Αγρανάπαυση...
Άνοιξη.
Έρωτες στην κληματαριά του μικρού κήπου.
18 x 18 = 324 φιλιά
Έρωτες στην κληματαριά του μικρού κήπου.
18 x 18 = 324 φιλιά
γυρίζω σύντομα
posted by Κωστής Γκορτζής @ Thursday, March 22, 2007
21 comments
Ημίαιμος
Ημίαιμος, αδέσποτος, παρατηρητής του κόσμου.
Thursday, March 22, 2007
Contributors
Previous Posts
- 14. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Επίλογος. Το φαινόμενο Παπ...
- 13. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 11
- 12. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 10
- 11. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 9
- 10. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 8
- 9. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 7
- 8. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 6
- 7. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 5
- 6. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 4
- 5. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 3
21 Comments:
Ανοιξη έχετε ΄κει πάνου; 'Δω χάμου βρέχει!
'Δω πάνου' άρχισε η Πασχαλιάτικη μελαγχολία τ' ουρανού, αλλά οι δεκαοχτούρες είναι παλαιοημερολογίτισσες! :)
Καλή η άνοιξη, καλοί και οι έρωτες στις κληματαριές, καλές και οι δεκαοχτούρες- η ανοιξιάτικη αλλεργία να μού έλειπε! :-(
Καλή ξεκούραση!
Να ρωτήσω εγώ κάτι (γιατί είμαι και παιδί της πόλης και δεν τα ξέρω αυτά); Έχω ακούσει ότι ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη. Το κάνουν οι δεκαοχτούρες;
industrialdaisies, Για τις δεκαοχτούρες θα σε γελάσω, ο έρωτας πάντα :)
dodos, εγώ υη ...συνήθισα πια. Τα πρώτα 55 χρόνια είναι δύσκολα! :)
Α! Έτσι εξηγείται! Ο έρωτας μου φέρνει ζαλάδα και ανορεξία για αυτό μετά, που έρχεται η άνοιξη, είμαι μονίμως τάβλα!:)
Διάλλειμα από meeting
Αγαπητέ Ημίαιμε
Μιας και βλέπω οτι υπάρχει γενικότερο ενδιαφέρον
με Οικολογικά Θέματα
και με Πολιτιστικά Θέματα
θα προτείνα τα
Πολιτιστικά Θέματα
Οικολογικά Θέματα
Είναι από το site του Κυρίου Αργυρού
Μήπως περισσεύει καμία βάρκα;
Πως αλλιώς θα πάμε εμείς οι Αθηναίοι στα σπίτια μας;;
Άσπρος Λύκος
Αααααααααααχ!
Τι βάρκα, το ΒΕΛΟΣ χρειάζεται!!!
καλά να περάσετε κι ας ζηλεύουμε...
έχουν γεννήσει δύο στο μπαλκόνι μου - πρέπει να δείτε το καμάρι του μπαμπά δεκαοχτούρου!!!!
και την απελπισία των γατιών μου που δεν τις φτάνουν :)
Καλή αγρανάπαυση :)
(Το "Βέλος" δεν αξιώθηκα να το διαβάσω ακόμα...) :(
Θα σας προσγειώσω λιγάκι αλλά δεν πειράζει.....
Οι δεκαοκτούρες είναι ξενόφερτο είδος που έχει εγκατασταθεί στην χώρα μας (από παλαιστίνη μεριά μας ήρθαν δεν ξέρω πότε 30 40 50 ??) και αποτελούν περιβαλλοντικό δείκτη υποβάθμισης του περιβάλλοντος λόγο ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Πάντα με στενοχωρούσε όταν έβλεπα πολλές και δεν μπορούσα να καταλάβω τι τους βρήκαν και τις έφεραν μέχρι που είδα αυτό τον ανοιξιάτικο χορό τους, ειλικρινά δεν υπάρχει ζώο στην Ελληνική φύση που να επιδεικνύει με ποιό όμορφο τρόπο την διάθεση του για ΕΡΩΤΑ
Έχω δει από αετούς μέχρι σπουργίτια σαν την 18 τίποτα γιαυτό πλέον τις συμπαθώ και δεν με στενοχωρεί που καταλαμβάνουν τα πάντα στο κάτω κάτω εμείς φταίμε που υποβαθμίζουμε το περιβάλλον μας όχι αυτές
να είστε όλοι καλά
ωραία η άνοιξη. Ξυπνάει πάθη. Εμπάθειες κι αντιπάθειες. Έρωτες και μίση. Μυρωδιές και μπόχες όλα στο πολύ. Ανατεμένα, σαν γροθιά σφιχτή η ζωή με το θάνατο και οι εχθροί με τους φίλους.
Ακριβώς έτσι είναι τώρα η κρεβατίνα μου απέξω. Χωρίς τα πουλάκια. Μόνο οι γάτες ακροβατούν πάνω της.
Κάτι με οδήγησε προς τα δω και δε λάθεψα.
Μύρισε άνοιξη καλέ!
Μέχρι το Νότο!
(Κι ο έρωτας, παραφυλάει...)
..και στα πρώτα 65 τα ίδια να λές!:-)))
(αυτό είναι ευχή, ε)
Ασπρόλυκε, ευχαριστώ και για τους συνδέσμους.
Νίνα μου, το κατάλαβες, ε; :)
Pan, αυτά τα καινούργια χόβερκραφτ χρειάζονται... :)
Κροτ, μη ζηλεύεις. Τα συνήθη τρεχάματα κάνουμε.
allmylife, και του σκύλου μου, όταν τον πιάνει το ένα τεσσαρακοστό από καθαρόαιμο πουλόσκυλο του DNA του! :)
Γιάννης αρ, εδώ πάνω στον Τρίλοφο έχουμε απ' όλα τα καλούδια ακόμα (κοκκινολαίμηδες, δρυοκολάπτες, αηδόνια, καρδερίνες, μπούφους, γερακίνες κ.α.).
Σε λίγο επεκτείνεται το σχέδιο πόλεως και θα χάσουμε και τις 18ούρες στο τέλος...
Προς το παρόν, όμως, πλημμυρίζουμε ωραία συναισθήματα παρακολουθώντας την τρυφερότητά τους.
Ελένη, με τον τρυφερό ρεαλισμό σου...! Σμουτς!
Καπετάνισσα, καλώστην! Γεμάτα τα πανιά με μυρωδάτο αγέρι!
Ροδιά, θα τα λέω και θα τα γράφω!!
(αυτό είναι υπόσχεση, ε;)
Χρήστο Φασούλα, για σένα τα αφήνω όλα στη βιτρίνα μέχρι τη Δευτέρα! Μετά, στα links.
Εντωμεταξεί πιστεύω να έχει θυμηθεί κάποιος να κλαδέψει λίγο την έρμη κληματαριά πριν "αγριέψει" και τα διώξει τα στρουθία απ' τη φούντωση.
Αχ, τί ωραία!
Η δεκαοχτούρα είναι εντυπωσιακό το πόσο ζευγαρωμένη της αρέσει να ζει.
Να 'ναι αυτό έραγε που σεβόμαστε εμείς οι άνθρωποι και δεν την έχουμε περιλάβει στο εδεσματολόγιό μας;
Δημήτρη, επειδή η κληματαριά φύεται στου γείτονα τον κήπο και χωρίζει τα σκαλιά μας, δεν μπορώ να την κλαδέψω!
Αλλά και έτσι ακλάδευτη κάτι χρόνια κάνει κάτι σουλτανίνες χάρμα -παλιομοδίτικες, μικρές, πεντανόστιμες-! Που 'απαλλοτριώνω' χωρίς καθόλου τύψεις! :)
Συνέχισε ν απαλλοτριώνεις... μια χαρά τα πας!
Post a Comment
<< Home