σε πληροφορώ: τους λυπούνται.
Yannis, να ξεκινήσω από το τελευταίο γιατί νομίζω ότι υπερβάλλεις Ελληνικά. Οι έλληνες 'λυπούνται' τον διπλανό τους γιατί μόνο έτσι μεγαλώνουν τον εαυτό τους. Προσωπικά (και ξέρω κι άλλους πολλούς) διατηρώ σχέσεις φιλίας και αγάπης με πάρα πολλούς στρατευμένους που υπηρέτησαν μαζί μου. Αλλά εδώ δεν θα κάνουμε διαγωνισμό ποσοστών. Το αναφέρω γιατί έτσι όπως τα γράφεις, είναι σαν να εκπροσωπείς το σύνολο αυτών που υπηρέτησαν. Κι εγώ δεν θέλω να εκπροσωπώ το σύνολο των 'καραβανάδων'... Απ' ό,τι κατάλαβα από την υπόλοιπη απάντηση 'χρειαζόμαστε Ένοπλες Δυνάμεις' και 'οι πολιτικοί μας πρέπει να βιαστούν για την κοινή αμυντική πολιτική της Ευρώπης' οπότε πάλι όμως θα χρειαζόμαστε Ένοπλες Δυνάμεις/Τμήμα του Ευρωπαϊκού Στρατού. Άρα, αιθυλική ξαιθυλική κατάσταση απάντηση ΠΗΡΑΜΕ! :))
Τι να κάνω κυρία μου... Μ' έφαγαν τα μουσικά και τα κουτσομπολίστικα περιοδικά! ΟΥΔΕΙΣ διάβαζε -έστω- τα σοβαρά ερωτήματα... Τα ξαναέθεσα κοιπόν καταλλήλως ενδεδυμένα (εκδεδυμένα θα έλεγα) μπας και ταρακουνήσω τους κουλτουριάρηδες -τάχα μου- eφίλους! Χαίρομαι που σας βλέπω ζωηρή, πάντως! :)))
Καπετάνιε, ο τρόπος που έθεσες την ερώτηση υπονόμευσε κάθε ελπίδα σοβαρής απάντησης. Στην 91Β' ΕΣΣΟ πάντως δεν είχαμε τέτοιους καραβνάδες να μας «πηδάνε».
Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι αν χρειαζόμαστε τώρα στρατό ή θητεία αλλά εάν τα χρειαζόμαστε αυτά στην κοινωνία που ονειρευόμαστε. Το να αναρωτιέσαι αν τα χρειαζόμαστε στο ισχύον κοινωνικό σύστημα, είναι σαν να αναρωτιέσαι αν θέλουμε η θάλασσα να είναι μπλε. Και να θέλουμε και να μη θέλουμε, μπλε θα είναι!
ΥΓ στην εικονογράφηση σε βοήθησε κάνας παλιός υφιστάμενός σου;-))))
Evelina είναι μια πολύ καλή πρόταση για να λυθεί και το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. :))
Μαντρόσκυλε, καλά λέω εγώ ότι τέτοια θέλει ο κ...ς σας! Αυτά που ρωτάς εδώ, τα ρώτησα στα σοβαρά ποστς προηγουμένως αλλά εσείς μου τρέχατε για ...κλάμπινγκ. Και μου τη βγαίνεις κι από πάνω (ότι τάχα μου παραπαλιώσαμε για τέτοια), αμ δεν! :))))
Φίλε Ημίαιμε. Να τροποποιήσω λίγο τις ερωτήσεις σου.
Χρειαζόμαστε αυτό το στρατό; Αυτή τη θητεία;
H απάντηση είναι όχι. Χρειαζόμαστε στρατό με υψηλό επαγγελματισμό, μόνο για να υπηρετεί την πατρίδα, και όχι να είναι ένας ακόμα κλάδος του δημόσιου τομέα. Ο στρατός αυτός αποτελούμενος από μόνιμους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς θα πρέπει να έχει τα υψηλότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Οσο για τη θητεία, βλέπε το σενάριο δυο ποστ πιο πίσω.
Βέβαια τα προηγούμενα έχουν (σχεδόν) μηδενικές πιθανότητες να υλοποιηθούν. Οπως ελάχιστες πιθανότητες έχουμε να δούμε γυναίκες στρατιωτικούς με την λειτουργική αμφίεση που προτείνεις.
Η δική μου απάντηση ήταν σοβαρότατη και απευθυνόταν στο ερώτημα-τίτλο του ποστ και όχι στο -ομολογουμένως κατάπτυστο- περιεχόμενο.
Κατά τα άλλα, εν μέρει συμφωνώ με τον Σχολιαστή, εν μέρει με το σκύλο της Βάλια Κάλντα (έχει σκύλους η Βάλια Κάλντα; Εγώ για αρκούδες ήξερα), αλλα οπωσδήποτε διαφωνώ με το περιεχόμενο του ποστ.
Σχολιαστή μου, αλλάζοντας τις ερωτήσεις δεν απαντιέται η ουσία του θέματος. Και αυτά τα 'επαγγελματικά' και 'ποιοτικά' δεν ξέρω με τι σταθερές τα προδιαγράφουμε... Και δεν ξέρω αν εξευγενίζεις τα μαντρόσκυλα φυλάς το κοπάδι καλύτερα... Αλλά, αυτά είναι φιλοσοφικά ερωτήματα και εδώ πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Στην ελληνική πραγματικότητα χρειάζεται ο Στρατός; Μετά μπορούμε να συζητήσουμε πρακτικά τα προβλήματα και τις λύσεις.
Εκ των προτέρων, κατέθεσα τη θέση μου ότι ΝΑΙ χρειαζόμαστε Στρατό. Όχι για να κάνουμε πόλεμο αλλά για να τον αποτρέψουμε διατηρώντας τα νόμιμα δικαιώματά μας.
Οι πρώτες αντιδράσεις στο θέμα ήταν -κατά τη γνώμη μου- αντανακλαστικές με βάση τα στερεότυπα που έχουν δημιουργηθεί για την εικόνα του Στρατού για πολλούς λόγους και πολύ δικαιολογημένα και άλλο τόσο πολύ άδικα. Για παράδειγμα αναφέρω ότι τα τελευταία δεκαπέντε-είκοσι χρόνια οι 'μόνιμοι' του Στρατού εισάγονται στις σχολές με τις πανελλήνιες και μάλιστα με υψηλές βάσεις. Δεν είναι τα αμόρφωτα παιδιά των 14-16 χρόνων που έμπαιναν ως Υπαξιωματικοί και δεν ολοκληρώνονταν ποτέ ως άνθρωποι. Οι τωρινοί 'καραβανάδες' παιδεύονται, εκπαιδεύονται και μετεκπαιδεύονται συνεχώς. Το να πετάς ένα Μιράζ του σήμερα ή να συντηρείς το οποιοδήποτε εξάρτημά του απαιτεί επαγγελματική ποιότητα και μόρφωση. Το να χειρίζεσαι και να συντηρείς ένα πυροβόλο του σήμερα απαιτεί τελείως διαφορετική ποιότητα προσωπικού από τότε που έπρεπε να ταΐζεις το μουλάρι. Στο θέμα της Διοίκησης του προσωπικού, αμφιβάλλω αν άλλοι δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι περνούν τόσα σεμινάρια από πανεπιστημιακούς και μάνατζερς της πιάτσας. Πολλά από τα αντανακλαστικά, προέρχονται από το γεγονός ότι απαξιώθηκαν όλες οι 'υποχρεώσεις' μας ως πολίτες από τη διαχείριση της πολιτικής στη βάση του ταξίματος μόνο δικαιωμάτων. Ήρθε κι η χούντα κι αποτελείωσε την εικόνα του Στρατού (με ευθύνη των πολιτικών που αυτή -η χούντα- 'διέσωσε'), έγιναν και οι σπουδές μακρύτερες με τα μεταπτυχιακά και τις διατριβές, άλλαξαν δηλαδή τα κοινωνικά εσωτερικά δεδομένα και άντε να τα συντονίσεις τώρα με τα εξωτερικά που δεν έχουν αλλάξει και απαιτούν ακόμα τις ίδιες υποχρεώσεις... Δεν είναι όλα τέλεια. Αλλά η ολική απόρριψη, η καταδίκη της 'νοοτροπίας' -που τη συναντάμε σε βαρβαρότερη μορφή στον 'ιδιωτικό τομέα'- μόνο στο πρόσωπο των 'καραβανάδων' για να δικαιολογήσουμε το παράλογο της θητείας εξασθενεί την ισχύ της άποψης. Από τις ιστορίες που έχω διαβάσει στα μπλογκς, ούτε το πέντε τοις εκατό αντιλήφθηκα στα 32 χρόνια μου ως 'καραβανάς'. Μπορεί και γιατί ήμουν ένας από αυτούς. Αλλά μπορεί και όχι!
Το ...σεντόνι είναι γενικότερη απάντηση στα μέχρι τώρα σχόλια όλων και όχι προσωπικά σε σένα. Λέω, όμως, να το τελειώσουμε εδώ γιατί όπου να 'ναι θα μπεί κι ο Καιρός και θα μας χέσει που ασχολούμαστε ακόμα μ' αυτό... :)))
Φίλε Ημίαιμε, κλείνουμε το θέμα, αλλά ας ρωτήσω και κάτι τελευταίο. Αν στα 32 χρόνια καριέρας έχεις δει μόνο το 5% αυτών που λέγονται στα blog, μήπως υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σε ναυτικό και στρατό ξηράς σε νοοτροπία και πρακτικές;
Υπάρχει Σχολιαστά μου. Και οφείλεται στον διαφορετικό 'πολιτισμό' που 'αναγκαστικά' αναπτύσσεται στο πλοίο με βάση την ενστικτώδη αποδοχή των δικαιωμάτων του διπλανού σου. Δεν είναι, όμως, κανένας Κλάδος σε τέτοια χαμηλή ποιότητα προσωπικού που 'πρέπει να αλλάξουν όλοι οι καραβανάδες'... Πάντως στην Ελλάδα, ας το παραδεχτούμε, είμαστε της υπερβολής σε όλα. Όλοι όσοι παίζουν στον Ιππόδρομο, έχουν σε κάθε κούρσα και ένα 'σίγουρο' από σίγουρη πηγή. Όλοι έχουν ένα συγγενή πρώτου βαθμού βουλευτή ή Υπουργό. Όλοι έχουν σίγουρη πληροφόρηση για το Χρηματιστήριο και όλοι είχαν έναν ηλίθιο αξιωματικό προϊστάμενο που τον δούλευαν όταν υπηρετούσαν... Αυτά προσπαθώ να 'αντικειμενικοποιήσω' ώστε να βγουν κάποιες νέες ιδέες και προτάσεις αλλά φαίνεται ότι αυτό είναι μάλλον αδύνατο γιατί ξεφεύγουμε, πρώτος εγώ, σε περιγραφές προσωπικών εμπειριών που δεν βοηθούν στην ψυχρή ανάλυση των πραγμάτων. Γι αυτό είπα να το κλαίσουμε το θέμα και όχι γιατί δεν βρίσκω ενδιαφέρουσα τη συζήτηση. Κάθε άλλο :)
Το πρώτο και το τελευταίο Μωρό είναι όλα τα λεφτά!!! Σε βρίσκω να έχεις πολύ καλό γούστο!! Και ΝΑΙ το βιάγκρα πρέπει να ανακηρυχθεί ως φάρμακο της 100ετίας , και να συμπεριλαμβάνεται στις γνωστές λίστες !! ΝΑΙ σε μια σοβαρή μελέτη όπου θα δείχνει το κόστος συντήρησης ενός επαγγελματικού στρατεύματος σε αντιδιαστολή με ...τα αναλώσιμα είδη ( βλέπε σημερινός στρατός) σε περίπτωση πολέμου!!
50 Comments:
Βρίσκω την πρότασή σου άκρως ενδιαφέρουσα.
Τα κίνητρα που λέγαμε; όντως ενδιαφέρον.
Αυτά κι αν είναι όπλα!:-))
..αν βάζεις τις εικόνες κέντρο, δεν θα έχουν πρόβλημα στην εμφάνιση..
Ξέχασες το Εμπορικό Ναυτικό
ΟΧΙ!
...διακρίνω καλλιτεχνικές επιρροές από άλλα μπλογκς :-)))))
(μην ξεχνιόμαστε όμως - και τα προηγούμενα ποστ σου είναι άκρως ενδιαφέροντα!!!)
Σχολιαστή, μπα; άρχισε να μας αρέσει;; :))))
herinna μου προσπαθώ να τους ξεκουνήσω ν' απαντήσουν...:)
Ροδιά μας, Φονικά (από το Περσεφονικά)... :))
Λύσιππος, έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο. :))
Κροτοφασαριόζα, διακρίνω ίχνος ζήλειας στην ενδελεχή και μακροσκελή απάντησή σου; Ή μου φαίνεται;
Σύντροφε Μαυροπρόβατε, προσπαθώ να γίνω ανταγωνιστικός. Οι πουροί της παρέας σαλιαρίζουν δεξιά αριστερά ή λόγω καιρού βγήκαν για το περπάτημα που τους σύστησε ο γιατρός...
Ακούς γερο ροκερμπλόγκερ;
Ιδού η απάντηση στο ερώτημα που σε βασανίζει τόσο καιρό:
ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ!
(πάντως στο στρατόποεδο των κοριτσιών η θέση του θαλαμοφύλακα θα ήταν περιζήτητη:)
Χαχαχα!
Παίρνω το ...ρόπαλο και ορμάω!
Θαλαμοφύλακας; Και ποδονίφτης επίσης (πρόταση για νέα ειδικότητα) :)))
χαχαχαχάααα
Μαζί γράφαμε!
Λέω να κάνουμε πάρτυ! Να φέρεις εσύ τα μανουλομάνουλα φίλες του γιου και τις στατιωτίνες σου, κι εγώ τις φίλες μου από το ροκ μαγαζί:)))))
ΥΓ
Οχι, δεν θα κάνω τον Ντι Τζέι. Εσυ θα βάζεις μουσική. Εγώ θα διηγούμαι στα κορίτσια ροκ ιστορίες!
(ο μπέιμπι φέις με τους γκρίζους κροτάφους:)
Σε... παραλλαγή, έχετε τίποτε; :)
Αμ ταχει πει η Λυσιστρατη εδω και κατι ψιλο-αιωνες.
Αν το ριχναμε στο κοκο, δεν θα ειχαμε πολεμους. Ουτε στρατο (με τις δαπανες του) θα χρειαζομασταν. Ποιος θα θεωρουσε την θητεια ποινη; Ολοι θα ετρεχαν να καταταγουν.
Αλλα ποιος την ακουει την Λυσιστρατη.
Εσύ δεν πας Μέγαρο, θα μείνεις με τον Ναυτοπαίδαρο!
:p
Φέρε ΤΩΡΑ τα χαρτιά επανακατάταξης! ΑΚΟΜΑ;!
Μόνον που, αυτήν τη φορά, θέλω για ειδικότητα "εκτροφεύς ωδικών πτηνών". Το ορκίζομαι, ήταν ειδικότητα στη σειρά μου (175), την πήρε γιος συνταγματάρχη από την Αθήνα και, όπως μάθαμε, είχε μία θέση στο Ρουφ και μία στο ΓΣΣ, για να ταΐζουν τα παγώνια που είχε στον κήπο.
Όταν το άκουσα, η ειδικότητα "κανδηλαναύτης", που μόλις είχε πάρει ανίψι στρατηγού, για να υπηρετεί, ανάβοντας τα καντίλια του Αϊ Γιώργη, στο Λυκαβητό, μου φάνηκε σκληρή και άδικη.
by the way, το ναπτάκι με τα ριγέ τι ειδικότητα έχει;
;-)
Ξεσαλώσατε πιά!
diastimata, το ριγέ είναι καμαρότος του καπετάνιου....
Καπτανδρακολέοντα, τα 'λεγε, τα 'λεγε η συφοριασμένη. Όλοι οι πόλεμοι όμως για τη γυναίκα έχουν γίνει! :)
dodos, έχουμε αλλά είναι τόσο τέλεια η παραλλαγή που δεν φαίνεται. :)))
Rocker, όλα τα μανουλομάνουλα ροκούδες είναι! Συμφωνώ πάντως με την ...ανάθεση των καθηκόντων. :))
Ντόλυ μου γλυκιά, ο Καιρός φταίει!
Ααααα !!!! Άκου να σου πω !
Ένας λόγος που χάρηκα όταν έκανα κόρη ήταν επειδή δεν θα πήγαινε το παιδάκι μου στρατό !
Δεν θα μου επιστρατεύσετε εσείς τώρα το κοριτσάκι μου !!!!!!!!
Η πρότασή σας απορρίπτεται !!!!!!
Άρχισα ξαφνικά να ενδιαφέρομαι ακόμα και για τις αγγαρείες.
Η στατιά του post θα κατατρόπωνε ακόμη και τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Ειδικά τον ηγέτη τους..
φτού! Η στρατιά
Για να πω την αλήθεια, το κείμενο για το Ναύαρχο και τους Γάλλους μου φάνηκε λίγο ‘τσόντα’ στο προηγούμενο (αρκετά θεωρητικό) κείμενο. Οπότε, απάντησα στο προ-προηγούμενο. (Και απάντησα πολλά: μόνο αν δεν έχετε όρεξη για σεντόνια.)
Τώρα, αν χρειάζεται η θητεία. Απαντώντας ανάλογα με τις φωτογραφίες (εγώ δεν έμοιαζα με καμιά από αυτές στο στρατό), θα έλεγα ΝΑΙ. Τη χρειαζόμαστε. Όπως χρειαζόμαστε επισκέψεις τέτοιων κληρωτών κατ’ οίκον για να μας τονώσουν το πατριωτικό μας αίσθημα – όπως κάποτε οι κάποιες Κνίτισες τόνωναν το αίσθημα ταξικής πάλης, δεν τις πρόλαβα ή ήμουν σε άλλες παρέες, γμτ.
Αλλά έξω από τις φωτό... αυθόρμητα λέω δύο πράγματα: Πρώτον, εάν χρειάζεται η θητεία, δεν έχουμε θητεία. Έχουμε ένα καραγκιοζιλίκι όπου οι στρατιώτες κοροϊδεύουν τους ανωτέρους τους ότι είναι στρατιώτες ενώ οι ανώτεροι καραβανάδες, κοροϊδεύουν τους στρατιώτες ότι έχουν μπροστά τους στρατό. Και οι δύο ξέρουν ότι ο άλλος λέει ψέματα.
Δεύτερον, εύχομαι να μην χρειαζόταν η θητεία. (Στο κάτω-κάτω, 5 χρόνια ανυπότακτος, δεν έχω τα πιο πατριωτικά ή στρατιωτικά συναισθήματα.) Αλλά είμαι και πραγματιστής. Για να μην έχουμε θητεία, χρειάζεται, στον κόσμο που ζούμε, να γίνουν χίλια-δυο πράγματα. Από ορθολογική οργάνωση του στρατού, μέχρι ορθολογική οργάνωση του κράτους, μέχρι πίεση για κοινές ευρωπαϊκές δομές, μέχρι αντικατάσταση των καραβανάδων (δεν λέω επιμόρφωση, δεν είμαι τόσο αφελής).
Όταν το ΜΕΓΑ θέμα της ημέρας σε νεοσύλλεκτους είναι η καμπάνια της Camel στο στρατόπεδο (με ημίγυμνες κοπέλες), ή η α-λα-Βέφα παρουσίαση βιβλίου του παγκοσμίως άγνωστου Έλληνα συγγραφέα για τους Άγγλους κομάντος με δυνατότητα να το αγοράσεις εκεί-και-τότε, όταν βαράω 8 βολές όλες κι όλες στη θητεία μου και πετυχαίνω σύννεφα και στο βιβλίο μου λέει ότι 5 πετύχανε κέντρο, όταν έχουμε 8 ελιές στο στρατόπεδο και τη μια μέρα ο Διοικητής δεν ντρέπεται να βγει και να ζητήσει βοήθεια από κάποιους που ξέρουν να μαζεύουν ελιές και την επομένη έχουμε τις ελιές αυτές στο συσσίτιο (δεν μπορούσα να μην τις αναγνωρίσω: ήταν ποικιλία Κορώνης, από αυτές που ΔΕΝ τρώγονται!) και ακούς τόσα για κλεψιμέϊκα από τον ΚΨΜτζή... λες ότι δεν είσαι σε στρατό. Είσαι σε ένα μπουρδέλο.
Αν χρειάζεται η θητεία; Ορισμό παρακαλώ. Τι είναι θητεία;
Yannis, εξακολουθείς να ...στρίβεις δια του αρραβώνος. Αυτό το φελινικό τοπίο που περιγράφεις ως προσωπική εμπειρία θητείας, βεβαίως και δεν μπορεί να είναι ο ορισμός της. Και ελπίζω να μη προκαλέσει ...έκρηξη παρόμοιων περιγραφών που απαξιώνουν τη λογική μας. Ως 'καραβανάς' επί 32 χρόνια ήξερα το βασικό π.χ. ότι οι ελιές -και βρώσιμης ποικιλίας- δεν τρώγονται μια μέρα μετά το μάζεμα. Πρέπει να μπούν στο αλάτι, στο ξύδι, στο λάδι και παίρνει ΠΟΛΥΥ καιρό για να μπούν στο τραπέζι...
Θητεία, θα έλεγα εγώ, είναι το χρονικό διάστημα που θέτει ο πολίτης τον εαυτό του στη διάθεση των Ενόπλων Δυνάμεων για να εκπαιδευτεί στα όπλα και τις διαδικασίες του ΠΟΛΕΜΟΥ (αχρείαστος να 'ναι), εφόσον αυτό προβλέπεται ως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του στον 'πολιτισμό' (σύστημα κοινωνικής οργάνωσης) που βιώνει.
Σημ: Το αν είναι απαραίτητη ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, εξαρτάται από πολλούς λόγους και αλληλεξαρτώμενες παραμέτρους.
Για να φτάσουμε, όμως, να συζητούμε το πώς είναι ή πώς πρέπει να είναι, πρέπει πρώτα να απαντήσουμε αν χρειαζόμαστε Ένοπλες Δυνάμεις.
Εγώ λέω ΝΑΙ.
Χαζομαμά, μην ανησυχείς! Αυτές είναι ...εθελόντριες! Το κάνουν για τη ΣΩΤΗΡΙΑ της ψυχής τους... :)))
Μπαμπάκης, φίλε μου, αποκαλύφτηκες!!! :)))
ion, ενημερωμένο σε βρίσκω... :))
ΟΚ, στην ερώτησή σου απαντώ ότι χρειαζόμαστε ένοπλες δυνάμεις (ελαφρές όμως, όχι ένα θωρηκτό με δεκάδες πυρηνικές κεφαλές) και... (ΠΡΟΣΟΧΗ): κοινής χρήσης.
Ναι, κοινής χρήσης. Δηλαδή, δεν κατάλαβα: έχω ζήσει στο εξωτερικό, δεν χρειάζεται να το πω πλέον, αλλά όταν τίθεται το θέμα του στρατού, μου φέρνουν το επιχείρημα των Τούρκων εξ ανατολών, Βούλγαρων εκ βορρά, κοκ. Βρε παιδιά, και το λέω με όλο το θάρρος επειδή σας ξέρω, Ενωμένη Ευρώπη δεν θέλετε και θέλουμε; Δηλαδή εάν ο μπακαλιάρος είναι πρόβλημα στη Β. Θάλασσα και πρέπει να το μοιραστούμε, ναι, να το μοιραστούμε. Ενωμένη Ευρώπη είμαστε. Αλλά εάν η λαθρομετανάστευση, για παράδειγμα, είναι πρόβλημα εδώ (ε, ναι – εδώ: γιατί εδώ είναι τα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε.)... σφυρίζετε αδιάφορα;
Προσωπικά δεν καταλαβαίνω το πόσο χρονοτριβούν οι κοινές ευρωπαϊκές προσπάθειες (και δεν αφορούν καν Άμυνα – αφορούν κοινά συνεργεία διάσωσής!)
Με τις ιστορίες μου(και σκέψου, είναι ιστορίες μηνών, τι θα έλεγε σε προοπτική ετών ένας καραβανάς!) δεν προσπαθούσα να ενορχηστρώσω διαφωνίες σε αυτό το επίπεδο. Αλλά ΚΑΙ αυτό το επίπεδο, κάτι λέει. Έστω, για το πόσο σέβονται οι στρατιώτες τους καραβανάδες. Σε πληροφορώ: τους λυπούνται.
Yannis, να ξεκινήσω από το τελευταίο γιατί νομίζω ότι υπερβάλλεις Ελληνικά. Οι έλληνες 'λυπούνται' τον διπλανό τους γιατί μόνο έτσι μεγαλώνουν τον εαυτό τους.
Προσωπικά (και ξέρω κι άλλους πολλούς) διατηρώ σχέσεις φιλίας και αγάπης με πάρα πολλούς στρατευμένους που υπηρέτησαν μαζί μου. Αλλά εδώ δεν θα κάνουμε διαγωνισμό ποσοστών. Το αναφέρω γιατί έτσι όπως τα γράφεις, είναι σαν να εκπροσωπείς το σύνολο αυτών που υπηρέτησαν. Κι εγώ δεν θέλω να εκπροσωπώ το σύνολο των 'καραβανάδων'...
Απ' ό,τι κατάλαβα από την υπόλοιπη απάντηση
'χρειαζόμαστε Ένοπλες Δυνάμεις' και 'οι πολιτικοί μας πρέπει να βιαστούν για την κοινή αμυντική πολιτική της Ευρώπης' οπότε πάλι όμως θα χρειαζόμαστε Ένοπλες Δυνάμεις/Τμήμα του Ευρωπαϊκού Στρατού.
Άρα, αιθυλική ξαιθυλική κατάσταση απάντηση ΠΗΡΑΜΕ! :))
@κοπρόσκυλο: ΞΑΝΑ ΟΧΙ!
@ baby face με γκρίζους κροτάφους: κι εσύ τέκνον βρούτε?
τσκ! τσκ! τσκ! γενίσαμε σαλιάρες εδώ μέσα...
(άλλωστε εγώ είμαι πολύ ωραιότερη, ασε που έχω και classe!)
Τέτοιο στρατό, μάλιστα!!!!!
Σ:)))))
Πότε παιρνουν μονιμους;
κροτ, διακρίνω και κάποιο μένος στη συντομότατη απάντησή σου;;;
(όχι που θα μας σπάσεις εσύ τα νεύρα...) :))))
Μαυρόγατε, μη ...χάσεις! Γενάρης ακόμα, ε;
Καιρέ, κάτσε φρόνιμα. Διανύουμε επικίνδυνες ηλικίες... :))))
15000 + 1
στραβάδια απολύομαι,
33 χρονάκια θητεία
στραβάδια απολύομαι,
...
τα μπούτια σου Μαρία
σκοπιά-ΚΨΜ-αγγαρεία,
τα μπούτια σου Μαρία
σκοπιά-ΚΨΜ-αγγαρεία,
γδύνομαι και τρέχω να παρουσιαστώ κι ας μη ήρθε η ώρα μου..
Κατουρημένη ποδιά, Καλοφάγωτη!!!
πφφφφφ!
(ερμηνεία: απλή αποδοκιμασία! ούτε μένος ούτε φθόνος ούτε τίποτα!)
(και ΒΕΒΑΙΑ θα σας σπάσω ΕΓΩ τα νεύρα! ΕΙΔΙΚΟΤΗΣ ΜΟΥ!)
Ημίαιμε;
είστε εσείς;
είμαι στο σωστό μπλογκ;
έτσι θα αγανακτείτε Και εσείς;;;
(Κροτούλα μου, πάμε καλό μου...)
Τι να κάνω κυρία μου... Μ' έφαγαν τα μουσικά και τα κουτσομπολίστικα περιοδικά!
ΟΥΔΕΙΣ διάβαζε -έστω- τα σοβαρά ερωτήματα... Τα ξαναέθεσα κοιπόν καταλλήλως ενδεδυμένα (εκδεδυμένα θα έλεγα) μπας και ταρακουνήσω τους κουλτουριάρηδες -τάχα μου- eφίλους!
Χαίρομαι που σας βλέπω ζωηρή, πάντως! :)))
Καπετάνιε, ο τρόπος που έθεσες την ερώτηση υπονόμευσε κάθε ελπίδα σοβαρής απάντησης. Στην 91Β' ΕΣΣΟ πάντως δεν είχαμε τέτοιους καραβνάδες να μας «πηδάνε».
Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι αν χρειαζόμαστε τώρα στρατό ή θητεία αλλά εάν τα χρειαζόμαστε αυτά στην κοινωνία που ονειρευόμαστε. Το να αναρωτιέσαι αν τα χρειαζόμαστε στο ισχύον κοινωνικό σύστημα, είναι σαν να αναρωτιέσαι αν θέλουμε η θάλασσα να είναι μπλε. Και να θέλουμε και να μη θέλουμε, μπλε θα είναι!
ΥΓ στην εικονογράφηση σε βοήθησε κάνας παλιός υφιστάμενός σου;-))))
Evelina είναι μια πολύ καλή πρόταση για να λυθεί και το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. :))
Μαντρόσκυλε, καλά λέω εγώ ότι τέτοια θέλει ο κ...ς σας! Αυτά που ρωτάς εδώ, τα ρώτησα στα σοβαρά ποστς προηγουμένως αλλά εσείς μου τρέχατε για ...κλάμπινγκ.
Και μου τη βγαίνεις κι από πάνω (ότι τάχα μου παραπαλιώσαμε για τέτοια), αμ δεν! :))))
Σόρι, γουφ! Μα γινότανε τέτοιος χαϊμός που δεν ήξερα πού να πρωτοαπευθυνθώ.
Γουφ, παλιόσκυλε! Άντε φτιάξε και τα comments σου τώρα να σχολιάζουμε στο ωραίο σου μπλογκ! :))))
Κάτι έκανα, απλά θένε μοντερέισο. ψάχνω να δω πώς γίνεται να μπαίνουν αμοντερέιτα!
Σου 'χω στείλει mail επί τούτου!
Φίλε Ημίαιμε. Να τροποποιήσω λίγο τις ερωτήσεις σου.
Χρειαζόμαστε αυτό το στρατό; Αυτή τη θητεία;
H απάντηση είναι όχι. Χρειαζόμαστε στρατό με υψηλό επαγγελματισμό, μόνο για να υπηρετεί την πατρίδα, και όχι να είναι ένας ακόμα κλάδος του δημόσιου τομέα. Ο στρατός αυτός αποτελούμενος από μόνιμους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς θα πρέπει να έχει τα υψηλότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Οσο για τη θητεία, βλέπε το σενάριο δυο ποστ πιο πίσω.
Βέβαια τα προηγούμενα έχουν (σχεδόν) μηδενικές πιθανότητες να υλοποιηθούν. Οπως ελάχιστες πιθανότητες έχουμε να δούμε γυναίκες στρατιωτικούς με την λειτουργική αμφίεση που προτείνεις.
Η δική μου απάντηση ήταν σοβαρότατη και απευθυνόταν στο ερώτημα-τίτλο του ποστ και όχι στο -ομολογουμένως κατάπτυστο- περιεχόμενο.
Κατά τα άλλα, εν μέρει συμφωνώ με τον Σχολιαστή, εν μέρει με το σκύλο της Βάλια Κάλντα (έχει σκύλους η Βάλια Κάλντα; Εγώ για αρκούδες ήξερα), αλλα οπωσδήποτε διαφωνώ με το περιεχόμενο του ποστ.
ΧΑ! Πάμε Allmylife, τα'παμε! (θα ξαναρθω να ρίχνω κλεφτές ματιές πάντως!)
Σχολιαστή μου, αλλάζοντας τις ερωτήσεις δεν απαντιέται η ουσία του θέματος. Και αυτά τα 'επαγγελματικά' και 'ποιοτικά' δεν ξέρω με τι σταθερές τα προδιαγράφουμε... Και δεν ξέρω αν εξευγενίζεις τα μαντρόσκυλα φυλάς το κοπάδι καλύτερα...
Αλλά, αυτά είναι φιλοσοφικά ερωτήματα και εδώ πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν.
Στην ελληνική πραγματικότητα χρειάζεται ο Στρατός;
Μετά μπορούμε να συζητήσουμε πρακτικά τα προβλήματα και τις λύσεις.
Εκ των προτέρων, κατέθεσα τη θέση μου ότι ΝΑΙ χρειαζόμαστε Στρατό. Όχι για να κάνουμε πόλεμο αλλά για να τον αποτρέψουμε διατηρώντας τα νόμιμα δικαιώματά μας.
Οι πρώτες αντιδράσεις στο θέμα ήταν -κατά τη γνώμη μου- αντανακλαστικές με βάση τα στερεότυπα που έχουν δημιουργηθεί για την εικόνα του Στρατού για πολλούς λόγους και πολύ δικαιολογημένα και άλλο τόσο πολύ άδικα. Για παράδειγμα αναφέρω ότι τα τελευταία δεκαπέντε-είκοσι χρόνια οι 'μόνιμοι' του Στρατού εισάγονται στις σχολές με τις πανελλήνιες και μάλιστα με υψηλές βάσεις. Δεν είναι τα αμόρφωτα παιδιά των 14-16 χρόνων που έμπαιναν ως Υπαξιωματικοί και δεν ολοκληρώνονταν ποτέ ως άνθρωποι. Οι τωρινοί 'καραβανάδες' παιδεύονται, εκπαιδεύονται και μετεκπαιδεύονται συνεχώς. Το να πετάς ένα Μιράζ του σήμερα ή να συντηρείς το οποιοδήποτε εξάρτημά του απαιτεί επαγγελματική ποιότητα και μόρφωση. Το να χειρίζεσαι και να συντηρείς ένα πυροβόλο του σήμερα απαιτεί τελείως διαφορετική ποιότητα προσωπικού από τότε που έπρεπε να ταΐζεις το μουλάρι.
Στο θέμα της Διοίκησης του προσωπικού, αμφιβάλλω αν άλλοι δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι περνούν τόσα σεμινάρια από πανεπιστημιακούς και μάνατζερς της πιάτσας.
Πολλά από τα αντανακλαστικά, προέρχονται από το γεγονός ότι απαξιώθηκαν όλες οι 'υποχρεώσεις' μας ως πολίτες από τη διαχείριση της πολιτικής στη βάση του ταξίματος μόνο δικαιωμάτων. Ήρθε κι η χούντα κι αποτελείωσε την εικόνα του Στρατού (με ευθύνη των πολιτικών που αυτή -η χούντα- 'διέσωσε'), έγιναν και οι σπουδές μακρύτερες με τα μεταπτυχιακά και τις διατριβές, άλλαξαν δηλαδή τα κοινωνικά εσωτερικά δεδομένα και άντε να τα συντονίσεις τώρα με τα εξωτερικά που δεν έχουν αλλάξει και απαιτούν ακόμα τις ίδιες υποχρεώσεις...
Δεν είναι όλα τέλεια. Αλλά η ολική απόρριψη, η καταδίκη της 'νοοτροπίας' -που τη συναντάμε σε βαρβαρότερη μορφή στον 'ιδιωτικό τομέα'- μόνο στο πρόσωπο των 'καραβανάδων' για να δικαιολογήσουμε το παράλογο της θητείας εξασθενεί την ισχύ της άποψης. Από τις ιστορίες που έχω διαβάσει στα μπλογκς, ούτε το πέντε τοις εκατό αντιλήφθηκα στα 32 χρόνια μου ως 'καραβανάς'. Μπορεί και γιατί ήμουν ένας από αυτούς. Αλλά μπορεί και όχι!
Το ...σεντόνι είναι γενικότερη απάντηση στα μέχρι τώρα σχόλια όλων και όχι προσωπικά σε σένα.
Λέω, όμως, να το τελειώσουμε εδώ γιατί όπου να 'ναι θα μπεί κι ο Καιρός και θα μας χέσει που ασχολούμαστε ακόμα μ' αυτό... :)))
Κροτούλα, άσε την allmylife ήσυχη. Στρατό έχετε φτιάξει με την Ντόλυ και την παρέα της..... :))))
Φίλε Ημίαιμε, κλείνουμε το θέμα, αλλά ας ρωτήσω και κάτι τελευταίο.
Αν στα 32 χρόνια καριέρας έχεις δει μόνο το 5% αυτών που λέγονται στα blog, μήπως υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σε ναυτικό και στρατό ξηράς σε νοοτροπία και πρακτικές;
Υπάρχει Σχολιαστά μου. Και οφείλεται στον διαφορετικό 'πολιτισμό' που 'αναγκαστικά' αναπτύσσεται στο πλοίο με βάση την ενστικτώδη αποδοχή των δικαιωμάτων του διπλανού σου.
Δεν είναι, όμως, κανένας Κλάδος σε τέτοια χαμηλή ποιότητα προσωπικού που 'πρέπει να αλλάξουν όλοι οι καραβανάδες'...
Πάντως στην Ελλάδα, ας το παραδεχτούμε, είμαστε της υπερβολής σε όλα.
Όλοι όσοι παίζουν στον Ιππόδρομο, έχουν σε κάθε κούρσα και ένα 'σίγουρο' από σίγουρη πηγή.
Όλοι έχουν ένα συγγενή πρώτου βαθμού βουλευτή ή Υπουργό.
Όλοι έχουν σίγουρη πληροφόρηση για το Χρηματιστήριο και όλοι είχαν έναν ηλίθιο αξιωματικό προϊστάμενο που τον δούλευαν όταν υπηρετούσαν...
Αυτά προσπαθώ να 'αντικειμενικοποιήσω' ώστε να βγουν κάποιες νέες ιδέες και προτάσεις αλλά φαίνεται ότι αυτό είναι μάλλον αδύνατο γιατί ξεφεύγουμε, πρώτος εγώ, σε περιγραφές προσωπικών εμπειριών που δεν βοηθούν στην ψυχρή ανάλυση των πραγμάτων.
Γι αυτό είπα να το κλαίσουμε το θέμα και όχι γιατί δεν βρίσκω ενδιαφέρουσα τη συζήτηση. Κάθε άλλο :)
Ε άντε, μας ψωμολύσσαξες. Πότε θα ανεβάσεις το επόμενό σου ποστ;
Ναι, βρε ημίαιμε, αρκετά με τα κοπρόσκυλα! Βάλε καμιά φωτογραφία...
Το πρώτο και το τελευταίο Μωρό είναι όλα τα λεφτά!!! Σε βρίσκω να έχεις πολύ καλό γούστο!!
Και ΝΑΙ το βιάγκρα πρέπει να ανακηρυχθεί ως φάρμακο της 100ετίας , και να συμπεριλαμβάνεται στις γνωστές λίστες !!
ΝΑΙ σε μια σοβαρή μελέτη όπου θα δείχνει το κόστος συντήρησης ενός επαγγελματικού στρατεύματος σε αντιδιαστολή με ...τα αναλώσιμα είδη ( βλέπε σημερινός στρατός) σε περίπτωση πολέμου!!
Post a Comment
<< Home