8. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 6

...Στη μέση της διαδρομής Ρώμη-Αεροδρόμιο είναι ένα MOTEL AGIP και τα αυτοκίνητα μπαίνουν φουριόζα στην πίσω αυλή του. Η είσοδος κλείνει από δύο ‘αύρες’ με πολυβόλα. Δεκάδες ένοπλοι καραμπινιέροι γύρω γύρω. Νύχτωσε...

Τακτοποιούμαστε σε δωμάτια και μαζευόμαστε στο σαλόνι-τραπεζαρία. Ο Παππάς συνομιλεί με αξιωματικούς των καραμπινιέρων και κάποιους Ιταλούς με πολιτικά.
Τρώμε. Είχαμε ‘ξεχάσει’ να φάμε οτιδήποτε όλη μέρα.
Ο Κυβερνήτης μας ενημερώνει ότι εδώ μας φιλοξενεί το Ιταλικό Κράτος, είμαστε ελεύθεροι να μετακινούμαστε αλλά, δεν συνιστάται γιατί ήδη γίνονται απειλητικά τηλεφωνήματα και οι Ιταλοί δεν εγγυώνται την ασφάλειά μας έξω από τους χώρους του ξενοδοχείου. Συζητούμε για τη βασική θέση που πρέπει να λέμε αν μας ρωτούν οι δημοσιογράφοι. Καταλήγουμε στο ‘η ενέργειά μας πηγάζει από τις υποχρεώσεις του Όρκου μας να είμαστε πιστοί προς την Πατρίδα, το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους’. Μοιράζουμε καθήκοντα και, βεβαίως, ‘εσύ που ξέρεις καλά Αγγλικά, θα απαντάς στα τηλέφωνα’! Παράλληλα και …βοηθός Ταμία, του Νίκου Ζησιμόπουλου.
Μετά όλοι ορμούν στα τηλέφωνα και επικοινωνούν με τους δικούς τους. Ίσα που προλαβαίνω πριν αναλάβω ‘βάρδια’ τηλεφωνητή. Στις δέκα φορές που με ειδοποιούν από τη ρεσεψιόν, τα πέντε τηλεφωνήματα είναι από τους βαλτούς της χούντας ‘κουμούνια θα σας σφάξουμε στο γόνατο’, ‘προδότες θα πεθάνετε’, ‘αλήτες θα πνιγείτε στο αίμα σας’ και διάφορα άλλα που αντί να με φοβίσουν μάλλον μου αποκάλυπταν πολύ φοβισμένους ανθρώπους… Το ίδιο μου έλεγαν και οι υπόλοιποι όταν τους τα περιέγραφα.
Τα άλλα πέντε τηλεφωνήματα ήταν από δημοσιογράφους. Εκεί πήρα μια πρώτη γεύση του τι είναι καλή και τι είναι κακή δημοσιογραφία. Κρατούσα και σημειώσεις για το τι έλεγα και πού. Κι έλεγα τα ίδια βασικά πράγματα ‘η ενέργειά μας πηγάζει από μπλα μπλα, όχι δεν μιλήσαμε, ούτε είδαμε τον βασιλιά, ναι, θεωρούμε ότι η Συνταγματική Νομιμότητα εκφράζεται από τη Βασιλευόμενη Δημοκρατία’.
(Την άλλη μέρα, οι εκδοχές των λεγόμενών μου ήταν όσες και οι δημοσιογράφοι που τηλεφώνησαν… Από το ‘συναντήθηκε κρυφά ο Παππάς με τον Βασιλιά’, μέχρι ‘διαφωνία του Παππά με τον Βασιλιά’. Μανία και οι Ιταλοί να ψάχνουν πίσω απ’ την κουρτίνα…)
Πήγε τρεις τα ξημερώματα της Κυριακής 27 Μαΐου 1973.
Κοιμήθηκα επιτέλους.

Ανοίγει παρένθεση.
Το ΒΕΛΟΣ, μετά την αποβίβασή μας, πήρε διαταγή από τη χούντα να καταπλεύσει στη Γένοβα και να συνενωθεί πάλι με τη Νατοϊκή Δύναμη. Τελευταία της προσπάθεια να υποβαθμίσει το γεγονός. Πραγματικά, το πλοίο στις 27 Μαΐού καταπλέει στην Γένοβα, όπου επιβιβάζονται 65 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί -στη θέση των 31- που πήγαν αεροπορικώς εκεί.
Όλη η νύχτα της 26ης Μαΐου, περνά με διαβουλεύσεις της χούντας με την κυβέρνηση Αντρεότι για τη σύλληψη και απέλασή μας. Αλλά όλη τη νύχτα, επίσης, γίνονται και άλλες διαβουλεύσεις και ενέργειες που θα αποδειχτούν καθοριστικές για την τύχη μας.
Οι δημοσιογράφοι αναδεικνύουν το ΒΕΛΟΣ ως το σοβαρότερο γεγονός της τότε συγκυρίας.
Η Αντιπολίτευση στην Ιταλία, σύσσωμη, τάσσεται υπέρ του να δοθεί πολιτικό Άσυλο στους 31 και οι Έλληνες του εξωτερικού πιέζουν όποιον μπορούν για να μην απελαθούμε.
Κλείνει η παρένθεση.

Το πρωινό ξεκινά με συγκέντρωση στην τραπεζαρία. Κάνουμε έναν πρόχειρο οικονομικό απολογισμό και βάζουμε ό,τι έχει ο καθένας σε κοινό ...ντουρβά. Ο καθένας κρατά μόνο χαρτζιλίκι για τα απαραίτητα τηλέφωνα και τα τσιγάρα του.
Η συνέχεια, καταιγιστική. Ο Παππάς επικοινωνεί με φίλους και γνωστούς (αδελφικός του φίλος ο Νίκος Βαρδινογιάννης -πρώην αξιωματικός του Π.Ν. κι αυτός- που θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στο Κίνημα του Ναυτικού ανεφοδιάζοντας τα πλοία με τα πετρελαιοφόρα του) για να διερευνήσει τις δυνατότητες υποστήριξης και να οργανώσει και το απαραίτητο ταξίδι στην Κοπεγχάγη για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Αλλά, πρώτα απ' όλα έπρεπε να εξασφαλιστεί το πολιτικό Άσυλο.


Ο ξενοδόχος μας φέρνει όλες τις Ιταλικές εφημερίδες. Πρωτοσέλιδο το ΒΕΛΟΣ και απαίτηση ΟΛΩΝ να γίνει δεκτό το αίτημά μας. Γράφουν και την εκδοχή της μεταφοράς μας στο στρατόπεδο προσφύγων της Τεργέστης. Τα τηλέφωνα για συνεντεύξεις 'αναμμένα' και τα τηλεφωνήματα των μπράβων της πρεσβείας ακόμα περισσότερα.
Αρχίζουν να έρχονται στο ξενοδοχείο Έλληνες που ζούν στη Ρώμη για να μας συμπαρασταθούν. Με συγκίνηση μας αγκαλιάζει ο απότακτος για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ λοχαγός Τσαγκρής που ήρθε από την Μπολώνια, όπου ζούσε οργανωμένος στο ΠΑΚ, για να μας παραδώσει λίγες χιλιάδες λιρέτες που μάζεψαν οι Έλληνες φοιτητές μεταξύ τους μόλις έμαθαν την 'ανταρσία' από το BBC...
Μικρό ποσό, τεράστια η ψυχολογική στήριξη, αυτόματα τα αντανακλαστικά των νέων.
Και όχι μόνο αυτών.
Το μεσημέρι εμφανίζεται ο πρώην Δήμαρχος Αθηναίων Πλυτάς που αναζητεί τον Παππά και του παραδίδει χίλιες λίρες Αγγλίας, ποσό αρκετά μεγάλο για να αγοράσουμε μια πολιτική φορεσιά για όλους και να μείνουν και στο Ταμείο. Αυτά ήταν προσωπικά του χρήματα. Τα έδωσε σε συνεννόηση με τους Έλληνες του Λονδίνου που του είπαν ότι θα μαζέψουν κι άλλα και θα μοιραστούν το 'κόστος'.
(Μετά από δύο μήνες, συναντήθηκα με τον Πλυτά στο σπίτι του στο Λονδίνο, ένα διαμέρισμα 30-40 τετραγωνικών που δεν έδειχνε καμιά ιδιαίτερη οικονομική ευρωστία του ενοίκου, το αντίθετο. Ε, όσο είδε αυτός να 'τσοντάρουν' οι πλούσιοι του Λονδίνου, άλλο τόσο είδαμε κι εμείς. Αλλά εμείς ήδη ήμασταν πλούσιοι. Σε νιάτα! Και ποτέ δεν ζητήσαμε από κανέναν χρήματα.)


Μαζί με τον Πλυτά, στο ξενοδοχείο εμφανίζεται και ο δικηγόρος Γιώργος Κουράτος, Κεφαλλονίτης, αυτοεξόριστος στη Ρώμη, που αναλαμβάνει εθελοντικά τη νομική συνδρομή στις απαιτούμενες διαδικασίες.
Καθοριστική η παρουσία και βοήθειά του όλο το διάστημα που παραμείναμε στην Ιταλία.

Σε λίγο, γινόμαστε ...32. Ο μόνιμος Κελευστής Διαχειριστής Κ.Κωστάκης που υπηρετεί σ' ένα Ελληνικό Ναρκαλιευτικό που βρίκεται για ασκήσεις στη La Spezia, μόλις ακούει τις ειδήσεις παίρνει το τρένο και 'παρουσιάζεται' στο Motel Agip!

Η μέρα περνά με συνεντεύξεις και συνάντηση με πολλούς Έλληνες, απλούς πολίτες, φοιτητές και αυτοεξόριστους. Δίνεται μια μεγάλη συνέντευξη στο σαλόνι του ξενοδοχείου με πολλούς δημοσιογράφους και τις κάμερες της Ιταλικής Τηλεόρασης. Η Σημαία μας στον τοίχο.


Ο Παππάς περιστοιχισμένος από τους άντρες του (μη ψάχνετε να με βρείτε, είμαι στα 'τηλέφωνα' μια και ξέρω καλά ...Αγγλικά!), επαναλαμβάνει την πίστη όλων στη Νομιμότητα, διευκρινίζει, αναλύει, αποκαλύπτει το μέγεθος του Κινήματος του Ναυτικού, ξεμπροστιάζει το ΝΑΤΟ παραθέτοντας τις αρχές του σε σχέση μ' αυτά που κάνει η χούντα και διαβεβαιώνει ότι η κίνησή του δεν εκφράζει μόνο την αντίθεση των Ενόπλων Δυνάμεων στη Δικτατορία αλλά, και κυρίως, το παλλαϊκό αίσθημα. Παρουσιάζει δεκάδες γραπτούς 'όρκους' αξιωματικών μυημένων στο Κίνημα και αποκαλύπτει ότι οι συλλήψεις μέχρι τώρα έφτασαν στις ογδόντα!

Παρένθεση. Η χούντα, μαθαίνοντας τα νέα σχεδόν σε ...απ' ευθείας μετάδοση, σκυλιάζει. Αφόρητες πιέσεις προς την κυβέρνηση Αντρεότι -καλό θα ήταν κάποτε να βγουν στη δημοσιότητα τα διαβήματά της και οι απαντήσεις του Ιταλικού ΥΠΕΞ-, πιθανότατα ο Αντρεότι πιέζεται και από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς, και ως αποτέλεσμα, κυκλοφορεί έντονα η φήμη ότι επίκειται η μεταφορά μας στην Τεργέστη.
Κλείνει η παρένθεση

Το πρωί, ένας Σημαιοφόρος, ο Ηρακλής, είχε ήδη ξεκινήσει με το τρένο για τη Γένοβα για να μαζέψει πληροφορίες τι γίνεται στο πλοίο. Ο Παππάς, βλέποντας τις γκρίζες προοπτικές από πλευράς Αντρεότι, σκέπτεται και το να 'ξανασαλτάρουμε' στο ΒΕΛΟΣ και να φέρουμε πάνω κάτω τον Κόσμο! Ο Ηρακλής αναγνωρίζεται από τυχαία συνάντησή του με μέλη του πληρώματος, κυκλοφορεί η φήμη ότι οι 'λιποτάκτες' του ΒΕΛΟΣ είναι στη Γένοβα, και το πλοίο αναχωρεί εσπευσμένα για Ελλάδα εγκαταλείποντας, οριστικά αυτή τη φορά τη Νατοϊκή Δύναμη... Πριν, όμως, κατάφερε να δει έναν αξιωματικό που του μετέφερε ότι οι ‘νεοεπιβιβασθέντες’ τους μεταχειρίζονται με το σεις και με το σας… (σημ: με την επιστροφή του πλοίου στην Ελλάδα μετατέθηκαν όλοι οι μόνιμοι διασκορπισμένοι σε άλλες μονάδες του Στόλου, καθώς και οι περισσότεροι στρατευμένοι. Όλες οι ΕΔΕ κατέληγαν στη «Διαταγή Κυβερνήτου» και δεν προχωρούσαν σε άλλες διώξεις. Ακόμα και οι περισσότεροι από τους λίγους ΄χουντικούς’ του Ναυτικού, άλλοι από φόβο κι άλλοι από τσίπα, δεν καταδίκαζαν συναδέλφους τους.)

Όλα αυτά συντελούν ώστε, το βράδυ της Κυριακής 27 Μαΐου 1973, η 'προστασία' που μας παρείχαν οι καραμπινιέροι να μεταλλαχθεί σε 'φρούρηση' κρατουμένων. Απαγορεύτηκε οποιαδήποτε απομάκρυνσή μας από το ξενοδοχείο χωρίς γραπτή άδεια του 'φρούραρχου' και απαγορεύτηκε επίσης η οποιαδήποτε επαφή μας με δημοσιογράφους επ' απειλή απέλασής μας!
Η ανησυχία μας αυξανόταν. Η μόνη ουσιαστική ενημέρωση που είχαμε ήταν από τον Γιώργο Κουράτο που συνδιαλεγόταν με όλες τις αρμόδιες αρχές. Και τα νέα δεν ήταν ευχάριστα.
Ο Παππάς απείλησε ότι αν αποφασιστεί μεταφορά μας στην Τεργέστη, θα αρχίζαμε απεργία πείνας! Αυτό μεταφέρθηκε στους δημοσιογράφους από τον Κουράτο και αυτοί ...έπιασαν δουλειά αργά το βράδυ, ξημερώματα Δευτέρας 28 Μαΐου 1973.

Μέχρι τώρα καμιά επαφή με Έλληνα πολιτικό ή πολιτειακό πρόσωπο προέκυψε.